Του Χρίστου Ζαβού
Παρορμητικός μεν, καμιά φορά και φωνακλάς, σίγουρα διαχυτικός ο Ανδρέας Σοφοκλέους, όντως μια πολυδιάστατη προσωπικότητα, διαθέτει και μια πτυχή του εαυτού του, άκρως σοβαρή που έχει να κάνει με τη γνώση, τη διορατικότητα και κυρίως την ικανότητα να προσεγγίζει την κατάσταση ρεαλιστικά.
Χρόνια τώρα στο κουρμπέτι, εφοδιασμένος με εμπειρία που λίγοι παράγοντες διαθέτουν στο κυπριακό ποδόσφαιρο, επέλεξε την ώρα των πανηγυρισμών και της αποθέωσης να αναφερθεί εκτενώς στα δεδομένα που διαμορφώνονται στο κυπριακό ποδόσφαιρο ως προς την οικονομική τους πτυχή.
Επιχειρηματολογώντας ενώπιον της τηλεοπτικής κάμερας, λίγο πολύ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για όλες εκείνες τις ομάδες ή τους παράγοντες που παραμένουν κολλημένοι στις υπερβολές, τα επιπλέον έξοδα και τα «μεγαλοπιάσματα».
Αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην ανάγκη αλλαγή πλεύσης των σωματείων ως προς το πώς διαμορφώνουν την οικονομική τους πολιτική. Ο πρόεδρος των κυπελλούχων, σε μια κρίση ειλικρίνειας ξεκαθάρισε ότι το μπάτζετ της ομάδας του θα μειωθεί, αφού δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις εάν μια ομάδα θέλει να εναρμονιστεί με τα κριτήρια που επιβάλλει η ΟΥΕΦΑ.
Σ’ έναν χώρο που οι χορηγοί έστρεψαν την πλάτη, πέραν των στοιχηματικών εταιρειών, με τα έσοδα από τα εισιτήρια να είναι πλέον μηδαμινά, ο «Σόφο» δεν κρύφτηκε πίσω από το δάκτυλό του.
Έκανε λόγο για την επιβεβλημένη πια ανάγκη να στηριχθούν οι ομάδες στα παιδιά των ακαδημιών, ούτως ώστε ν’ απαλλαγούν από τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια των ξένων παικτών, αλλά και τις διάφορες τακτικές των μάνατζερ που λιγουρεύονται εξουσία και χρήμα από τις ομάδες.
Με λίγα λόγια, ο «Σόφο» με τις δηλώσεις του ανοίγει τη νέα εποχή του κυπριακού ποδοσφαίρου, η οποία επιβάλλεται να είναι διαφορετική σε σχέση μ’ αυτήν που επικράτησε τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια.
Όχι απαραίτητα αρνητική, νοουμένου ότι η επιστροφή των Κυπρίων μοιάζει πια απαραίτητη, ενώ έτσι και αλλιώς, πάντοτε θα πρέπει να επικρατεί ο ρεαλισμός και όχι οι ψευδαίσθηση και η τακτική του «χτίζω παλάτια στην άμμο».
