Ονασαγόρας
Κάπου η υπομονή άρχισε να εξαντλείται, άκουσα την Υπουργό Παιδείας να δηλώνει σήμερα αναφερόμενη στα πρόσφατα καμώματα των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών. Πραγματικά η Υπουργός πρέπει να έχει «βλάγκαν του καμήλου», όπως έλεγε η γιαγιά μου όταν αναφερόταν σε άνθρωπο με ιώβειο υπομονή. Αλλά και ποιος δεν θα βρισκόταν στα πρόθυρα να κάνει έκρηξη με όσα αδιανόητα ακούει τους τελευταίους μήνες από όσους θα έπρεπε να διδάσκουν τα αντίθετα από όσα πράττουν; Αχ δάσκαλοι που διδάσκατε και νόμο δεν τηρούσατε.
Τα όσα θλιβερά συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες με τα έργα -σε εισαγωγικά ή μη- του ζωγράφου Γαβριήλ (φερόμενου καλλιτέχνη θα έλεγαν οι θιγμένοι) υπενθύμισαν πως δεν έχουμε αφήσει πίσω μας νοοτροπίες του παρελθόντος. Αν δε προσθέσουμε την χθεσινή επίθεση με κροτίδες στο σπίτι του ζωγράφου τότε πραγματικά φοβάμαι πως ο διχασμός οξύνεται επικίνδυνα και όχι μόνο δεν εκτονώνεται αλλά ψάχνει μια σπίθα για να αναφλεχθεί.
Ο καθένας πια ας αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Γιατί ευθύνες υπάρχουν και είναι ξεκάθαρες, που θα λεγε και ο Πρόεδρος, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση επιδεικνύει -ασυνήθιστη για αυτόν- εγκράτεια λόγου. Κάποιες κακές γλώσσες θα έλεγαν για να μην κακοφανήσει τους ανεπίσημους συγκυβερνώντες, αλλά ποιος τις λαμβάνει υπόψιν τις κακές γλώσσες anyway.
Με ανησυχεί ιδιαιτέρως ο τρόπος με τον οποίο τα συμβατικά κόμματα προσπαθούν να συσπειρώσουν ψηφοφόρους. Ψυχραιμία άπαντες παρακαλώ και πιστέψτε με, η αδιαφορία είναι η καλύτερη αντιμετώπιση για κάθε τι ακαλαίσθητο. Οτιδήποτε άλλο μετατρέπει τον προβοκάτορα σε ήρωα. Προβοκάτορες, λαϊκιστές και παλληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια.
Σε όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που βιώνουμε, προσθέστε και τις εικόνες με τους μαθητές να χαιρετούν ναζιστικά σε σχολείο της Λάρνακας -η οποία Λάρνακα κέρδισε πρόσφατα και τον τίτλο πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, τρομάρα της- και αντιλαμβάνεστε προς τα που κατευθυνόμαστε. Φίλος μου έλεγε ψες πως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν θυμίζει Ευρώπη του 2030 αλλά Κύπρο του 1973! Τόσο καλά και τόση ενότητα, που τη διαφημίζει κιόλας την «ενότητά» μας ο Πρόεδρος.
Ας ευχηθούμε να πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, αν και, μια βόλτα στο φανατισμό που επικρατεί πια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνει το αντίθετο, ότι δηλαδή πρόκειται για μια νέα «κανονικότητα», λίγο πριν αναλάβουμε την ευρωπαϊκή προεδρία. Καλά θα πάει κι αυτό, μα με όσα συμβαίνουν γύρω μας ίσως και ΝΟΤ.
