Του Ονασαγόρα
Δεν είναι πια αστείο. Ούτε το πυροτέχνημα που νομίζαμε εμείς οι πρωτευουσιάνοι. Η Πάφος γράφει ιστορία και πετά -πετά ψηλότερα κι από τη Λεμεσό με τους ουρανοξύστες της- αναγκάζοντας όλους μας να την χειροκροτήσουμε. Η ψεσινή νίκη απέναντι σε ομάδα που αυτή τη στιγμή κοντράρει Ρεάλ και Μπαρτσελόνα ήταν μεθυστική. Και τα πέτυχε όλα αυτά χωρίς να έχει κομμουνιστή Δήμαρχο, όπως κατέληξε η Νέα Υόρκη. Μακάρι απόψε να την μιμηθούν η ΑΕΚ και η πρώην κομμουνιστική αλλά νυν Εταιρεία λίμιτεδ Ομόνοια.
Είμαι κάτοικος Νέας Υόρκης αλλά θα φύγω γιατί δεν θέλω να ζω σε ένα κομμουνιστικό καθεστώς. Πιστεύω πολλοί θα καταφύγουν στο Μαϊάμι για να γλιτώσουν. Αυτές ήταν οι πρώτες δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ μετά την εκλογή του αριστερού μουσουλμάνου Δημάρχου που στήριξαν οι Δημοκρατικοί. Πάλι καλά που δεν είπε θα καταφύγουν στον Πρωταρά. Λέτε τελικά η Νέα Υόρκη να μετατραπεί από Μεγάλο Μήλο -the Big Apple city- σε Κόκκινο Μήλο; Κοκκίνησα από ντροπή και μόνο στη σκέψη.
Θα φύγω από τη Νέα Υόρκη τώρα που έχει κομμουνιστή Δήμαρχο. Ντόναλντ Τραμπ
Φανταστήκατε ο Στεφάνου να μετακομίσει τώρα στη Νέα Υόρκη και να τραγουδά το γνωστό κομμουνιστικό τραγούδι «στην Αθήνα -και στη Νέα Υόρκη- μες το κέντρο, φύτρωσε καινούργιο δένδρο, έχει κόκκινα τα φύλλα και ολόγλυκα τα μήλα;» Oh help us God. Αξίζει πάντως να σημειώσουμε, αφού η στήλη εκτός από σατιρική ενίοτε μετατρέπεται και σε εγκυκλοπαιδική, πώς η Νέα Υόρκη πήρε το χαϊδευτικό όνομα Μεγάλο Μήλο από κάποιο αθλητικογράφο της δεκαετίας του 1920 ο οποίος αποκαλούσε τα βραβεία των ιπποδρομιακών αγώνων μεγάλα μήλα. The rest is history, που λένε και στο χωριό μου.
Ενώ λοιπόν στην Ευρώπη καλπάζει η ακροδεξιά (κάποιοι λένε σαν αντίδραση στις υπερβολές της woke agenda) στη Νέα Υόρκη έχουμε αντίθετη πορεία και θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε τη συνύπαρξη του Nτόναλντ με τον αριστερό Δήμαρχο. Προβλέπω σκηνές απείρου κάλλους. Ούτε η Τζέσικα Πάρκερ δεν θα περίμενε τέτοια εξέλιξη στην πόλη του Sex and the city.
Οι εμφύλιοι είναι οι χειρότεροι πόλεμοι. Αυτό που συμβαίνει όμως με τους δύο πρώην πιστούς συνεργάτες, Νίκαρο και Στυλιανίδη, είναι αλληλοσπαραγμός που θυμίζει πελοποννησιακό πόλεμο. Αξίζει να σημειωθεί πως στο παρελθόν είχαν στηρίξει ο ένας τον άλλο, αφού ο μεν τέως Πρόεδρος στήριξε την εκλογή του το 2013 στον Στυλιανίδη, ο δε πρώην Επίτροπος αναβάπτισε την πολιτική του καριέρα λόγω Αναστασιάδη. Παρ όλα αυτά έχουν εδώ και χρόνια ένα beef το οποίο δεν βοηθά ούτε τον τόπο, ούτε την πολιτική ζωή, ούτε και τους ίδιους. Ειδικά τον Νίκαρο που έχει μέτωπα ανοικτά.
Τα παράπονα για την στάση του Χρήστου ως Επιτρόπου απέναντι στην κυβέρνηση Αναστασιάδη δεν είναι καινούργια, χρονολογούνται και είναι ίσως, μέχρι ενός σημείου, δικαιολογημένα. Όμως οι υπερβολές που φτάνουν στην κατηγορία της «προδοσίας» είναι ανυπόστατες και αδικαιολόγητες. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορήσει κάποιος τον Στυλιανίδη ως Τουρκόφιλο, που ακόμη κι όταν ήταν κρατικός αξιωματούχος πήγαινε εθελοντικά φρουρός σε φυλάκια της Πράσινης γραμμής! Ένα πολιτικό που συμβουλεύεται ο Μητσοτάκης σε θέματα εθνικής ασφάλειας. Ίσως οι δυο τους να κάνουν ένα σασμό; Το αλλόκοτο είναι πως η γνωστή «περιρρέουσα» του Τασσου του 2004 ξύπνησε και άρχισε τις ριπές. Σασμό αγαπητοί μου. Δεν είναι εποχή για βεντέτες. Είδατε τι γίνεται στη Κρήτη.
