Του Ονασαγόρα
Ξυπνάμε ένα πρωί και διαβάζουμε πως ο Σάββας Αγγελίδης υπέβαλε στον Πρόεδρο την παραίτησή του από Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας και εκείνος δεν την δέχθηκε τονίζοντάς του πως είναι αναντικατάστατος! Το θαυμαστικό δικό μου. Στη συνέχεια μαθαίνουμε πως δεν ήταν ακριβώς παραίτηση, μα διατύπωση προβληματισμών που σχετίζονται με τη διαφθορά στην Αστυνομία, η οποία -μαθαίνουμε έκπληκτοι- δεν μπορεί να ελέγξει ούτε καν τους εγκληματίες που βρίσκονται μέσα στη φυλακή, πόσο μάλλον αυτούς που βρίσκονται έξω. -What? -Wait, it gets worse.
Σε αυτό το αλαλούμ, σπάει τη σιωπή του ο νεαρός μας Νίκος και μας λέει πως η απόφαση για παραίτηση ανήκει μόνο στον κύριο Αγγελίδη. Αλλά για ποια παραίτηση μιλάμε τελικά αφού δεν υπάρχει καμιά γραπτή παραίτηση; Εκτός αν πάμε με το θεώρημα Δίπλαρου και η γραπτή παραίτηση υποβλήθηκε προφορικά! Μπερδευτήκατε; Εγώ να δεις, εγώ να δεις, εγώ αγάπη μου να δεις, που τραγουδούσε και ο Στράτος Διονυσίου.
Δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι. Νικόλας Παπαδόπουλος
Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει ο εθνικός μας πρίγκιπας για να δηλώσει πως «δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι», εκτός ίσως από τον Πασχάλη Τερζή στο ομώνυμο άσμα. Εξάλλου, όπως είπε και ο Ντε Γκολ, τα νεκροταφεία είναι γεμάτα με αναντικατάστατους. Μπράβο κύριε Γκολ, έχεις σκοράρει ένα εντυπωσιακό απόφθεγμα.
Βέβαια, μπορεί να μην υπάρχουν αναντικατάστατοι (ελπίζω ο νεαρός μας Νίκος να μην χρησιμοποίησε τέτοια ορολογία γιατί θα ήταν κωμικοτραγικό) αλλά υπάρχουν κάποιοι που πρόσφεραν υπηρεσίες ανεκτίμητες και μπορούν να θεωρηθούν από κάθε άποψη πιο σημαντικοί ακόμη κι από τον πλέον «αναντικατάστατο».
Πάρτε για παράδειγμα το Χασαπόπουλο, τον οποίο κάποτε θεωρούσε ο Οδυσσέας αναντικατάστατο. Αν δεν υπήρχε, ο νεαρός μας Νίκος (όχι ο Νικόλας αυτή τη φορά), θα έπρεπε να τον εφεύρει. Κανείς δεν θα μπορούσε να ξεμπροστιάσει και εξουδετερώσει το αντίπαλο δέος του Χριστοδουλίδη καλύτερα από το Χασαπόπουλο. Φήμες ότι ο Πρόεδρος σκέφτεται να του απονείμει το Μεγαλόσταυρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ελέγχονται ως ανακριβείς.
Για την Ιθάκη του αναντικατάστατου Τσίπρα και τον Μπαρουφάκη θα τα πούμε αύριο. Εις αύριον τα σπουδαία λοιπόν. Κλείνουμε με τους επίκαιρους στίχους τραγουδιού του τεράστιου Πασχάλη Τερζή:
Αναντικατάστατος θα `μαι μέσα στην καρδιά σου, έρωτας ανάστατος, μια φωτιά στα όνειρά σου, αναντικατάστατος, όπου πας θα με γυρεύεις, πουθενά δε θα χωράς και παντού θα περισσεύεις.
