Του Χρίστου Ζαβού
Η διαχρονική ανεπάρκεια, η εδραιωμένη αναξιοκρατία, η εμφανής ασχετοσύνη, η διαρκής τσαπατσουλιά, η εξυπηρέτηση συμφερόντων (προσωπικών, σωματειακών, ατζέντηδων), η παγίωση του ερασιτεχνισμού… όλα αυτά και άλλα πολύ περισσότερα, που αφορούν το οικοδόμημα των εθνικών ομάδων μας, φαίνεται να είναι πια υπό αμφισβήτηση.
Με αφορμή τα ένα-δύο καλά αποτελέσματα των Αντρών, υπό την καθοδήγηση του Μάντζιου, σε συνδυασμό με την αλλαγή που επέφερε ο νέος προπονητής, στη νοοτροπία κατά τη διάρκεια των αγώνων, γέννησαν κάποια ελπίδα ως προς την αλλαγή του «στάτους κβο». Έφεξε μια ηλιαχτίδα, ως προς την κατάργηση δεδομένων, τα οποία αναλύσαμε σε δεκάδες κείμενα και εκπομπές μας, τα τελευταία είκοσι χρόνια!!!
Η ελπίδα που αχνοφαίνεται, ενδεχομένως να εκπέμπει κάπως πιο έντονα, άμα κανείς λάβει υπόψη δηλώσεις των αρμοδίων στην Ομοσπονδία, όπου επιτέλους εκφράζουν την αναγκαιότητα να ληφθούν μέτρα, προκειμένου να εκσυγχρονιστεί η αντίληψή μας περί των εθνικών ομάδων. Οι αρμόδιοι, χρησιμοποιώντας πια τα επιχειρήματα όσων ασκούσαν σοβαρή και εποικοδομητική κριτική, εστιάζουν στην επιβεβλημένη αλλαγή κουλτούρας και νοοτροπίας, η οποία θα προκύψει μέσα από τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων.
Η αναγκαστική χρησιμοποίηση γηγενών παικτών στις ενδεκάδες των ομάδων και η πρόσληψη ενός ξένου τεχνικού διευθυντή που θα εφαρμόσει συγκεκριμένο σχέδιο, με σκοπό την ανοικοδόμηση των μικρότερων εθνικών ομάδων, είναι δύο μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Όλα αυτά μπορεί να εκληφθούν και έως κούφια λόγια, αν λάβουμε υπόψη τις δεσμεύσεις και τις εξαγγελίες των αρμοδίων που έγιναν τις τελευταίες δύο δεκαετίες, χωρίς όμως κανένα αντίκρισμα.
Όμως πια, και με τις ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ να έχουν αυξήσει τον αριθμό των συμμετεχόντων στα τελικά, οι πιθανότητες να κάνουν την υπέρβαση οι μικρές ομάδες της Ευρώπης, είναι πέρα για πέρα αυξημένες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι εθνικές που πριν από χρόνια ακουγόντουσαν εξωτικές για τον χώρο του ποδοσφαίρου, είναι πια στη διεκδίκηση μιας θέσης ακόμη και στο Μουντιάλ. Μολδαβία, Σαν Μαρίνο, Κόσοβο ακόμη και τα θρυλικά Νησιά Φερόε, βρίσκονται ενώπιον μιας τέτοιας πρόκλησης, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια έμοιαζε εξωπραγματική.
Δυστυχώς, οι ιθύνοντες της ΚΟΠ, πέραν της πλήρους απαξίωσης που προκάλεσαν στην εθνική ομάδα, δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν το μομέντουμ που ευνοεί τις μικρές ομάδες. Ομολογουμένως, οι τελευταίες εμφανίσεις της Εθνικής σε συνδυασμό με την προοπτική αναθεώρησης της πολιτικής των ιθυνόντων, βγάζουν κάποιο φως.
Φως που ανατέλλει από τα Νησιά Φερόε και κάθε σοβαρή Ομοσπονδία που κατάφερε, εκμεταλλευόμενη τα νέα δεδομένα, να λειτουργήσει επαγγελματικά με σκοπό την ανάδειξη της εθνικής της ομάδας!
