Ο Ανδρέας Τσέλεπος ανήκει σε εκείνη τη μερίδα των ηθοποιών που επιθυμούν να ξεφύγουν από τα τετριμμένα της δουλειάς τους και να διευρύνουν όχι μόνο τους δικούς του επαγγελματικούς ορίζοντες αλλά και του κοινού τους. Ανήκει, μεν στη νέα γενιά των Κυπρίων, πολλά υποσχόμενων ηθοποιών αλλά ταυτόχρονα και σε εκείνη τη μικρή ομάδα των ανθρώπων που σε κάνουν να αισιοδοξείς, επειδή με την παιδεία τους αλλά και την πορεία τους στα θεατρικά δρώμενα της χώρα μας συμβάλλει στη μεταστροφή και κατάργηση του εγχώριου καλλιτεχνικού κατεστημένου.
Το 2000 βρέθηκε γεμάτος όνειρα για σπουδές στη Νέα Υόρκη όπου και απέκτησε το πρώτο του πτυχίο υποκριτικής στο Hofstra University. Πέντε χρόνια αργότερα βρέθηκε για μεταπτυχιακές σπουδές στη σκηνοθεσία στο Actors Studio όπου μαθήτευσε πλάι σε κορυφαίους καθηγητές, γνώρισε σπουδαίους ανθρώπους και μεγάλα ονόματα της υποκριτικής παγκοσμίου φήμης. Τα χρόνια εκείνα εργάστηκε παράλληλα στο Μπρόντγουεϊ ως βοηθός σκηνοθέτη και εκτός Μπρόντγουεϊ ως σκηνοθέτης και ως ηθοποιός.
«Όταν θα πήγαινα στην Αμερική, ήξερα ότι θα φύγω και δεν θα ξαναγυρίσω. Ήταν ένα μεγάλο όνειρο», μου εξομολογήθηκε στην αρχή της κουβέντας μας. Η ζωή όμως είχε άλλα σχέδια και όλα ανατράπηκαν στη συνέχεια, αφού η ξαφνική ασθένεια του πατέρα του τον έφερε απρόσμενα στην Κύπρο με μια μόνο βαλίτσα στο χέρι με την πεποίθηση ότι θα επέστρεφε πάλι πίσω στην Αμερική. Έπειτα η επιδείνωση της υγείας και ο θάνατος του πατέρα του τον οδήγησαν να αποφασίσει ότι θα παραμείνει εδώ και θα παλέψει για το όνειρό του. «Εκείνη η περίοδος με έκανε να πιστέψω πως οπουδήποτε και να βρεθείς μπορείς να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, δεν είναι μόνο η Αμερική. Αν πιστεύεις σε αυτό που κάνεις, είσαι καλός και το κυνηγήσεις θα σου έρθει η ανταμοιβή».
Η επιστροφή του στην Κύπρο τον προσγείωσε ανώμαλα στη σκληρή πραγματικότητα του νησιού έπειτα και από την οικογενειακή περιπέτεια που βίωσε. «Ένιωσα εκείνη την εποχή πως έχασα τον κόσμο μου. Αν και είχα επιστρέψει στον τόπο μου και στους δικούς μου ανθρώπους εντούτοις όλα όσα είχα κτίσει στην Αμερική χάθηκαν μετά από δέκα χρόνια που έζησα εκεί. Παρατήρησα, όμως, αργότερα, πιο ψύχραιμος πια, πως τα πράγματα δεν ήταν όπως τα άφησα το 2000, είχαν αλλάξει. Διαφορετικά έβλεπα τα πράγματα στην ηλικία των 19 και αλλιώς στα 30. Συνειδητοποίησα πως στην Κύπρο υπάρχουν αρκετοί καλοί καλλιτέχνες και ένας κύκλος που πιστεύει στην καλλιτεχνική δημιουργία από νέους ανθρώπους».
