Ομόνοια: Το πρόβλημα που πρέπει να λύσει

Η μετεγγραφική περίοδος πήρε τέλος με το παράθυρο των ανέργων και των δανεικών να είναι ακόμη ανοικτό. Υπάρχει δικαίωμα για απόκτηση άνεργων παικτών μέχρι τα μεσάνυχτα της Παρασκευής (2/9) και δανεισμό παικτών από μία κυπριακή σε άλλη, έως το τέλος του Σεπτέμβρη.

Η Ομόνοια έκλεισε την περίοδο -με τα παράθυρα  να είναι ανοικτά- με τη μετεγγραφή τον Καρίμ Ανσαριφάρντ και Φώτη Κίτσου. Προσέξτε. Δεν είχε συμπληρώσει το σχεδιασμό και περίμενε δυο …ευκαιρίες. Ήταν και οι δυο παίκτες βασικοί στόχοι από την αρχή της περιόδου. Ειδικά ο σέντερ φορ ήταν ΤΟ θέμα των Ομονοιατών, όχι από αυτό το καλοκαίρι, αλλά εδώ και δυο χρόνια.  Πέραν της τεράστιας και εκνευριστικότατης για τον κόσμο καθυστέρησης στο σχεδιασμό, που έχει προκαλέσει τον έντονο του προβληματισμό,  (μια ματιά στα ΜΚΔ να ρίξετε και θα καταλάβετε), η ομάδα δεν πήρε ακραίο επιθετικό. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει εξτρέμ στην Ομόνοια- η τουλάχιστον δεν έχουμε δει τέτοιον παίκτη - που να παίζει στη γραμμή. Όλοι κλίνουν προς τα μέσα. Δεν βλέπουμε πλάτος στην επίθεση. Υπενθυμίζουμε ξανά το παράθυρο.

Ανεξαρτήτως με το τι λένε οι ποδοσφαιρορήτορες των καφενείων, ποδοσφαιρικώς, η ταπεινωτική ήττα της πρεμιέρας στην Πάφο με απολογισμό τρεις χαμένους βαθμούς με το «καλημέρα», έχει την εξήγηση της.

Η Ομόνοια …δήλωσε αδυναμία να επιτεθεί. Ετσι απλά. Στα ματς απέναντι στη Γάνδη δεν επιτέθηκε, αλλά έπαιξε κλεφτοπόλεμο γιατί ήταν το αουτσάιντερ. Θωρακίστηκε πολύ καλά, έκλεισε διαδρόμους και βγήκε μπροστά, κτυπώντας τον αντίπαλο με βάση τις αδυναμίες του.

Την περασμένη Δευτέρα με αντιστραμμένους όρους (ούσα το φαβορί και η ομάδα της Χλώρακας το αουτσάιντερ ) ήταν αναγκασμένη να επιτεθεί. Να δείξει στον αντίπαλο ότι είναι η ανώτερη ομάδα –που σαφέστατα και είναι- να κυριαρχήσει, να πιέσει, να φτιάξει παιχνίδι να σημειώσει γκολ και να κερδίσει.

Να παίξει με συνδυαστικό τρόπο, μέσα από σωστή ανάπτυξη και ομαδικά να προσπαθήσει να βγάλει φάσεις κοντά στο αντίπαλο τέρμα Και να παίξει σωστά το repress κυρίως στο 1/3 που αμύνεται ο αντίπαλος.

