Του Χρίστου Ζαβού
«Αν πραγματικά θέλουμε να διαγωνιστούμε σε ένα πρωτάθλημα που διεξάγεται επί ίσοις όροις για όλες τις ομάδες και σε ένα πρωτάθλημα που οι κανονισμοί εφαρμόζονται πλήρως και με διαφάνεια…» ανέφερε μεταξύ άλλων η ανακοίνωση του ΑΠΟΕΛ που εστίαζε στον δανεισμό των παικτών του Απόλλωνα προς την Πάφο και τη μη χρησιμοποίησή τους στο μεταξύ τους παιχνίδι.
Τίποτα το μεμπτό. Αντιθέτως οι του ΑΠΟΕΛ έχουν το απόλυτο δίκαιο, αν θες και υποχρέωση να φέρουν στην ατζέντα ένα τέτοιο θέμα. Ο «δανεισμός» παικτών είναι μια παθογένεια του ποδοσφαίρου μας που κρατάει χρόνια, ενώ τον τελευταίο καιρό έχει πάρει και άλλες διαστάσεις. Γιατί ο δανεισμός δεν γίνεται αποκλειστικά πλέον για αγωνιστικούς λόγους αλλά και για «σύσφιξη των σχέσεων» μεταξύ του δανειστή και δανειζόμενου όπως επίσης και για οικονομικούς…
Ο Απόλλωνας με τη σειρά του, επίσης ορθώς, χαρακτήρισε τη φράση «επί ίσοις όροις» ως το ανέκδοτο της ημέρας. Γιατί όντως, στο πρωτάθλημα της λαμογιάς που έχουμε στο νησί, υπάρχουν και άλλες πολλές παθογένειες που εναντιώνονται στην έννοια του «επί ίσοις όροις».
Μην πάμε μακριά, μόλις πέρυσι, η ΑΕΚ για αγώνα πρωταθλήματος της Β΄ φάσης κόντρα στον ΑΠΟΕΛ υποτίμησε το παιχνίδι για δικούς της λόγους, αφήνοντας στην άκρη το όποιο ανταγωνιστικό πνεύμα έπρεπε να διαθέτει. Το ίδιο έκανε και ο ΑΠΟΕΛ για τον θεσμό του κυπέλλου. Αντίστοιχο συμβάν στην Αγγλία για παράδειγμα θα είχε άμεσα απασχολήσει τη διοργανώτρια αρχή και μάλλον οι δύο ομάδες δεν θα γλύτωναν την καμπάνα.
«Επί ίσοις όροις» δεν μπορεί να υφίσταται επίσης όταν ομάδα του πρωταθλήματος διοικείται από μάνατζερ ο οποίος ανάλογα με την πελατεία του, πράττει και αποφασίζει. Παραδείγματα πολλά, απ’ όλες τις μεριές.
Εν ολίγοις, εάν όντως θέλουν ένα πρωτάθλημα «επί ίσοις όροις» ας καθίσουν όλοι μαζί σ’ ένα τραπέζι και ας θέσουν τους κανόνες. Επιτέλους, ας δουν το καλό του αθλήματος και ας αφήσουν τον στρουθοκαμηλισμό για τις στρουθοκαμήλους…