Η μικρή του περιπλάνηση στην Κύπρο έπειτα από άλλες δουλειές τον έφερε το καλοκαίρι του 2010 στον ΘΟΚ. «Ήταν ιδιαίτερή μου τιμή να βρεθώ με ανθρώπους του θεάτρου όπως ο Σταύρος Λούρας, η Αννίτα Σαντοριναίου και άλλοι σπουδαίοι ηθοποιοί του κρατικού θεάτρου οι οποίο είχαν τη διάθεση να με μάθουν πράγματα και ταυτόχρονα να πάρουν και αυτοί από μένα». Το μεγαλύτερο, όμως, μέρος του κοινού της Κύπρου τον γνώρισε αρχικά μέσα από το τηλεοπτικό του ντεμπούτο στη σειρά του Mega «Γυμνοί Άγγελοι» και έπειτα στην σειρά εποχής του ΡΙΚ «Βήματα στην άμμο» που κράτησε τρεις σεζόν.
Ο Αντρέας Τσέλεπος, σήμερα είναι ένας ηθοποιός που ξεχωρίζει για τη θεατρική του παιδεία, το υποκριτικό, ευρύ ταλέντο του αλλά και τη δυνατότητά του να κινείται ανάμεσα σε διαφορετικούς ρόλους και προσωπεία με απαιτήσεις. Αυτή είναι άλλωστε και η δυσκολία του επαγγέλματος του ηθοποιού, όπως μου ανέφερε και ο ίδιος, που μέσα σε μικρά χρονικά διαστήματα, ειδικά στην Κύπρο, οφείλει να έχει τη δυνατότητα να μεταλλάσσεται, πράγμα που ξεχωρίζει τους ταλαντούχους και χαρισματικούς ηθοποιούς από τους υπόλοιπους και ο Αντρέας ανήκει στους πρώτους.
Από τον «Άκη» στον «Λι» και τον «Τσάρλι»
Αυτή την περίοδο, ο Αντρέας Τσέλεπος βρίσκεται σε αυτήν ακριβώς τη θέση της συνεχούς μετακίνησης και αλλαγής θεατρικών προσωπείων πότε ως Άκης στο «Τρίτο στεφάνι» που συνεχίζεται από τον ΘΟΚ, πότε ως Λι στο «True West» που ανεβαίνει από την ομάδα Open Arts και πότε ως Τσάρλι Άικεν αλλά και ως βοηθός σκηνοθέτη στο «August: Osage county» που θα κάνει πρεμιέρα τον Μάρτιο στον ΘΟΚ.
Η καθεμία από τις τρεις θεατρικές του δουλειές αποτελεί ένα διαφορετικό χώρο υποκριτικής δράσης και τίποτα δεν μοιάζει με το άλλο έργο. Γι’ αυτό άλλωστε καταφέρνει, όπως μου εξήγησε, να ελίσσεται μέσα σε αυτή τη δουλειά και να μπορεί να παίζει σε ένα έργο ταυτόχρονα με ένα άλλο εντελώς διαφορετικό και ταυτόχρονα να μαθαίνει λόγια και να κάνει πρόβες για ένα άλλο καινούργιο έργο. Αυτή άλλωστε είναι και η φύση του επαγγέλματος. Σκεπτόμενος τις δουλειές του μου είπε πως «Το τρίτο στεφάνι» ήταν μια εξαιρετική εμπειρία από την αρχή. «Ο Έλληνας σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς ήρθε στην Κύπρο και εμείς γνωρίσαμε ένα σπουδαίο καλλιτέχνη που γνωρίζει πολύ καλά τη δουλειά του. Ένας άνθρωπος που λατρεύει το έργο του Κώστα Ταχτσή, που το μελέτησε εις βάθος και ήρθε για να υπηρετήσει το έργο. Ήθελε να πει την ιστορία που έγραψε ο Ταχτσής. Ήταν από τις λίγες φορές που όλοι πιστέψαμε σε αυτό το σπουδαίο έργο. Ο σκηνοθέτης ήταν πάρα πολύ γενναιόδωρος με εμάς, έδωσε αλλά και πήρε πολλά. Η παραγωγή μιας παράστασης είναι ένας γάμος που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ένας καλός γάμος. Θεωρώ ότι ο σκηνοθέτης αλλά και ο ΘΟΚ κέρδισαν το στοίχημα σε μία τετράωρη παράσταση να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο».
