Ονασαγόρας
«Εμπρός παιδιά της πατρίδας, η μέρα της δόξας έφθασε.
Ενάντια σε μας η τυραννία, σήκωσε το αιματοβαμμένο της λάβαρο».
Ξεκινώ τη στήλη τραγουδώντας τη Μασσαλιώτιδα, με στίχους από τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας. Κύπρος Γαλλία ένωση. Je suis Χριστοδουλίδης.
Αν πραγματικά θέλεις να πληγώσεις τους γονείς σου και δεν έχεις αρκετό θάρρος για να γίνεις ομοφυλόφιλος το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να γίνεις καλλιτέχνης. Κουρτ Βόνεγκατ
Σήμερα αφήνω κατά μέρος τη σατιρική διάθεση που -ενίοτε δικαίως- με χαρακτηρίζει, όσον αφορά λεγόμενα και πεπραγμένα του νεαρού Νίκου, για να τον εκθειάσω. Οι συμφωνίες με τη Γαλλία και τα όσα ο Μακρόν είπε -ασχέτως του κατά πόσο τα εννοεί ή όχι- αποτελούν επιτυχίες του Προέδρου μεγαλώνοντας -έστω και ψυχολογικά- τη λιλιπούτειά μας υπόσταση. Well done mister President. Bien joué, Monsieur le Président.
Κι ενώ τέτοιες γιορτάρες μέρες στριφογύριζαν στο μυαλό μου παραδοσιακά τραγούδια όπως “τρίγωνα κάλαντα μες στη γειτονιά” ή καμιά αγγλικούρα όπως «Last Christmas I gave you my heart», σήμερα, μετά που είδα τον Χριστοδουλίδη να καπαρτίζει δίπλα στον Μακρόν και άκουσα το γάλλο Πρόεδρο να μας χαρακτηρίζει «σημαντικό εταίρο», δεν λέει να ξεκολλήσει απ το μυαλό μου το γαλλικό τραγουδάκι Petit Papa Noel. Και πραγματικά θα ήθελα να εγγραφεί στη Βουλή θέμα για να δώσουμε -με πρόταση νόμου- τους 12 πόντους της φετινής Γιουροβίζιον στη Γαλλία. Στην Ελλάδα 10 είναι και πολλοί. Αυτά. Ακούς Χάματσε;
Στη συνέχεια της σημερινής στήλης -και επ ευκαιρία της έντασης που δημιουργήθηκε από τους πίνακες του Γαβριήλ- παραθέτω μερικά ενδιαφέροντα γνωμικά που έχουν ειπωθεί για την Τέχνη και την Θρησκεία.
«Η Τέχνη είναι είτε αντιγραφή είτε επανάσταση», δήλωσε ο Γκωγκέν, ενώ ο Κουρτ Βόνεγκατ μας κούφανε λέγοντας «αν πραγματικά θέλεις να πληγώσεις τους γονείς σου και δεν έχεις αρκετό θάρρος για να γίνεις ομοφυλόφιλος το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να γίνεις καλλιτέχνης»!
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει «αυτοί που λένε πως η Θρησκεία δεν έχει σχέση με την Πολιτική δεν ξέρουν τι σημαίνει Θρησκεία» ενώ ένας άγγλος κληρικός σημείωσε πως «για τους πολιτικούς, ο σεβασμός στη θρησκεία έχει μεγάλο όφελος. Η τήρηση των αρχών της είναι που παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα».
Τί να πω εγώ λοιπόν για το νέο μεγάλο σκάνδαλο και όσους -περιλαμβανομένου του ζωγράφου- φαίνεται να τρέφονται και να εξυπηρετούνται από τη συντήρηση αυτής της διαμάχης και σταυροφορίας; Το «διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες» μπορεί κάλλιστα να τροποποιηθεί αντικαθιστώντας το «όσα λες» με το «όσα ζωγραφίζεις», όσο απαράδεκτα ή ακαλαίσθητα κι αν τα βρίσκω. Τέλος. Ποιος είμαι εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος για να κρίνω την αισθητική των υπολοίπων; Τα υπόλοιπα τα αφήνω για όσους θέλουν να μαζέψουν ψήφους από αυτή την υπόθεση ή να ανεβάσουν την τιμή των περί ου ο λόγος αμφιλεγόμενων έργων. Live and let live.
