24sports.com.cy
Χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικές ενδεκάδες, μία σε κάθε ημίχρονο και στα δυο μέχρι τώρα φιλικά ματς προετοιμασίας που έδωσε η Ομόνοια, ούσα πιο έτοιμη από τους αντίπαλους, λειτούργησε αρμονικά στον αγωνιστικό χώρο.
Έβγαλε ομοιογένεια, συνοχή, διακατεχόμενη ταυτόχρονα από την επιθετική φιλοσοφία της δημιουργίας και πολλαπλής εκτέλεσης, προς το τέρμα, ενώ απειλήθηκε ελάχιστα. Αυτά… γενικώς. Γιατί υπάρχει αρκετό νερό ακόμη να κυλήσει στο ποτάμι για να δούμε την τελική μορφή.
Ένα χαρακτηριστικό των αγώνων είναι η ισομερής συμμετοχή των παικτών, ηλικιακά. Ο χρόνος έχει περίπου μοιραστεί σε όλους τους ποδοσφαιριστές. Παλιούς και νέους.
Θυμίζουμε τους μικρούς: Ανδρόνικος Κακουλλής 19 (3.5.2001), Λοίζος Λοίζου 17 (18.7.2003), Μαρίνος Τζιονής 18 (16.7.2001), Χαράλαμπος Χαραλάμπους18 (4.4.2002), Άγγελος Ζευκή 17 (15.4.2003), Ανδρέας Σάββα 16 (21.7.2004) και Κωνσταντίνος Βενιζέλος 16 (5.7.2004).
Όλοι αυτοί έχουν αγωνιστεί από ένα ημίχρονο σε κάθε ματς (οι τρεις έχουν σκοράρει με τον ένα εξ’αυτών να το κάνει τετράκις) εκτός από το Βενιζέλο που έχει παίξει αλλαγή και στα δυο ματς γύρω στα 40’. Έχουν τον ίδιο χρόνο συμμετοχής που έχουν και οι …παλιοσειρές. Το τι θα κάνει στη συνέχεια ο Νορβηγός δεν το ξέρουμε.
Το σίγουρο είναι ότι αυτούς που θα διατηρήσει στον προθάλαμο της πρώτης ομάδας, ( για τους τρεις 16άρηδες η αναφορά -ίσως τους κρατήσει όλους- γιατί οι άλλοι ήδη βρίσκονται εκεί χωρίς βεβαίως να σημαίνει ότι έχουν εγγυημένη τη θέση), δεν έχει πρόθεση να τους αφήνει στον πάγκο και να τους ρίχνει μέσα στο «90 φεύγα» για λόγους σκοπιμότητας.
Οι φερέλπιδες βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια προώθησης και ένταξης στην πρώτη ομάδα. Έχουν όμως ένα κοινό. Δουλεύουν στην αρχή -και μόνοι τους- μπαίνουν στη συνέχεια στην προετοιμασία της ομάδας και αφού αποδεικνύουν στις προπονήσεις πως βρίσκονται σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, περνάνε στην αρχική ενδεκάδα και μετά γίνονται βασικοί. Το τελευταίο στάδιο, κανείς από αυτούς δεν το έχει φθάσει ακόμη.
Είναι παραδεκτό σε όλους ότι αυτοί οι παίκτες πιθανότατα θα χάνονταν για την Ομόνοια εάν δεν υπήρχε ο Χένινγκ Μπεργκ, που από την πλευρά του αισθάνεται –και είναι - δικαιωμένος που χρησιμοποιεί αυτούς τους παίκτες, που αντλώντας δύναμη από την εμπιστοσύνη που τους δείχνει ο κόουτς παλεύουν με κάθε τρόπο να αποδείξουν πως το ταλέντο τους δεν είναι απλώς μια φωτοβολίδα. Είναι άρα αμφίδρομη η λειτουργία των πραγμάτων.
Όλα αυτά καταδεικνύουν κάτι πολύ βασικό: Η Ομόνοια έχει ήδη στα χέρια της την πρώτη ύλη. Έχει τη δυνατότητα να βάλει τα θεμέλια προκειμένου να χτίσει την ομάδα του μέλλοντος, τόσο για την ίδια όσο και για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Επίσης μπορεί να μετατραπεί σε selling team. Θυμίζω ότι μέχρι τώρα δυο πράσινοι - εξαιρετικά ταλέντα - αγωνίζονται στη Αιντραχτ Φρανκφούρτης. Ο μεσοεπιθετικός Γιώργος Ποντικός (08/01/ 2003) και ο μέσος Αντόνιο Φώτη(3/11/2003).
«Θέλω μικρό ρόστερ και όλοι οι παίκτες να πιστεύουν ότι είναι βασικοί». Αυτή είναι η φιλοσοφία του Χενινγκ Μπεργκ
Που ξέρει επίσης ότι οι μεγάλες ομάδες χτίζονται σε γερά θεμέλια.
ΥΓ1 Ξέρω ότι οι οπαδοί της Ομόνοιας προτιμούν να διαβάσουν ένα ρεπορτάζ για τις μετεγγραφές της ομάδας. Όμως αυτό που κάνει τώρα ο Νορβηγός (γιατί δουλειά δικιά του είναι και μαζί…μαγκιά του γιατί παίρνει ρίσκο) είναι πολύ πιο σημαντικό για την Ομόνοια από τη μετεγγραφή του όποιου σέντερ φορ.
ΥΓ2 Κάποιοι θα πουν. Καλά δεν βαρέθηκε αυτός να γράφει για τους νέους και τον Μπεργκ; Όχι δεν βαρέθηκα. Γιατί αυτό που γίνεται είναι έργο, που ενδεχομένως θα συμβάλει στην ποιοτική άνοδο του ποδοσφαίρου μας.
