Της Ιωάννας Κυριάκου
Τριψήφιος είναι ο αριθμός των επικίνδυνων ή ετοιμόρροπων οικοδομών στη Λευκωσία, γεγονός το οποίο γεννά ερωτήματα για το κατά πόσο ανησυχητική είναι η κατάσταση και αν υπάρχει άμεσος κίνδυνος για τους πολίτες. Σύμφωνα με στοιχεία που κατέχει η «Κ», τα τελευταία τρία χρόνια κηρύχτηκαν συνολικά 330 οικοδομές ως επικίνδυνες ή ετοιμόρροπες. Στις περισσότερες έχει αρθεί η επικινδυνότητα είτε από εργασίες που έκαναν οι ιδιοκτήτες είτε με επέμβαση του Δήμου Λευκωσίας, ενώ αυτή τη στιγμή, 160 οικοδομές κρίνονται επικίνδυνες.
Η έκταση του προβλήματος
Σύμφωνα με ενημέρωση που είχαμε από τον Δήμο Λευκωσίας, «επικίνδυνες οικοδομές» είναι αυτές που παρουσιάζουν επικινδυνότητα λόγω οποιασδήποτε βλάβης ή ζημιάς ή φθοράς για τους κατοίκους, τους διερχόμενους ή τις γειτνιάζουσες οικοδομές. Όπως μας έχει λεχθεί υπάρχουν διάφορα επίπεδα επικινδυνότητας, ως εκ τούτου δεν σημαίνει ότι σε όλα τα κτήρια υπάρχει άμεσος κίνδυνος κατάρρευσης. Για παράδειγμα, σε κάποιες οικοδομές, υπάρχει επικινδυνότητα, από κάποια κομμάτια πέτρας που εμφανίζουν σημάδια αποκόλλησης. Μάλιστα, κάποιες από τις εν λόγω οικοδομές είναι κατοικημένες, είτε από ιδιοκτήτες, είτε από ενοικιαστές. Σύμφωνα με όσα μας αναφέρθηκαν, δεν υπήρξαν περιπτώσεις, τουλάχιστον στο πρόσφατο παρελθόν, όπου ανθρώπινες ζωές διέτρεξαν άμεσο κίνδυνο. Ωστόσο, διευκρινίζεται ότι σε πολλές περιπτώσεις ο κίνδυνος από την μη συντήρηση των κτηρίων είναι υπαρκτός και, γι’ αυτό, οι ιδιοκτήτες οφείλουν να πράττουν ως οφείλουν για την συντήρηση και επισκευή τους, πριν καν χρειαστεί η επέμβαση του Δήμου, καθώς πρόκειται για θέμα κοινωνικής ευθύνης.
Λύση και ποινές
Σε μια προσπάθεια να προλάβει τα χειρότερα ο Δήμος Λευκωσίας προειδοποιεί με επιστολές του όλους τους ιδιοκτήτες επικίνδυνων οικοδομών και πιέζει για την επισκευή τους με την επιβολή διοικητικών προστίμων (μέχρι 20.000 ευρώ), εκεί και όπου οι ιδιοκτήτες αμελούν να επισκευάσουν τα κτήριά τους, αλλά ταυτόχρονα του δίδεται η δυνατότητα προσφυγής μέχρι και στο Ανώτατο Δικαστήριο. Σημειώνεται ότι όταν ο ιδιοκτήτης ειδοποιηθεί ότι η οικοδομή του είναι επικίνδυνη, έχει συγκεκριμένη προθεσμία για να ενεργήσει έτσι ώστε να αρθεί η επικινδυνότητα. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, και στα πλαίσιά των οικονομικών του δυνατοτήτων, ο Δήμος επεμβαίνει και μετά από εργασίες του άρει την επικινδυνότητα.
Επιβαρύνεται ο φορολογούμενος
Εάν ένας ιδιοκτήτης αρνηθεί να προβεί σε συντήρηση ή και ετήσιο έλεγχο, η νομοθεσία δίνει την ευχέρεια στο Δήμο να παρέμβει, με συνέπεια ο φορολογούμενος πολίτης να επιβαρυνθεί με το κόστος συντήρησης ή τον ετήσιο έλεγχο ενός ιδιωτικού ακινήτου. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι, ενώ τα οφέλη που προκύπτουν από την κατοχή ενός ακινήτου παραμένουν ιδιωτικά, το κόστος μετατρέπεται σε συλλογικό. Η νομοθεσία παρέχει στην τοπική Αρχή τη δυνατότητα να χρεώσει τους ιδιοκτήτες εφόσον προβεί σε εργασίες συντήρησης, όμως αυτό δεν αποδίδει στην πράξη. Οι πλείστοι ιδιοκτήτες δεν ανταποκρίνονται, με αποτέλεσμα οι τοπικές Αρχές, είτε να οδηγούνται σε μακρόχρονες δικαστικές διαδικασίες, είτε να αναμένουν την πώληση, αδειοδότηση ή μεταβίβαση της περιουσίας για να αποζημιωθούν από τους ιδιοκτήτες. Στο μεσοδιάστημα, τη ρευστότητα που απαιτεί η συντήρηση, ουσιαστικά την επιφορτίζεται ο φορολογούμενος πολίτης.
