Kathimerini.gr
Εφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών ο σπουδαίος ζωγράφος και σκηνογράφος Νίκος Στεφάνου. Οι παραπάνω ιδιότητες βέβαια, αν και βασικές στην πορεία του, δεν περιγράφουν την πλήρη καλλιτεχνική του ταυτότητα. Κι αυτό διότι ο Στεφάνου υπήρξε ακόμα κεραμίστας, γλύπτης, χαράκτης αλλά και αντιγραφέας – διασώστης εικόνων και ψηφιδωτών από τη Μονή Δαφνίου και το Αγιον Ορος. Η εισαγωγή του πάντως στην τέχνη της ζωγραφικής έγινε μέσω της σκηνογραφίας, όταν νεαρός ακόμα άρχισε να εργάζεται τόσο σε κρατικές σκηνές της Ελλάδας όσο και σε θέατρα του εξωτερικού, στην Αγγλία, στη Γαλλία και στην Αυστρία.
Τη δεκαετία του 1960, μαζί με τους συνομήλικους και επίσης άγνωστους τότε Αλέκο Φασιανό και Βασίλη Σπεράντζα, δημιουργεί το περίφημο Ατελιέ της Καλλιθέας, επί της ουσίας ένα καλλιτεχνικό κοινόβιο μέσα από το οποίο γεννήθηκαν σημαντικές εκφράσεις της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής. Αργότερα ο ίδιος ξεκινάει να φιλοτεχνεί τα χαρακτηριστικά του έργα, όπου δεσπόζουν τα εργοστάσια με τα φουγάρα τους, επειδή του άρεσε να ακούει «τα αναστενάγματα που έβγαζαν τα σιδερένια σωθικά τους», όπως είχε πει σε συνέντευξή του στην «Κ». Παράλληλα συνέχισε και τη σκηνογραφική του δραστηριότητα, την οποία είχε επίσης αναδείξει η μεγάλη αναδρομική έκθεση του Μουσείου Μπενάκη το 2009-10. Για τους πιο μυημένους του χώρου, ο Νίκος Στεφάνου υπήρξε, εκτός από καλλιτέχνης και δάσκαλος, ένας αληθινός στοχαστής της ζωγραφικής.
