Του Χρίστου Ζαβού
Διαιτητής κατάφερε, χωρίς κανείς να γνωρίζει πώς και γιατί, να διαιτητεύει αγώνες Α’ κατηγορίας σε χρόνο ρεκόρ. Η απόδοσή του δε στο γήπεδο είναι ωσάν και διευθύνει ποδοσφαιρικό αγώνα σε πάρτι γενεθλίων ανηλίκων.
Πρόεδρος του Συνδέσμου διαιτητών και ενώ η κοινή γνώμη βράζει και ζητά απόδοση ευθυνών, παρουσιάζεται ωσάν να είναι ο σύγχρονος Κάντι, λέγοντας μας απλά το αυτονόητο… ότι δηλαδή και οι διαιτητές κάνουν λάθη.
Οπαδοί επιτίθενται σε μέλος του τεχνικού τιμ αντίπαλης ομάδας και η κάρτα οπαδού που υποτίθεται εντοπίζει τους παραβάτες, λειτουργεί ωσάν και είναι χρεωστική κάρτα σε λογαριασμό με μηδέν υπόλοιπο.
Αποστολή ομάδας αποχωρώντας από το γήπεδο συνοδεύεται από την αστυνομία ωσάν και είναι γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών.
Αρχηγός του μόνιμου πρωταθλητή, βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας και πρόεδρος του ΠΑΣΠ (!!), χειρίζεται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ωσάν και είναι αρχηγός των οργανωμένων οπαδών.
Βουλευτής (!) καταγγέλλει κατεστημένο που ταλαιπωρεί το κυπριακό ποδόσφαιρο και ως εμψυχωτής καλεί τον κόσμο που «είναι χιλιάδες» να παρευρεθεί στο γήπεδο. Μέλος δηλαδή της Βουλής των Αντιπροσώπων εκφράζεται ωσάν και συχνάζει σε κλαμπ οργανωμένων στη Λακατάμια.
Εισαγγελέας της ΚΟΠ, τιμωρεί ομάδες για ανακοινώσεις που εκδίδουν οι σύνδεσμοι φιλάθλων και ενώ έχουν υπάρξει πολύ χειρότερες περιπτώσεις με εμετικά περιεχόμενα τις αγνόησε παντελώς. Με λίγα λόγια κανείς δεν γνωρίζει πότε παρεμβαίνει και πότε τιμωρεί. Λειτουργεί δηλαδή ωσάν και είναι ασύμμετρη απειλή και όχι εισαγγελέας που υπερασπίζεται τη δικαιοσύνη.
Ομάδες και σωματεία συναινούν σε κανονισμούς και νόμους που θα ζήλευε και το καθεστώς Πινοσέτ στη Χιλή και ακολούθως διαφωνούν κάθετα ωσάν και είναι αντιφρονούντες και όχι συμμέτοχοι στην κατάσταση.
Γενικώς, ο χώρος του ποδοσφαίρου είναι τόσο ευφάνταστος και πολύ- θεματικός που εξάρει τη φαντασία ακόμη και ενός ενήλικα που παραιτήθηκε από τη ζωή και περιμένει να μεταφερθεί στην άλλη.
Όσον αφορά τη συγγραφή άρθρων και κειμένων, το κυπριακό ποδόσφαιρο προσφέρεται εννοείται και για διάφορα σχήματα λόγου. Και η παρομοίωση είναι ένα απ’ αυτά.
