Γράφει η Αλεξάνδρα Σκαράκη
Βράδυ 26ης Σεπτεμβρίου, 2005. Η ελληνική τηλεόραση επρόκειτο να φτάσει σε νέα ιστορικά ύψη… χωρίς ακόμα να το γνωρίζει. Μια παρέα ασυμβίβαστων χαρακτήρων θα εισέβαλλε στα σπίτια, κερδίζοντας την καρδιά εκατομμυρίων θεατών.
Με τη σειρά «Στο Παρά Πέντε», ο Γιώργος Καπουτζίδης δημιούργησε μια ιστορία που θα έμενε χαραγμένη στη μνήμη των millennials και που, με τα χρόνια, συνεχίζει να γοητεύει νέες γενιές, μέσα από τους έξυπνους διαλόγους και τον αριστοτεχνικό συνδυασμό κωμωδίας και μυστηρίου. Πέντε άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ τους — ο Σπύρος (Γιώργος Καπουτζίδης), η Ζουμπουλία (Ελισάβετ Κωνσταντινίδου), η Ντάλια (Σμαράγδα Καρύδη), ο Φώτης (Αργύρης Αγγέλου) και η Αγγέλα (Αγγελική Λάμπρη) — βρέθηκαν στο ίδιο ασανσέρ τη λάθος ώρα. Εκεί έγιναν μάρτυρες μιας δολοφονίας, γεγονός που τους έφερε κοντά και ανέτρεψε τις ζωές τους για πάντα. Από τότε, η καθημερινότητά τους μετατράπηκε σε ένα ατελείωτο κουβάρι περιπετειών και ακραίων καταστάσεων. Ο τίτλος της σειράς δεν ήταν τυχαίος: οι πρωταγωνιστές βρίσκονται αντιμέτωποι με μια συμμορία «κακών» και εμπλέκονται σε επικίνδυνες καταστάσεις, αλλά πάντα καταφέρνουν να ξεφεύγουν στο… παρά πέντε.
Η πρεμιέρα καθήλωσε 1.200.000 τηλεθεατές, με τον αριθμό να αυξάνεται συνεχώς όσο προχωρούσαν τα επεισόδια στις δύο σεζόν της σειράς, και το φινάλε στις 18 Ιουνίου του 2007 να σημειώνει 66% τηλεθέαση, αναδεικνύοντας αυτό το εγχείρημα σε απόλυτο φαινόμενο της σύγχρονης ψυχαγωγίας.
Η επιτυχία της ξεπέρασε τα νούμερα: το «Παρά Πέντε» σε σκηνοθεσία Αντώνη Αγγελόπουλου έγινε γρήγορα σημείο αναφοράς, ακόμα και σε μια εποχή χωρίς μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα θέματα που έθιξε, άγγιζαν μια μεγάλη μερίδα κοινού καθώς ήταν βαθιά ανθρώπινα και οικεία. Η αναπάντεχη φιλιά και η αγάπη ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών και εμπειριών, η προδοσία, τα ηθικά διλήμματα και οι δυσκολίες που όλοι μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας ή στους γύρω μας, έφτιαχναν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό συναισθημάτων.
Ακόμα και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες — οι γιαγιάδες Σοφία (Ειρήνη Κουμαριανού) και Θεοπούλα (Εφη Παπαθεοδώρου), η Αμαλία (Ζέτα Μακρυπούλια), ο Θωμάς (Παύλος Ορκόπουλος), ο Αλέξης (Μιχάλης Μαρίνος) και η Μαριλένα (Ελένη Κρίτα) — είχαν καθοριστική παρουσία στον μπερδεμένο κόσμο των ηρώων, προσθέτοντας ζωντάνια, δυναμισμό και απρόσμενες εξελίξεις σε κάθε επεισόδιο. Συνολικά πάντως, όλοι οι χαρακτήρες ήταν εξαιρετικά καλογραμμένοι, ο καθένας με τη δική του προσωπικότητα, που προσέθετε ένταση στην πλοκή.
Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει και με κάποιες αφηγηματικές λεπτομέρειες που σήμερα δεν θα χωρούσαν στη μικρή οθόνη (για παράδειγμα η επανάληψη της λέξης «κοντή» που προσφωνούσε η Θεοπούλα τη νύφη της ή τα ξενοφοβικά σχόλια της Ζουμπουλίας), η σειρά εξακολουθεί να καταγράφει υψηλή τηλεθέαση στις επαναλήψεις της, οι οποίες έχουν ήδη προβληθεί περισσότερες από δέκα φορές. Οι ατάκες που ακούστηκαν στους δύο κύκλους επεισοδίων – «Ημουν κι εγώ στο ασανσέρ», «Λίγα μπλε, λίγα πράσινα και πολλά, πολλά μοβ», «Φαγκρί… Βγαίνει και σε άλλα χρώματα;», «Βιργινία, δεν είσαι σωστή συνάδελφος», «Σπύρο μου, εμείς σε ευχαριστούμε (όρθια)» – παραμένουν αξεπέραστες με το κοινό να επιστρέφει ξανά και ξανά σε αυτές.
Αλλά πιο πολύ από το γέλιο που χάριζε, η σειρά λειτούργησε σαν μια ανοιχτή αγκαλιά, ένα τηλεοπτικό καταφύγιο που μας τυλίγει με γνώριμη θαλπωρή, σαν ένας φίλος από τα παλιά που δεν έχουμε αποχωριστεί ποτέ. Και όλα αυτά συμβάδιζαν σε μια εποχή που η χώρα μας μόλις είχε ζήσει μεγάλες στιγμές όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το Euro του 2004.
Η ιστορία συνεχίζεται
Με αφορμή, λοιπόν, τα 20 χρόνια από την πρώτη προβολή, το Mega γιορτάζει, δίνοντας την ευκαιρία στους πιστούς θαυμαστές να ξανασυναντήσουν την αγαπημένη τους πεντάδα. Απόψε, στις 22:00, θα ζήσουμε την ιστορία από την αρχή σαν να μπαίνουμε ξανά στο ασανσέρ μαζί με τους ήρωες. Το reunion ξεκινά στο ειδικά διαμορφωμένο microsite στο megatv.com προσκαλώντας μας σε μια συλλογική εμπειρία γεμάτη νοσταλγία.