Ο Αντρέας Τσέλεπος μέσα από την εμπειρία αυτής της παράστασης πιστεύει πως το κοινό της Κύπρου περιμένει και θέλει να δει καλό θέατρο, την ανατροπή, το καινούργιο, τις μεγάλες παραγωγές. Στο πλαίσιο της ανατροπής κινείται και η άλλη παράσταση που συμμετέχει το «True West». Πρόκειται για ένα αμερικανικό έργο, ένα οικογενειακό δράμα του πολυβραβευμένου συγγραφέα Σαμ Σιέπαρτ που καταπιάνεται με το θέμα των σχέσεων εντός της οικογένειας, τον αλκοολισμό και γενικότερα το αμερικανικό όνειρο.
Το «True West» είναι ένα από τα πρώτα έργα του Σαμ Σιέπαρτ και περιστρέφεται γύρω από τη ζωή δύο αδελφών που έχουν να συναντηθούν πέντε χρόνια. Ο ένας είναι ο επιτυχημένος συγγραφέας που προσπαθεί να βρει τη χρυσή του ευκαιρία που θα τον οδηγήσει στο Χόλυγουντ και ο άλλος εκείνος που άφησε το σπίτι του για να ζήσει στην αμερικανική έρημο και ξαφνικά επιστρέφει. «Υπάρχει αγάπη ανάμεσα στα δύο αδέλφια, όμως, βλέπουμε ένα ανταγωνισμό μεταξύ τους από τη μία και από την άλλη τα προβλήματα των γονιών που κουβαλούν οι γιοι τους να βγαίνουν προς τα έξω», αναφέρει. «Παράλληλα, όμως, θα δούμε στο έργο εκείνη τη δύναμη που έρχεται ξαφνικά και βάζει τα πράγματα στη θέση τους με ένα μη αναμενόμενο τέλος, μία ανατροπή που ενέχει μία αλήθεια. Θεωρώ πως η σκηνοθέτιδα της παράστασης Αθηνά Κάσιου ανήκει σε εκείνη την ομάδα των καλλιτεχνών που ελίσσονται, ξεφεύγουν από τα τετριμμένα και σκέφτονται εκτός του πλαισίου και των περιορισμών. Πράγματα τα οποία τα έβλεπα πριν από δέκα χρόνια στη Νέα Υόρκη, η Αθηνά επιχείρησε να τα φέρει στην Κύπρο από προηγούμενες δουλειές της». Η μετακίνηση από την κλασική θεατρική αίθουσα, το είδος των συμβατικών έργων, η θέση του ηθοποιού και η επαφή του με το κοινό είναι μερικά από τα νεωτερικά θεατρικά στοιχεία που τόσο η Αθηνά Κάσιου εφαρμόζει στις δουλειές της όσο και ο Ανδρέας Τσέλεπος.
«Οπουδήποτε μπορεί να γίνει μία παράσταση και αυτό βλέπουμε από αυτό το έργο που ανεβαίνει σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο που ξεφεύγει από τον συμβατικό θεατρικό χώρο. Πιστεύω πολύ σε αυτό το είδος του θεάτρου. Αυτό βέβαια δεν είναι ο προορισμός του θεάτρου αλλά βοηθά για να μάθει το κοινό τι μορφή μπορεί να πάρει, μέχρι πού μπορεί να φτάσει μια θεατρική παράσταση». Παράλληλα, με τη συμμετοχή του στο «Τρίτο στεφάνι» και το «True West» o Αντρέας Τσέλεπος έχει και ένα διπλό ρόλο στη νέα παραγωγή του ΘΟΚ, στο έργο του Τρέισι Λετς «August: Osage county» που ανεβαίνει τον Μάρτιο. Από τη μία υποδύεται τον Τσάρλι Άικεν επί σκηνής και από την άλλη εκτός σκηνής έχει αναλάβει τον ρόλο του βοηθού σκηνοθέτη, γεγονός που τον συναρπάζει.
