Kathimerini.com.cy
Μετά και την σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο Υγείας το απόγευμα της Τρίτης (06/08), ξεκαθάρισε η εικόνα με την εξέλιξη του φαινομένου σε ολόκληρη την επικράτεια της Κύπρου. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, δυο επιβεβαιωμένα κρούσματα έχουν παρατηρηθεί στις ελεύθερες περιοχές και έξι στα κατεχόμενα.
Το φαινόμενο λαμβάνει διαστάσεις λόγω της ροής των κρουσμάτων που παρατηρούνται, με το Υπουργείο Υγείας να εκδίδει στις 26 Ιουλίου συγκεκριμένες οδηγίες για την πρόληψη του κοινού. Ακολουθεί μια παράθεση όλων των στοιχείων, που αφορούν τα συμπτώματα, την θεραπεία, αλλά και την πρόληψη.
Πού εντοπίζεται
Οι εστίες του ιού βρίσκονται στις μεγάλες μεταναστευτικές οδούς των πτηνών. Στην αρχική του εμβέλεια, ο ιός του Δυτικού Νείλου ήταν διαδεδομένος σε όλη την Αφρική, σε περιοχές της Ευρώπης, στη Μέση Ανατολή, στη Δυτική Ασία και στην Αυστραλία. Από την εισαγωγή του το 1999 στις ΗΠΑ, ο ιός έχει εξαπλωθεί και είναι πλέον συναντάται από τον Καναδά μέχρι τη Βενεζουέλα.
Μετάδοση
Αξίζει να σημειωθεί πως ο ιός δεν μεταφέρεται από άτομο σε άτομο, αλλά μέσω τσιμπήματος μολυσμένων κουνουπιών. Η βασική δεξαμενή του ιού στη φύση είναι κυρίως τα άγρια πτηνά, από όπου μολύνονται τα κουνούπια, ενώ οι άνθρωποι δεν μεταδίδουν περαιτέρω τον ιό σε άλλα κουνούπια.
Ευπαθείς Ομάδες
Οι πιο σοβαρές εκδηλώσεις εμφανίζονται συνήθως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, ασθενείς και γενικά άτομα με χρόνια υποκείμενα νοσήματα. Στην πλειοψηφία του πληθυσμού, τα συμπτώματα είναι ήπιας μορφής και εξαλείφονται μετά από λίγες μόνο μέρες.
Συμπτώματα
Περίπου το 70-80% των ατόμων που προσβάλλονται από τον ιό δεν έχουν συμπτώματα ενώ ένα 20% εκδηλώνει:
• πυρετό
• διάρροια
• πονοκέφαλο
• κνησμό
• πόνους στο σώμα και τις αρθρώσεις και
• έμετο
Θεραπεία
Δεν υπάρχει ειδική θεραπευτική αγωγή για τον ιό του Δυτικού Νείλου, ούτε έχει εφευρεθεί μέχρι στιγμής ειδικό εμβόλιο. Σε περιπτώσεις ήπιας μορφής, αντιμετωπίζεται με απλή συμπωματική αγωγή (αντιπυρετικά, παυσίπονα). Αν παρατηρηθεί σοβαρή μορφή πρόσληψης του ιού, συνίσταται υποστηρικτική αγωγή, και κυρίως χρήση ενδοφλέβιου ορού. Σε μια τέτοια περίπτωση, θεωρείται δεδομένο πως ο ασθενής θα λάβει κλινική υποστήριξη.
