ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τις αγορεύειν βούλεται; Παναγιώτης Λάρκου: Ο καλλιτέχνης βαράει τον βασιλιά

O Παναγιώτης Λάρκου, υποψήφιος με το ΑΚΕΛ στη Λεμεσό, μιλάει στην «Κ» για την απόφασή του να κατέβει στην αρένα της πολιτικής

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Παναγιώτης Λάρκου, υποψήφιος με το ΑΚΕΛ στη Λεμεσό, σημειώνει στη συνέντευξή του πως η φιλοσοφία του ΑΚΕΛ δεν έρχεται σε κόντρα με την προσωπική του ιδεολογική στάση: «Αλλιώς, δεν θα αποδεχόμουν την πρόσκληση. Είμαι και θα συνεχίσω να είμαι ένας αριστερός του δρόμου. Τυχαίνει να πιστεύω όμως παράλληλα, πως η δράση στον δρόμο οφείλει να οδηγεί στην κάλπη». Όσο για το άλυτο Κυπριακό λέει: «Δεν υπάρχει πτυχή της ζωής που να μην επηρεάζεται από το Κυπριακό κι ας μην το έχουν αντιληφθεί όλοι. Το άλυτο Κυπριακό διαχωρίζει τους Κύπριους ακόμη και στη μάρκα καφέ που καταναλώνουν».

 

–Λέει ο Αριστοφάνης στους Ιππής ότι ο γέρων στο σπίτι του είναι άξιος και πονηρός, μα όταν πάει στην Πνύκα αποχαυνώνεται. Τι γυρεύει λοιπόν ο υποκριτής στην Πνύκα;

Λέει επίσης «υπάρχουν άντρες καλοί που θα σε βοηθήσουν κι απ’ τους πολίτες οι τίμιοι κι οι αγαθοί κι απ’ τους θεατές όποιος έχει μυαλό θα σε συντρέξει». Αυτούς γυρεύω να βρω, να συντρέξουν να διώξουμε τους γέροντες από την Πνύκα, γιατί σαν πολύ να κάθισαν οι γέροντες και πίστεψαν πως η Πνύκα τους ανήκει.

–Πόσο κοντά στα κοινά είναι ο καλλιτέχνης; Μερίδα του κόσμου δεν πείθεται, νομίζει ότι παλεύετε για τις επιχορηγήσεις και το μεράκι σας…

Ο καλλιτέχνης που δεν είναι κοντά στα κοινά είναι σκέτος διασκεδαστής. Η δουλειά του καλλιτέχνη είναι να αφουγκράζεται, να ασκεί κριτική, να καταγγέλλει. Να είναι το κακό σπυρί που ενοχλεί. Η φωνή που μας θυμίζει το παιδί που θάψαμε μέσα μας. Αν δεν κάνει αυτά είναι γελωτοποιός. Ο γελωτοποιός που τις τρώει από τον βασιλιά. Ο καλλιτέχνης τον βασιλιά τον βαράει. Για τον κόσμο που δεν πείθεται, να αναζητήσουμε τις αιτίες στο σύστημα παιδείας που απαγορεύει την ελεύθερη σκέψη και στον τρόπο που οι καλλιτέχνες επικοινωνούμε με το κοινό, γιατί φταίμε και εμείς που πολλές φορές συμπεριφερόμαστε με αχρείαστη σοβαροφάνεια.

–Η συμμετοχή σου στο ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ σημαίνει και αποδοχή ολόκληρης της φιλοσοφίας του κόμματος; Σε φοβίζει η φθορά που μπορεί να σου προκαλέσει η ενασχόλησή σου με την πολιτική;