«Το μεγάλο στοίχημα για αυτή την παράσταση είναι η σύγκριση με την πρόσφατη ταινία όπου πρωταγωνιστεί η Μέριλ Στριπ. Εκεί, υποδύομαι τον μικρό Τσάρλι, έναν από τους ρόλους που ήθελα πάντα να παίξω από τότε που είχα δει το έργο στην Αμερική. Πρόκειται για ένα χαρακτήρα ευνουχισμένο από τη μητέρα του αλλά αγαπά μία κοπέλα και θέλει να το πει για να προχωρήσει στη ζωή του. Ένα εξαιρετικό έργο, ένα οικογενειακό δράμα με πολλές πολιτικές αναφορές για την κατάσταση όχι μόνο στην Αμερική αλλά γενικά στον κόσμο. Θεωρώ, πως ο σκηνοθέτης μας, ο Νεόφυτος Ταλιώτης μελέτησε υπερβολικά το έργο και το μεταδίδει με ένα αντισυμβατικό, εκτός πλαισίου τρόπο στο κοινό με πρωταγωνίστριες τις Αννίτα Σαντοριναίου και Στέλλα Φυρογένη. Δεν θα δείτε όμως την κλασική μορφή του έργου όπως το είδαμε στην ταινία ή στο Μπροντγουέι. Το έργο ανεβαίνει με μια άλλη σκηνοθετική ματιά που ξεφεύγει από τις συμβάσεις, φυσικές ή θεατρικές. Τα υπόλοιπα επί σκηνής τον Μάρτιο». Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε πλήθος θεατρικών παραστάσεων και άλλων καλλιτεχνικών δρώμενων να λαμβάνουν χώρα στην Κύπρο. Ο Ανδρέας Τσέλεπος θεωρεί πως οι οικονομικές περικοπές στα κονδύλια για τον πολιτισμό και γενικότερα η οικονομική κρίση μας έκανε πιο δημιουργικούς.
«Η κρίση μας έκανε να σκεφτόμαστε αντισυμβατικά, να κάνουμε πράγματα και να παράγουμε τέχνη με πολύ λίγα χρήματα. Θεωρώ πως με αυτό τον τρόπο επιστρέφουμε στις ρίζες της θεατρικής τέχνης. Υπάρχουν μεν οι μεγάλες παραγωγές αλλά μπορούμε να κάνουμε και παραγωγές όπως ακριβώς είναι το «True West» με τέσσερεις ηθοποιούς σε ένα πολύ μικρό χώρο με πολλές έξυπνες, δημιουργικές λύσεις. Ο κόσμος και εδώ εισπράττει την αγάπη της δουλειάς μας. Η κρίση μας έμαθε πως παλαιότερα ξοδεύαμε για άχρηστα πράγματα. Σημαντικό είναι αυτό που αφήνουμε πίσω μας ως άνθρωποι».
Info
«Τρίτο στεφάνι», κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 8:00 μ.μ. και 6:00 μ.μ., νέο κτήριο ΘΟΚ, Λευκωσία. Πληρ. 22864300 . «True West», μέχρι τις 6 Φεβρουαρίου στον χώρο Space, Κωστή Παλαμά 12, Λευκωσία στις 8:30 μ.μ. Πληρ. 96637557. «August: Osage county», πρεμιέρα Σάββατο 7 Μαρτίου στις 8:30 μ.μ., νέο κτήριο ΘΟΚ, Λευκωσία.
