Του Ονασαγόρα
Θετικές ενδείξεις για τις ποσότητες φυσικού αερίου στα κοιτάσματα Γλαύκος και Πήγασος. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά –σε αντίθεση με όσα πάθαμε τα τελευταία 20 χρόνια– δεν θα μείνουμε με δυο χείλη καμένα. Ο Ποσειδώνας, θεός της θάλασσας –και κατά συνέπεια των θαλάσσιων κοιτασμάτων και αερίων– ελπίζω να μας δικαιώσει επιτέλους και να μην πρόκειται πάλι για λόγια του αέρα και του… αερίου. Να μυριστώ επιτέλους αυτό το μεθάνιο κι ας πεθάνω, ψέλλισε φίλος μου, κολλητός του Λιλλήκα. Από καταραμένοι, λέτε να γίνουμε επιτέλους Καταριανοί; Αλληλούια.
Η απόσυρση Γαβριηλίδη από το ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Συναγερμού στέλνει ξεκάθαρα το μήνυμα πως οι εποχές που η Αννίτα βρισκόταν πρώτο τραπέζι πίστα στις παρελάσεις Υπερηφάνειας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Μια ακόμη ήττα για την Αστική Δεξιά και ένας ακόμη θρίαμβος για τη λαϊκή –και εθνικοθρησκευτική– πτέρυγα του Συναγερμού. Τους ψηφοφόρους ουκ ελάττω παραδώκω, προς ΕΛΑΜ.
Χθες το ΑΚΕΛ είδε το θέμα εξαιρέσεων όσον αφορά αυτούς που δικαιούνται να είναι υποψήφιοι στις επερχόμενες εκλογές. Έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά και μια απροσδιόριστη γοητεία η λέξη εξαιρέσεις. Μου φέρνει στο μυαλό το επικό κλασικολαϊκό άσμα της λαίδης Άντζελας: «εξαιρούνται τα μεγάλα σου μάτια, τα πυκνά σου μαλλιά, τα παράξενα χείλη, που με καιν σαν φωτιά».
Και ενώ ο Χρύσης Παντελίδης μας έλεγε –ξεκάθαρα– πως κάποιοι πήραν μίζες για να προωθήσουν στους Κινέζους το πανάκριβο και γεμάτο προβλήματα έργο του Βασιλικού, με διάφορους εμπλεκόμενους να κάνουν τους Κινέζους, ο Πρόεδρός μας συναντούσε στη Νέα Υόρκη τον Κινέζο Πρόεδρο. Προφανώς και μπαίνουμε στη χρονιά των πάντα, με βάση το κινεζικό ημερολόγιο, το οποίο εξηγεί γιατί σ’ αυτό τον τόπο έχουν πηδηχτεί τα πάντα, σε σημείο που θυμήθηκα την κλασική ατάκα «θα πηδηχτώ από το παράθυρο». Ευτυχώς τα συμπαθή πάντα είναι πια προστατευόμενο είδος, ενώ εμάς δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς να μας προστατεύσει και ως εκ τούτου είμαστε είδος απροστάτευτο και προς εξαφάνιση. Bye bye homo cyprius.
Αν στις επόμενες εβδομάδες προσέξετε περισσότερες κάμερες τροχαίας στους δρόμους, μπορώ να σας εξηγήσω τον λόγο: στις 6 Νοεμβρίου είναι η τελευταία μέρα κατά την οποία μπορούμε να επιστρέψουμε τα 67 εκατομμύρια χορηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Βασιλικό –μας έχουν ήδη στείλει και το ΙΒΑΝ number τους– και όσα περισσότερα πρόστιμα εκδοθούν (ειδικά αυτά των 300€) θα βοηθήσουν στην προσπάθεια περισυλλογής του ποσού. Δείτε το σαν ένα είδος κρατικού εράνου.
Υπερβολές βλέπει ο Χαρτσιώτης στην υπόθεση βιασμού κατάδικου. Πώς όμως μπορείς να υπερβάλεις σε τέτοια περίπτωση; Έγινε ή δεν έγινε βιασμός; Διότι δεν μπορεί να γίνει λίγος (αλλά όχι υπερβολικός) βιασμός, με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορεί να υπάρξει λίγη (ή υπερβολική) εγκυμοσύνη. Για να μη βιάζεται η κοινή λογική δηλαδή.
Ο Γιάννης Καρούσος, περιφερειάρχης Αμμοχώστου, δηλώνει πως θα βρει τους κλέφτες του νερού, φωτογραφίζοντας άτομα που καταχρώνται νερό για πότισμα χωραφιών ή γέμισμα πισίνων και θα τους ντροπιάσει δημόσια. Βρέθηκε λοιπόν ένας καλός δράκος του νερού που θα το προσέχει από τον Αλί Μπαμπά και τους 40 κλέφτες (της Αγίας Νάπας). Άραγε οι εύσωμοι –σαν και του λόγου μου– δικαιούμαστε «να λουνούμαστεν που γωνιάς»; Ή πρέπει για οικονομία να ακολουθούμε την προτροπή του –kinky ομολογουμένως– τραγουδιού, «δυο δυο, στην μπανιέρα δυο δυο»;
Μόνο ο Τραμπ θα μπορούσε να είναι καλεσμένος σε δείπνο στο Λονδίνο και να απαιτεί να μην παρευρεθεί ο δήμαρχος της πόλης, χαρακτηρίζοντάς τον μάλιστα σαν έναν «απαίσιο δήμαρχο». Εκείνος απάντησε χαρακτηρίζοντας τον Τραμπ «ρατσιστή, σεξιστή, μισογύνη και ισλαμοφοβικό», στα οποία ο Αμερικανός με τα πορτοκαλιά μαλλιά απάντησε λέγοντας: «thanks for the copliments».