Η φιλοσοφία του ΑΚΕΛ δεν έρχεται σε κόντρα με την προσωπική μου ιδεολογική στάση. Αλλιώς δεν θα αποδεχόμουν την πρόσκληση. Είμαι και θα συνεχίσω να είμαι ένας αριστερός του δρόμου. Τυχαίνει να πιστεύω όμως παράλληλα, πως η δράση στον δρόμο οφείλει να οδηγεί στην κάλπη. Υπάρχουν βέβαια και πράγματα που δεν με ικανοποιούν στο κόμμα, όπως η διαχείριση της δημόσιας εικόνας του. Στο ΑΚΕΛ πρέπει σύντομα να καταλάβουν πως δεν αρκεί μόνο να είσαι ηθικός. Πρέπει να είσαι ηθικός με ένα γοητευτικό τρόπο. Ελπίζω παρουσίες όπως τη δική μου στο ψηφοδέλτιο, να βοηθήσουν. Δεν με τρομάζει η φθορά. Όσοι προσπαθούν φθείρονται. Και το μολύβι φθείρεται με τη χρήση. Τι σημαίνει αυτό; Πρέπει να σταματήσουμε να γράφουμε;

–Αισθάνθηκες σε κάποια στιγμή ότι τα κόμματα σας ενέταξαν στα ψηφοδέλτιά τους προς άγραν ψήφων; Να αγγίξουν και ένα άλλο ακροατήριο;

Φυσικά. Και μου φαίνεται και απόλυτα λογικό τα κόμματα να θέλουν να διευρύνουν το ακροατήριό τους. Ποτέ δεν πίστεψα πως ένα κόμμα είναι μια ομάδα χαμογελαστών φτερωτών αγγέλων με γραβάτες. Για μένα το στοίχημα είναι να καταφέρω η αλλαγή να μη μείνει στη βιτρίνα. Να ανακινήσει και να ανακαινίσει ολόκληρο το οικοδόμημα. Να έρθει μέσα νέο ακροατήριο και να ανοίξει τα παράθυρα να μπει μέσα το φως και τα χρώματα του αύριο. Αυτούς ψάχνουμε. Όσο απέχουν οι νέοι, οι κάλπες γεμίζουν με τις επιλογές και την πίκρα των γέρων. Η δημοκρατία είναι σύνθετη λέξη. Όσο λείπει ο δήμος, κάνει παιχνίδι το κράτος μονάχο και ανεμπόδιστο.

 

–Οι καλλιτέχνες είστε μια ειδική κατηγορία ανθρώπων, ανεξάρτητοι και υπερβατικοί… νιώθεις ότι μπορείς να αντεπεξέλθεις στις βουλευτικές υποχρεώσεις και να μην μπλεχτείς στα κομματικά γρανάζια;

Κάποιες φορές κάτι πρέπει να φρακάρει τα γρανάζια να σταματήσει η μηχανή να δουλεύει και να έρθει ο μάστορας να πει «παιδιά, η μηχανή χάλασε, πρέπει να την αλλάξουμε». Αν θα είμαι εγώ η αφορμή να αλλάξει η μηχανή, χαλάλι. Ελπίζω να ακούγεται αρκετά υπερβατικό.

–Το έως σήμερα άλυτο Κυπριακό πώς επηρεάζει και τα πολιτιστικά θέματα της Δημοκρατίας;

Δεν υπάρχει πτυχή της ζωής που να μην επηρεάζεται από το Κυπριακό κι ας μην το έχουν αντιληφθεί όλοι. Το άλυτο Κυπριακό διαχωρίζει τους Κύπριους ακόμη και στη μάρκα καφέ που καταναλώνουν. Το άλυτο Κυπριακό μάς εμποδίζει να βρούμε την αληθινή μας ταυτότητα. Και χωρίς ταυτότητα οι άνθρωποι του νησιού είναι μισοί. Όπως και το νησί. Έτσι και η πολιτιστική μας παραγωγή. Μοιραία και η ζωή που ζούμε. Μισή και αυτή.

