Οντας αντιμέτωποι με τον δύσκολο στόχο που έθεσε το ΝΑΤΟ για τις αμυντικές δαπάνες, οι Ιταλοί πολιτικοί προτείνουν να οριστεί ως στρατιωτική δαπάνη μια γέφυρα προς τη Σικελία ύψους 13,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, για την οποία πραγματοποιούνται εδώ και καιρό συζητήσεις.
Η Ιταλία είναι μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ με τις χαμηλότερες στρατιωτικές δαπάνες -μόλις το 1,49% του ΑΕΠ το περασμένο έτος. Το γεγονός αυτό κάνει τον νέο στόχο του 5% μέχρι το 2035 να μοιάζει ακατόρθωτος.
Πού μπορεί να βοηθήσει όμως η γέφυρα;
Η κυβέρνηση Μελόνι προτίθεται να προχωρήσει στην κατασκευή της γέφυρας που θα διασχίζει το Στενό της Μεσσήνης και θα είναι μακρύτερη κρεμαστή γέφυρα στον κόσμο. Πρόκειται μάλιστα για ένα έργο που ήταν όνειρο των Ρωμαίων, του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι, καθώς και του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Τόσο ο υπουργός Εξωτερικών, Αντόνιο Ταγιάνι και ο υπουργός Υποδομών, Ματέο Σαλβίνι, προωθούν την ιδέα ότι η γέφυρα έχει στρατηγική αξία για το ΝΑΤΟ και όχι απλά οικονομικά οφέλη – ένα επιχείρημα το οποίο τονίστηκε και σε έκθεση της κυβέρνησης τον Απρίλιο.
Κυβερνητικός αξιωματούχος υπογράμμισε πάντως ότι δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη απόφαση για κατηγοριοποίηση του εν λόγω έργου ως «σχεδίου για την ασφάλεια», αλλά πρόσθεσε ότι είναι πιθανό να διεξαχθούν σύντομα περαιτέρω συνομιλίες «για να διαπιστωθεί το κατά πόσο αυτό είναι εφικτό».
Η συγκεκριμένη ιδέα θα μπορούσε να έχει και πολιτικό όφελος για την Τζόρτζια Μελόνι καθώς παλεύει να πείσει τους πολίτες – οι οποίοι ανησυχούν για το ενδεχόμενο πολέμου – για την αναγκαιότητα σημαντικών αμυντικών δαπανών σε μια περίοδο που η Ιταλία ήδη οδεύει προς τη λιτότητα.
Υπάρχουν ορισμένα πεδία στα οποία μπορεί να κινηθεί η Ρώμη ώστε να προωθήσει το έργο της γέφυρας. Από τον στόχο του 5%, μόνο το 3,5% πρέπει να είναι καθαρές αμυντικές δαπάνες, ενώ το υπόλοιπο 1,5% μπορεί να αφορά δαπάνες για μια ευρύτερη στρατηγική ανθεκτικότητα, όπως για παράδειγμα οι υποδομές.
Αξιωματούχος του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών σημείωσε μάλιστα ότι προωθώντας τη γέφυρα ως στρατιωτικό σχέδιο, θα βοηθούσε την κυβέρνηση της Ρώμης να ξεπεράσει κάποια από τα οικονομικά και τεχνικά εμπόδια που εμπόδισαν την κατασκευή της στο παρελθόν.
Αναγκαίο ή… για γέλια;
Τον Απρίλιο, η ιταλική κυβέρνηση ενέκρινε ένα έγγραφο που ανέφερε ότι η γέφυρα θα πρέπει να κατασκευαστεί για «επιτακτικούς λόγους ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος».
Πέρα από τη χρησιμότητά της για τους πολίτες, «η γέφυρα πάνω από το Στενό της Μεσσήνης έχει και στρατηγική σημασία για την εθνική και τη διεθνή ασφάλεια, τόσο πολύ που θα διαδραματίσει ρόλο – κλειδί στην άμυνα και την ασφάλεια, διευκολύνοντας τις μετακινήσεις των ιταλικών ενόπλων δυνάμεων και των συμμάχων του ΝΑΤΟ», τονίζεται στο ίδιο έγγραφο.
Η Ιταλία ζήτησε μάλιστα το εν λόγω πρότζεκτ να συμπεριληφθεί στο οικονομικό σχέδιο της Ε.Ε. για τις μετακινήσεις του στρατιωτικού προσωπικού, υλικού και άλλων μέσων καθώς «θα ταίριαζε τέλεια σε αυτή τη στρατηγική, παρέχοντας σημαντικές υποδομές για τη μετακίνηση των νατοϊκών δυνάμεων από τη Βόρεια Ευρώπη προς τη Μεσόγειο», όπως αναφέρει η έκθεση της κυβέρνησης.
Η γέφυρα «αντιπροσωπεύει ένα προνόμιο για τη στρατιωτική κινητικότητα, καθιστώντας δυνατή τη γρήγορη μεταφορά βαρέων οχημάτων, στρατευμάτων και πόρων τόσο οδικώς όσο και σιδηροδρομικώς», πρόσθεσε η κυβέρνηση.