Αυτό είναι το στυλ παιχνιδιού που έχει λανσάρει ο Νιλ Λένον και αρέσει στον κόσμο. Όμως το στυλ αυτό όπως και πέρυσι δεν εφαρμόζεται επιτυχώς γιατί υπάρχουν αδυναμίες. Που λογικά τώρα που μπήκαμε στη νέα σεζόν έπρεπε να είχαν διορθωθεί. Δεν διορθώθηκαν όμως με την ομάδα να έχει στο κοντέρ ήδη τέσσερα επίσημα παιχνίδια! Η ομάδα έκανε 8 μετεγγραφές με τους –Ρομάν Μπεζούς και Μορέτο Κασαμά να είναι εμφανώς εκτός ρυθμού -με το δεύτερο να έχει αποβληθεί κιόλας στο ματς στην Πάφο- τους δε Χακίμ Ανσαριφάρντ και Φώτη Κίτσο να μην τους έχουμε ακόμη δει καν.

Όταν λέμε ότι η Ομόνοια δεν μπορεί να επιτεθεί, εννοούμε ότι σε κατάσταση παιχνιδιού κυριαρχίας δεν έχει ταχύτητα στο κέντρο –δεν μπορεί να «φορτώσει» όταν επιτίθεται- δυσκολεύεται στην τελική πάσα και στο γκολ. Όχι στα τελειώματα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν δημιουργεί αρκετές ευκαιρίες για να μπορεί κανείς να μιλά για τελειώματα.

Στο θέμα της ταχύτητας στο κέντρο, από ότι είδαμε στην Πάφο μπορεί να βοηθήσει ο Μορέτο Κασαμά-που μπορεί να βοηθήσει και στη μακρινή κάθετη πάσα- ενώ στους άλλους τομείς χρειάζονται και άλλοι ποδοσφαιριστές στο ρόστερ για να αποκτήσει η ομάδα μεγαλύτερη εμβέλεια.

Κεντροεπιθετικά και γενικότερα ο Ντάνιελ Μαντσίνι για παράδειγμα ήταν μια εξαιρετική περίπτωση αλλά έγινε παρελθόν πριν γίνει «παρών». Ο Ιρανός διεθνής ασφαλώς μπορεί να βοηθήσει -στον τομέα της παραγωγικότητας αλλά όχι της ταχύτητας. Όμως για την ώρα δεν γνωρίζουμε πότε θα είναι αγωνιστικά έτοιμος. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα γίνει σύντομα

Στην Ομόνοια πάντως θεωρούν σαν μια κακή παρένθεση το ματς της πρεμιέρας. Αυτό, για την ώρα, είναι wishfull thinking. Θα γίνει πράξη αν το ρόστερ γεμίσει –έστω και τώρα- κατάλληλα με παίκτες που είναι σε θέση να υποστηρίξουν το κυριαρχικό παραγωγικό ποδόσφαιρο. Είπαμε, ο Μορέτο Κασαμά και ο Καρίμ Ανσαριφάρντ έχουν ο καθείς στο είδος του τα χαρακτηριστικά εκείνα που μπορούν να…προσθέσουν στην ομάδα. Χρειάζεται όμως και ένας ποδοσφαιριστής εν είδη Μαντσίνι . Αν δεν προστεθεί, δεν ξέρω αν η ομάδα θα καταστεί ικανή να λειτουργήσει επιθετικά, up to standard-που λένε και στα χωριά - και γενικότερα να παίξει… πρωταγωνιστικό ποδόσφαιρο. 

Από τους άλλους παίκτες ξεχωρίζουν δυο που μπορούν να υποστηρίξουν αυτό το κυριαρχικό επιθετικό ποδόσφαιρο. Αυτοί είναι οι Μπρούνο Φελίπε και Λοΐζος Λοΐζου. Και κάθετη κίνηση έχουν και κάθετη πάσα και διείσδυση και  δισθέτουν την ποιότητα, το ανάστημα, την κλάση και την αυτοπεποίθηση να πάρουν τη μπάλα, να την κουβαλήσουν, να κάνουν αυτό που πρέπει και να τελειώσουν επιτυχώς μια ατομική ενέργεια.

Η Ομόνοια πρέπει να καταφέρει να παίξει επιθετικά. Δεν έχει δηλαδή και άλλη επιλογή. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα που πρέπει να λύσει.