 

Eίμαστε πολύ λίγοι για να προσπαθούμε χώρια

–Χρειάζονται διαφορετικές συντεχνίες για τους ηθοποιούς, με διαφορετικά όργανα η καθεμιά; Δεν θα ήταν καλύτερα αν όλοι και όλες μαζί διεκδικούσατε τα δικαιώματά σας με μία φωνή;

Θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος αν αυτή η πολύ ζεστή και ειλικρινής συνεργασία που άρχισε λόγω της πανδημίας θα έφερνε την ενοποίηση των δύο συντεχνιών. Πάντα θα υπάρχουν τυπικά και πολιτικά προβλήματα στην ενοποίηση (είδες να το πάλι το άλυτο Κυπριακό). Δεν είναι από απλή ιδιοτροπία που δεν τα καταφέραμε ως σήμερα. Εύχομαι να μην έχει κλείσει το παράθυρο της ευκαιρίας. Είμαστε πολύ λίγοι για να προσπαθούμε χώρια.

 

–Ποιος είναι κατά τη γνώμη σου ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Κύπρο σήμερα, αλλά και για τη δημοκρατία γενικότερα;

Πέρα από το να ξυπνήσουμε ένα πρωί και τέρμα Λήδρας να έχουμε σκληρά σύνορα με την Τουρκία; Η άνοδος των νεοναζί στο νησί. Μπορεί σε εσάς να φαίνομαι γραφικός αλλά είναι κάτι που με κρατάει ξύπνιο τις νύχτες. Γιατί έχω ζήσει αυτή την ιστορία στην Ελλάδα. Ξέρω από πρώτο χέρι πώς είναι να σε κυνηγούν στα στενά γιατί δεν μοιάζεις αρκετά καθαρός και αρκετά Έλληνας. Ούτε και εκεί πίστευαν πως θα φτάναμε να δολοφονούνται άνθρωποι στη μέση του δρόμου αλλά το αδιανόητο βρίσκει πάντα τον τρόπο να συμβεί. Και άφησαν τις άμυνες να πέσουν και τους σκέπασε το μαύρο. Το βλέπω να συμβαίνει και εδώ. Και τρομάζω.

 

–Τι είναι πιο σημαντικό το Υφυπουργείο Πολιτισμού ή η αλλαγή νοοτροπίας στο Υπουργείο Παιδείας;

Φυσικά και είναι σημαντική η δημιουργία του Υφυπουργείου. Φυσικά και πρέπει κάποια στιγμή στην καρέκλα του υπουργού παιδείας να κάτσει κάποιος που να έχει διαβάσει και κάτι άλλο πέραν από τα συστατικά στο κουτί των δημητριακών του. Και καλό θα είναι τα δύο να γίνουν ταυτόχρονα. Αλλά. Έστω ότι έχεις εκατό ανθρώπους. Και μία πίτσα δύο κιλών που μπορεί να χορτάσει τους δέκα. Δεν έχει σημασία ούτε ποιος θα τη στολίσει ούτε αυτός ο έξυπνος που θα την κόψει σε εκατό κομμάτια. Η πίτσα πάλι δύο κιλών θα είναι και πάλι δέκα θα μπορούν να χορτάσουν. Αν η κυβέρνηση δεν αυξήσει αυτό το έρμο το κονδύλι, με τα ψίχουλα τυρί δεν φτιάχνουμε.

–Σε περίπτωση εκλογής σου, ποια θα είναι η πρώτη κοινοβουλευτική κίνηση; Θα έχει να κάνει με τον πολιτισμό;

Δεν το μαρτυράω γιατί θα ζηλέψουν και θα θέλουν κι οι υπόλοιποι! Ειλικρινά δεν έχω αποφασίσει. Από τη μία με ιντριγκάρει η σκέψη και η ευθύνη, να είναι κάτι που έχει να κάνει με τον τομέα επαγγελματικής καταγωγής μου. Με τα ανοικτά νομοσχέδια του πολιτισμού που γνωρίζετε (και σίγουρα θα ασχοληθώ). Αλλά ο σκηνοθέτης μέσα μου ψάχνει ακόμη τον σωστό συμβολισμό. Η πρώτη σκηνή θα ορίσει το κλειδί για όλη την παράσταση. Ίσως για το σύνολο του κόσμου να είναι σημαντικότερο, την πρώτη μέρα να σκάσω μύτη με τον κουβά που έχω για αμάξι και να τον παρκάρω δίπλα στα μερσεντές. Έτσι για τη χαρά. Δεν ξέρω ακόμη, αλήθεια.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη