Kathimerini.gr
Οταν η Πάμελα Κένιστον κάθεται να φτιάξει τον μηνιαίο της προϋπολογισμό, θα πρέπει να λάβει υπ’ όψιν ακόμα έναν παράγοντα και αυτός δεν είναι άλλος από το νέο τετράποδο που απέκτησε.
Ακούει στο όνομα «Ζουζού» και είναι ένα κράμα από διάφορες ράτσες, όπως Γιορκσάιρ, Μαλτέζικο, Τσιουάουα και Ντάτσχουντ. Εμφανίστηκε πέρυσι τον Μάιο, σχεδόν στις αρχές της πανδημίας, αλλά η Πάμελα Κένιστον δεν ήταν προετοιμασμένη για το κόστος. Από την καθιερωμένη περιποίηση μέχρι την τροφή της ή τα πιο εξεζητημένα αξεσουάρ, όλα αυτά απαιτούσαν πολλά δολάρια, ενώ σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν και οι ιατρικές δαπάνες.
Το συγκεκριμένο σκυλί χρειαζόταν δαπανηρές ορθοπεδικές παρεμβάσεις. «Το να διατηρείς ένα οικόσιτο μεταφράζεται σε μεγάλη οικονομική δέσμευση», παρατηρεί η κ. Κένιστον, σύμβουλος ψηφιακού μάρκετινγκ στην περιοχή Τσάπιν στη Νότια Καρολίνα. Στην πραγματικότητα τα έξοδα για την τετράποδη παρέα μας είναι εξωφρενικά.
Αφ’ ης στιγμής ξέσπασε η πανδημία του κορωνοϊού, το ένα στα πέντε αμερικανικά νοικοκυριά, ή απλά 23 εκατομμύρια από αυτά, απέκτησαν σκυλί ή γάτα, σύμφωνα με την ASPCA, η οποία συγκεντρώνει σχετικά στοιχεία. Και μία τελευταία μελέτη της OnePoll, μάλιστα, δείχνει ότι το κάθε νοικοκυριό δαπανά περίπου 4.500 δολάρια τον χρόνο για τη φροντίδα τους. Το ποσό αυτό ξεπερνάει κατά πολύ τις προβλέψεις των ιδιοκτητών τους στο 61% των περιπτώσεων, σύμφωνα με την έρευνα της OnePoll σε συνεργασία με την ασφαλιστική εταιρεία MetLife.
Ακόμα ένας τρόπος συγκράτησης των δαπανών είναι οι προληπτικές και καθιερωμένες επισκέψεις στον κτηνίατρο, όπου μπορεί εγκαίρως να διαγνωσθεί τυχόν πρόβλημα. Επίσης, σημασία πρέπει να δίδεται και στην τροφή, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει προσεχθεί ιδιαιτέρως, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και πανάκριβη.
Μια εξοικονόμηση κατά 30% μπορεί να γίνει, εάν «οι γονείς οικοσίτων» προμηθεύονται τροφή σε μεγάλη ποσότητα, αλλά την αποθηκεύουν προσεκτικά σε αεροστεγή δοχεία για να διατηρείται φρέσκια. Τέλος, μια δαπάνη που δεν μπορεί κανείς να αποφύγει πραγματικά, είναι τα φάρμακα είτε για ειδικές περιπτώσεις είτε για την καθημερινή προστασία των τετραπόδων, λόγου χάριν, από ψύλλους και τσιμπούρια – ωστόσο, υπάρχει μια ευελιξία ως προς την πηγή από όπου κανείς τα προμηθεύεται και ως προς το πόσο τιμολογούνται.
Στην πραγματικότητα, δύο στους πέντε συμμετέχοντες απάντησαν ότι οι τριχωτοί φίλοι τους είναι τόσο δαπανηροί ή ίσως και περισσότερο από τους ανθρώπους, που είναι εξαρτημένοι από άλλους. Σε ποσοστό 60%, μάλιστα, είπαν ότι κάθε φορά βάζουν στην άκρη περί τα 200 δολάρια από τον μισθό τους ειδικά για τις ανάγκες των οικοσίτων τους.
Συνεπώς, πώς οι «γονείς οικοσίτων» μπορούν να κινηθούν έξυπνα ως προς τις δαπάνες αυτές, ώστε να μην απομυζάται πλήρως ο προϋπολογισμός τους; Υπάρχουν τρόποι. Ο ένας έχει να κάνει με την ασφάλιση, αλλά σύμφωνα με την έρευνα της MetLife, το 32% των ερωτηθέντων το θεωρεί υπερβολικό. Ωστόσο, μπορεί κανείς να εξετάσει την προοπτική αυτή, διότι, άνευ ασφάλισης, ίσως οδηγηθεί σε πολύ δύσκολες επιλογές και δαπανηρές επίσης.
Οταν το οικόσιτο ακόμα είναι νεαράς ηλικίας χωρίς προβλήματα υγείας, υπάρχουν καλύτερες προσφορές για στην ασφάλισή του. Καλό θα ήταν να γίνουν συγκρίσεις, όπως συμβαίνει και στην κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τι εξαιρείται από τη φορολογία. Το 2020 ο μέσος όρος ασφαλίστρων των σκύλων διαμορφωνόταν στα 594,15 δολάρια έναντι των 341,81 για τις γάτες. Οσο υψηλό κι αν ακούγεται το κόστος, στην πράξη φαίνεται ότι αξίζει τον κόπο. Τα προβλήματα στα γόνατα της «Ζουζούς» απαίτησαν θεραπεία 3.000 δολαρίων, όπου η ασφάλεια κάλυψε το 90% εξ αυτών.
