Του Χρίστου Ζαβού
Δεν αναφέρομαι στις ιδιόκτητες πισίνες-δεξαμενές. Απ’ αυτές, λίγο να κοιτάξεις από το αεροπλάνο, θα διαπιστώσεις πανοραμικά, ότι η Κύπρος πέρα από την ξεραΐλα και τις ανεμογεννήτριες, διαθέτει στο σκηνικό της και αυτό το μπλε.
Όχι το μπλε του Ελύτη. Καμία σχέση. Ούτε νοητικά, ούτε στο χρώμα. Το «πισινάτο» μπλε. Που ανάλογα με τα πλακάκια, μπορεί να βγει λίγο πιο γαλάζιο, πιο τιρκουάζ.
Τελευταίως, της μόδας μαθαίνω είναι οι πισίνες με σκούρο χρώμα, που κάνει λίγο πιο γκλάμουρ το σκηνικό. Όσον αφορά το περιεχόμενό τους, έχει και αυτό διαφοροποιηθεί.
Ενώ τον καιρό του Κληρίδη, του Τάσσου και του Χριστόφια, η συντήρηση γινόταν κυρίως με το χλώριο, από τον Αναστασιάδη και έπειτα το νερό έγινε πιο αλμυρό. Προσθέτουν λέει χλωριούχο νάτριο, που το κάνει να μοιάζει με αυτό της θάλασσας. Όπως και να έχει, μην ανησυχείς, η οικονομία ανθεί λένε οι του Χριστοδουλίδη, ο Κύπριος δεν θ’ αποχωριστεί την αγαπημένη του πισίνα.
Πιστός άλλωστε στις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα, δεν θα εγκατέλειπε ποτέ τη σχέση που είχαν οι πρόγονοί του με τις δεξαμενές και τις βρύσες. Το θέμα μας δεν είναι η σχέση των ιθαγενών με τις δεξαμενές, ούτε και η σύσταση του νερού στις πισίνες. Το ζήτημα είναι οι δημόσιες πισίνες, κυρίως οι διαχειριζόμενες από τον ΚΟΑ.
Ο κακός χαμός γίνεται με τη σύγκρουση Ναυτικών Ομίλων και ΑΠΟΕΛ, αλλά και τον ΚΟΑ, που αποφάσισε ν’ ανακατανείμει ετσιθελικά τις διαδρομές στο Ολυμπιακό Κολυμβητήριο Λευκωσίας. Σε τούτο το κείμενο, δεν εξετάζουμε ποιος και τι φταίει, για το μπάχαλο που προκλήθηκε. Ούτε φυσικά θ’ ασχοληθούμε με την επιλεκτική ευαισθησία που επιδεικνύει ο «υπερ-δραστήριος» πρόεδρος του Οργανισμού, έναντι των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι προσφυγικές ποδοσφαιρικές ομάδες και οι προσφυγικοί Ναυτικοί Όμιλοι.
Δεν θα σχολιάσουμε ούτε και το ύφος που υιοθετεί ανάλογα με τους εμπλεκόμενους της υπόθεσης. Τέτοιο αυστηρό ύφος προς τους Ναυτικούς Ομίλους, πολύ θα ήθελα να το διαβάσω και σε παρόμοιας αυστηρότητας επιστολή προς τις μεγάλες ομάδες του νησιού, που εδώ και δεκαετίες απολαμβάνουν όλα τα καλούδια του ΚΟΑ και των κυβερνήσεων που ορίζουν τον πρόεδρό του.
Ανεξαρτήτως, τι και πώς. Το θέμα είναι πασιφανές και είναι σοβαρό. Σ’ ένα νησί, που η κολύμβηση είναι έως και στοιχείο επιβίωσης για τους πολίτες, το κράτος και οι κυβερνήσεις που ασκούν εξουσία, έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο πρόβλημα. Οι δημόσιες πισίνες είναι λίγες, παλιές έως και ελαττωματικές. Σίγουρα δεν ανταποκρίνονται στη ζήτηση που υπάρχει από το κοινό και δη τα μικρά παιδιά, που καλούνται να εξοικειωθούν με το νερό.
Καλές οι εξαγγελίες και οι χορηγίες σε κάθε καρυδιάς καρύδι που βρίσκεται κοντά στα κέντρα αποφάσεων, μα καιρός είναι να τεθεί ως προτεραιότητα η αρωγή του κράτους και σε άλλα θέματα, πιο σημαντικά από τις ποδοσφαιρικές εταιρείες και τις «δεξαμενές ψηφοφόρων» που διαθέτουν.
