Του Δημήτρη Δημητρίου
Η προσπάθεια του Νικόλα Παπαδόπουλου να παρουσιάσει το ΔΗΚΟ ως το άμεμπτο κόμμα που ποτέ δεν πήρε χρηματοδότηση και ποτέ δεν «λέρωσε» τα χέρια του με αμφιβόλου ποιότητας και προελεύσεως λεφτά ξεπερνά κατά πολύ πρακτικές προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου που έχουν ως βασική αρχή πως όσο πιο δυνατά φωνάξεις για τα κακά των αντιπάλων τόσο πιο πιστευτός θα γίνεις και ταυτόχρονα καλύπτεις και τα δικά σου για τα οποία κανένας δεν μιλά.
Δεν θα μπω στην ουσία των χρηματοδοτήσεων από τη Focus αλλά ούτε και για το ξέπλυμα των χρημάτων του Mιλόσεβιτς και ούτε για τα πετροδόλαρα του Καντάφι. Η ουσία είναι πως ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ τουλάχιστον, έγιναν δέκτες τέτοιων χρηματοδοτήσεων. Ίσως κάποιοι περισσότερων και κάποιοι λιγότερων, ίσως άλλοι συχνότερα και άλλοι αραιότερα. Σήμερα βλέπουμε ένα παιχνίδι μποξ, με τους μεν να «κτυπούν» τους δε, αλληλοκατηγορούμενοι για το ποιος είναι ο χειρότερος. Πως αυτά που πήραν αυτοί είναι περισσότερα και «πιο περίεργα από τα δικά τους». Σε κάθε γύρο αυτού του παιχνιδιού μποξ, άλλος αμύνεται και άλλος επιτίθεται. Το αποτέλεσμα βέβαια θα είναι η ήττα όλων. Είναι τόσο εξουθενωτικό το συγκεκριμένο είδος του μποξ που κανείς δεν πρόκειται να σταθεί στα πόδια του. Και μαζί τους θα συμπαρασύρουν και ολόκληρο το πολιτικό οικοδόμημα.
Όλοι συμφωνούμε στην ανάγκη διαφάνειας των κομμάτων. Άλλοι τα εννοούν και άλλοι όχι. Η έκθεση GRECO άλλωστε είναι εκεί και καταγράφει όλες τις τρύπες και όλα τα παράθυρα της κυπριακής πολιτικής σκηνής. Η κοινωνία βέβαια απαιτεί δικαίως, σωστά και αυστηρά το «όλα στο φως». Και αυτή τη φορά δεν αστειεύεται. Αν νομίζουν οι κομματάρχες πως υπάρχουν επικοινωνιακά κερδισμένοι και χαμένοι από αυτόν τον παραλογισμό είναι βαθιά νυχτωμένοι. Μέχρι στιγμής είναι όλοι χαμένοι. Για να κερδίσουν θα πρέπει να κερδίσουν όλοι και να το χωνέψουν αυτό. Και θα κερδίσουν μόνον όταν προχωρήσουν στις αλλαγές εκείνες που απαιτούνται από την GRECO και σβήνουν όλες τις σκιές και τις πιτσιλιές γύρω από τα λογότυπα των κομμάτων τους.
Για να είμαστε όμως ειλικρινείς και ουσιαστικοί με τα όσα λέμε θα πρέπει να καταγράψουμε και τι σημαίνουν όλα αυτά: Αν θέλουμε να αποκτήσουμε στην Κύπρο πολιτικά κόμματα που να μη δέχονται περίεργες επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις με οσμές, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ως κράτος, ως πολιτεία, περισσότερα χρήματα σε αυτά. Αν όντως τα θέλουμε «όλα στο φως» και κάθε κόμμα να έχει ένα δεφτέρι και όχι περισσότερα και κρυμμένα, θα πρέπει να ξέρουμε πως αυτό στοιχίζει. Την ίδια ώρα βέβαια, θα πρέπει και οι πολιτικοί ή όσοι θέλουν να λέγονται πολιτικοί να ξέρουν πως δεν γίνεται να πλουτίζουν από την πολιτική. Θα πρέπει να είναι έτοιμοι να δεχτούν τον σωστό και αυστηρό έλεγχο που πρέπει να έχει κάθε σοβαρό κράτος σε σχέση με το πόθεν έσχες τους.
Ο επόμενος κρίκος της αλυσίδας είναι το ασυμβίβαστο. Και επειδή όπως είπε και ο Γενικός Εισαγγελέας είμαστε μικρός τόπος και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, αν θέλουμε το ασυμβίβαστο με τα σημερινά δεδομένα μισθών και αποζημιώσεων των πολιτικών να ξέρουμε πως σε δέκα χρόνια πολιτικοί θα είναι μόνον οι γόνοι πλούσιων οικογενειών με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Αν θέλουμε την πλήρη εφαρμογή του ασυμβίβαστου και την ίδια ώρα τη συμμετοχή στην πολιτική χωρίς διακρίσεις, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε μισθούς και συντάξεις που να αντικατοπτρίζουν στη σωστή αμοιβή των πολιτικών που την ίδια ώρα θα είναι αποτρεπτική για μίζα και διαφθορά. Μακριά από γενικούς αφορισμούς και προκατάληψη για την πολιτική είναι ο μόνος τρόπος για διαφάνεια και κάθαρση. Η περαιτέρω χρηματοδότησή της. Είμαστε έτοιμοι;
Twitter: @dmdemetriou