Το εάν το ΝΑΤΟ – και πιο συγκεκριμένα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ – θα συμφωνήσουν με τα παραπάνω επιχειρήματα, είναι ένα διαφορετικό ζήτημα, υπογραμμίζει το Politico.
Σημειώνεται ότι το Στενό της Μεσσήνης βρίσκεται έξω από τον μοναδικό στρατιωτικό διάδρομο της Ιταλίας, ο οποίος ξεκινά από την περιοχή της Πούλια – στο “τακούνι” δηλαδή της ιταλικής μπότας – διασχίζει την Αδριατική προς την Αλβανία και συνεχίζει στη Βόρεια Μακεδονία και τη Βουλγαρία.
Στον παραπάνω χάρτη, εμφανίζεται με κόκκινο χρώμα το σημείο στο οποίο σχεδιάζεται να κατασκευαστεί η γέφυρα.
Παραμένει παράλληλα ασαφές εάν συμπεριλαμβάνεται το δίκτυο στρατιωτικής κινητικότητας της Ε.Ε., του οποίου οι διάδρομοι – σύμφωνα με πηγές που έχουν γνώση των συζητήσεων – αναμένεται να ευθυγραμμιστούν με τις διαδρομές του ΝΑΤΟ.
Οι Αμερικανοί δεν έχουν κάνει γνωστή της στάση τους μέχρι στιγμής. Σε ερώτηση για τη γέφυρα κατά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Χάγη στα τέλη Ιουνίου, εκπρόσωποι των ΗΠΑ απλώς… γέλασαν χωρίς να δώσουν κάποια άμεση απάντηση, υποστηρίζει το δημοσίευμα.
Η γέφυρα του Μπερλουσκόνι
Ο Ιταλός ΥΠΕΞ είναι ένθερμος υποστηρικτής του εγχειρήματος. «Θα κάνουμε τους Ιταλούς να καταλάβουν ότι η ασφάλεια είναι μια ευρύτερη έννοια και όχι απλώς άρματα μάχης», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του στην οικονομική εφημερίδα Milano Finanza.
«Για να επιτευχθεί αυτό, θα εστιάσουμε στις υποδομές που έχουν χρησιμότητα και για τους πολίτες, όπως η γέφυρα πάνω από το Στενό [της Μεσσήνης], το οποίο εντάσσεται στο πεδίο της άμυνας δεδομένου ότι η Σικελία αποτελεί πλατφόρμα του ΝΑΤΟ», πρόσθεσε.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Υποδομών Ματέο Σαλβίνι βλέπει τη γέφυρα σαν κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει το ακροδεξιό του κόμμα («Λέγκα») στο να γίνει ένα επιτυχημένο πολιτικό κίνημα σε εθνικό επίπεδο, καθώς θα έχει δεσμευτεί σε ένα μεγάλο, ευρύτερο πρότζεκτ που αφορά τον ιταλικό Νότο.
«Φυσικά», αποκρίθηκε ο ίδιος στην ερώτηση δημοσιογράφου για το εάν η γέφυρα θα μπορούσε να βοηθήσει την Ιταλία να αγγίξει τον νέο στόχο του ΝΑΤΟ. «Οι υποδομές έχουν στρατηγικό χαρακτήρα και σε ότι αφορά την ασφάλεια με πολλούς τρόπους, έτσι εάν επενδύσουμε περισσότερο στην ασφάλεια, κάποιες στρατηγικές υποδομές επίσης θα γίνουν μέρος αυτού του σχεδίου ασφαλείας».
Ο Σαλβίνι ασκεί πιέσεις για επίσπευση της διαδικασίας, σύμφωνα με αξιωματούχο του ιταλικού υπουργείο Οικονομικών και μια άλλη πηγή με γνώση του θέματος.
«Ο Ματέο πιέζει πολύ για να εξασφαλίσει κάποια μορφή “έγκρισης” του έργου σε τεχνικό και πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να δείξει στην κοινή γνώμη ότι κάτι κινείται», δήλωσε ο αξιωματούχος του ΥΠΟΙΚ.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ωστόσο διαφωνούν τόσο με την ανάγκη κατασκευής της γέφυρας όσο και με την κατηγοριοποίησή της ως στρατιωτικής δαπάνης.
Η κυβερνητική συμμαχία είναι πάντως αποφασισμένη να προχωρήσει. Την περασμένη Τρίτη, ο Σαλβίνι είπε ότι η τελική έγκριση του έργου αναμένεται τον Ιούλιο.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι – σε μια κίνηση που το Politico χαρακτηρίζει «δυσοίωνη» – ο Ταγιάνι πρότεινε η γέφυρα να πάρει το όνομα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ενός πρωθυπουργού φημισμένου, μεταξύ άλλων, για τα «bunga bunga» πάρτι του και τις ατελείωτες δικαστικές του περιπέτειες.
Πηγή: Politico
