24sports.com.cy
Από χθες το βράδυ ακόμη προσπαθώ να καταλάβω πως μια ομάδα που δίνει το πιο σημαντικό παιχνίδι της χρονιάς, θέλει να διώξει την αμφισβήτηση περί των δυνατοτήτων της και να προσφέρει ταυτόχρονα απτές αποδείξεις τον κόσμο της ότι είναι «παρούσα» στη μάχη των υψηλών στόχων είναι δυνατό να παίξει τόσο άσχημα.
Είναι σχεδόν αδύνατο ποδοσφαιρικά να εξηγήσω αυτό που συνέβη. Γιατί δεν αναφερόμαστε σε μια ήττα σε ντέρμπι αιωνίων σε ένα… κανονικό ματς αλλά σε αναμέτρηση που εξελίχθηκε σε μια άνευ όρων παράδοση και συνεπεία αυτής συντριβή που δεν συμβαίνει συχνά στο ποδόσφαιρο μας.
Από τη μια υπήρχε μια ομάδα που ήθελε να κερδίσει και το έδειχνε αγωνιστικά, κάνοντας τα βασικά- ναι τα βασικά και τίποτα περισσότερο - ψυχικά βγάζοντας τα απαραίτητα αποθέματα θέλησης, πάθους και πνευματικά, δείχνοντας προσήλωση στο στόχο.
Από την άλλη υπήρχε μια ομάδα που ήθελε να κερδίσει αλλά έκανε ότι χρειαζόταν …για να χάσει. Αγωνιστικά είχε αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, δεν μπορούσε να παίξει παιχνίδι κατοχής, οι παίκτες της ειδικά στο κέντρο συναγωνιζόταν ο ένας τον άλλον στις λανθασμένες μεταβιβάσεις, ενώ συνολικά έκανε τέσσερις επιθέσεις με μια στο στόχο, (θα ήταν πάντως ενδιαφέρον να δούμε τον αριθμό των λανθασμένων σερβιρισμάτων που κατέγραψαν οι στατιστικολόγοι), ψυχικά ήταν …άδειοι- κανένα πάθος, καμιά θετική ένταση, μόνο αρνητική (ένταση) που εκφραζόταν με τα άτσαλα μαρκαρίσματα- και πνευματικά εντελώς ανέτοιμη.
Δεν στέκομαι ούτε στις χθεσινές αποφάσεις και παρεμβάσεις του Γιανίκ Φερέρα, ούτε στο φιάσκο της πρόσληψης του Νιλ Λένον, ούτε στον αδιανόητα καθυστερημένο σχεδιασμό του καλοκαιριού που ασφαλώς και σχετίζονται με τη χθεσινή θλιβερή εικόνα.
Στέκομαι μόνο στους παίκτες σαν άτομα. Σε θέμα (αγωνιστικού) αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας. Όταν δουν το βίντεο του χθεσινού αγώνα, ένα πράγμα λογικά θα πρέπει νοιώσουν. Ντροπή… Για την εμφάνιση τους, αλλά και απέναντι στον κόσμο τους.
