Του Ονασαγόρα
Πολύ κακό για το τίποτα, θα μπορούσε να πει κάποιος για τις αποκαλύψεις στο Cyprus Confidential, με την έννοια ότι περιμέναμε πολύ περισσότερα από όσα λίγο πολύ γνωρίζαμε, ειδικά από τη στιγμή που στην έρευνα ενεπλάκησαν σχεδόν 300 δημοσιογράφοι (θυμίζουν τους 300 του Λεωνίδα).
Ξεχωρίζει η δήλωση του Προέδρου -σωστή και επιβεβλημένη- ότι κανένας δεν είναι υπεράνω της φήμης της χώρας. Αναμενόμενη η παρουσία του ονόματος Αναστασιάδης -δεν μπορεί να λείψει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή- όπου όμως και πάλι έχουμε φήμες και υποθέσεις χωρίς ακόμη να έχει παρουσιασθεί κάποιο συγκεκριμένο επιβαρυντικό στοιχείο για τον τέως πρόεδρο και το γραφείο του και αυτό αξίζει να τονισθεί.
Σε κάποιο πρώιμο στάδιο της διαφθοράς, οι περισσότεροι θεωρούν τον εαυτό τους αδιάφθορο. Robert Sabatier
Πριν λίγες μέρες πάντως είχανε παντού τη φωτογραφία του Νίκαρου με τον Ψινάκη. Σήμερα έβλεπα παντού τη φωτογραφία του Νίκαρου με τον Πούτιν. Μιλάμε για φαινόμενο. Διότι ως γνωστόν ο Νίκαρος μας είναι και του σαλονιού, είναι και του λιμανιού (ιδίως του λιμανιού της Λεμεσού που πετά, και φυσικά εννοώ η Λεμεσός πετά, όχι το λιμάνι).
Παιδιά, χωρίς ίχνος υπερβολής, ο άνθρωπος πήρε ένα μικρό και άσημο νησάκι και το έκανε γνωστό στα πέρατα της Οικουμένης. Έβαλε κυριολεκτικά στο χάρτη την Κύπρο και αυτή τη στιγμή όταν πεις σε κάποιο ξένο “Anastasiades” αμέσως έρχεται στο μυαλό του η νήσος των Αγ(ρ)ίων μας.
Ανάλογο φαινόμενο είχαμε να ζήσουμε από την εποχή του Mακαρίου Γ’, όπου αν πήγαινες στο εξωτερικό, σε ρωτούσαν “where are you from?” και απαντούσες “Cyprus” σε κοίταζαν σαν ούφο. Αν όμως έλεγες “Makarios” αποκτούσες αμέσως ένα στάτους σελέμπριτι.
Φυσικά δε χρειαζόταν να πεις Μακάριος ο Τρίτος. Ένας ήταν ο Μακάριος, αυτός που με περίσσια ταπεινοφροσύνη δήλωσε κάποτε “η Κύπρος είμαι εγώ”, κάτι ανάλογο που είχε δηλώσει ένας Λουδοβίκος για τη Γαλλία. Κάτι αντίστοιχο, χωρίς ίχνος υπερβολής, θα μπορούσε να πει σήμερα και ο Νίκαρος ο Πρώτος. Σε κάθε διεθνές θέμα οικονομικής… ατασθαλίας ας την πούμε, για να το θέσουμε και πιο κομψά, το όνομά του φιγουράρει ανάμεσα σε ονόματα παγκόσμιου βεληνεκούς, όπως Πούτιν, Αμπράμοβιτς και άλλους τιτανοτεράστιους μεγιστάνες. Τι άλλο μπορούμε να νιώσουμε για τον Δεσμευόμενο Νίκο μας εκτός από θαυμασμό και περηφάνια;
Πέραν της πλάκας, τόσο από την περίπτωση Al Jazeera, όσο και από την Cyprus Confidential εκείνο που προκύπτει είναι ότι την δόξαν πολλοί εμίσησαν το ρωσικό χρήμα ουδείς. Παρόλο όμως που τα καταγγελλόμενα συμβαίνουν σε πολλές χώρες δίνεται μια υπέρμετρη έμφαση σε κύπριους εμπλεκόμενους και αυτό αξίζει να μας προβληματίσει. Προφανώς οι θεσμοί ελέγχου του τόπου μας πάσχουν και χρήζουν βελτίωσης, αλλά φαίνεται πως υπάρχει και μια συντονισμένη προσπάθεια πλήρους απαξίωσης της χώρας μας.
Για αυτό το λόγο η δήλωση Νίκου Χριστοδουλίδη ότι θα διερευνηθούν όλα και ότι κανένας δεν είναι πάνω από τη φήμη της χώρας ήταν -ξεκάθαρα που θα λέγε και ο ίδιος- προς την ορθή κατεύθυνση. Διότι, ναι μεν “έφκαλεν όνομα ο θεριστής”, αλλά η όλη κατάσταση μυρίζει στοχευμένη αδικία εις βάρος της Κύπρου και προφανώς οι λόγοι έχουν να κάνουν και με παιχνίδια της διεθνούς πολιτικής σκηνής.
