Kathimerini.com.cy
Τον Μάϊο του 1997, μέσα σε κλίμα έντασης, ποικίλων αντιδράσεων, αντεγκλήσεων και πρωτοφανών μέτρων ασφαλείας είχε πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά μετά το 1974, δικοινοτική συναυλία στη νεκρή ζώνη, από τους τραγουδιστές Σάκη Ρουβά και τον Τούρκο Μπουράκ Κουτ, με Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους θεατές.
Η μέρα που επιλέγηκε να πραγματοποιηθεί η συναυλία την οποία διοργάνωσαν τα Ηνωμένα Έθνη (19 του Μάη, ανήμερα της Ημέρα Μνήμης των Ποντίων), καθώς και ο χώρος (το γήπεδο της Τσετίν Καγιά, παρά το Λήδρα Πάλας) είχε προκαλέσει προκάλεσε αντιδράσεις διαμαρτυρίας, όσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.
Τα Ηνωμένα Έθνη είχαν κινητοποιηθεί όσο ποτέ άλλοτε και σε συνεννόηση με τις δύο πλευρές είχαν προβλέψει και είχαν πάρει όλα τα μέτρα, ώστε η συναυλία να πραγματοποιηθεί μέσα σε ασφάλεια.
Στο πλαίσιο των μέτρων, η περιοχή πέριξ του οδοφράγματος του Λήδρα Πάλας είχε κλείσει για 36 ώρες. Η Κυπριακή Αστυνομία είχε στήσει οδοφράγματα στην περιοχή του κόμβου παρά την ΑΤΗΚ και στα Δικαστήρια , απαγορεύοντας την είσοδο στους πάντες. Μόνο τα Ηνωμένα Έθνη και ο πρέσβης της Ελλάδας επιτρεπόταν να περάσουν στην περιοχή. Ένα μεγάλος αριθμός αστυνομικών -400 συγκεκριμένα- παρατάχθηκαν μέχρι την είσοδο του γηπέδου της Τσετίν Καγιά, εξοπλισμένοι με δακρυγόνα, ρόπαλα και ασπίδες, ενώ μια διμοιρία της ΜΜΑΔ από 80 άντρες βρισκόταν στο χώρο των Δικαστηρίων για κάθε ενδεχόμενο. Οι ρητές οδηγίες που είχε λάβει τότε η δύναμη ήταν να μην επιτρέψει τη ματαίωση της συναυλίας, είτε τη δημιουργία επεισοδίων κατά την ώρα διεξαγωγής της.
Το γεγονός ότι, Ενδεικτικό του κλίματος έντασης αλλά και φόβου για επεισόδια που είχε επικρατήσει εκείνες τις μέρες είναι το γεγονός ότι μόνο 1.200 εισιτήρια από τις 3.000 που συνολικά υπήρχαν, διατέθηκαν σε Ελληνοκυπρίους.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η συναυλία απασχόλησε τον Τύπο, σε Κύπρο και Ελλάδα, για μακρά χρονική περίοδο, ενώ πολλοί καλλιτέχνες –Έλληνες και Κύπριοι- είχαν τοποθετηθεί, εκφράζοντας τη θέση τους γι’ αυτό που γινόταν. Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο Διονύσης Σαββόπουλος ο οποίος, μέσα από ρεπορτάζ του εβδομαδιαίου περιοδικού «Σελίδες», απεύθυνε ένα σύντομο μήνυμα προς τον Σάκη Ρουβά, το οποίο θεωρήθηκε τότε ως το πιο εμβληματικό όλων.
Έλεγε συγκεκριμένα: «Σάκη, παιδί μου, μην πας! Εσύ δεν ξέρεις... Το πρόβλημα στη Λευκωσία και στην Κύπρο δεν είναι το... ΕΪΤΣ. Ο κόσμος εκεί ζει υπό την απειλή των τουρκικών όπλων. Αντιμετωπίζει τουρκική κατοχή. Αυτό είναι το πρόβλημα... Δεν μπορεί εσύ να παριστάνεις τον ξέγνοιαστο και να παίζες με τα τουρκάκια για το ΕΪΤΣ και την ανεργία. Εκμεταλλεύονται την αφέλειά σου, θα βλάψεις κάθε έννοια δικαίου και αξιοπρέπειας. Και θα στενοχωρήσεις πάρα πολύ κόσμο... Δεν λέω όλους, γιατί υπάρχουν και κάποιοι ζαλισμένοι, χαζοχαρούμενοι ή χαιρέκακοι. Σίγουρα, όμως, θα στενοχωρήσεις όλους εκείνους τους πολλούς που έχουν ακόμα φιλότιμο και περηφάνια. Κακά ξεμπερδέματα θα 'χεις με αυτή την ιστορία. Μην πας... στο λέω με συμπάθεια».
