Του Δημήτρη Δημητρίου
Γροθιά στο στομάχι τα όσα είδαμε σε Χλώρακα και Λεμεσό. Κτύπημα στον πολιτισμό μας, γύμνια της παιδείας μας, αποτυχία όλων μας. Τυφλά κτυπήματα σε ξένους, ή σε όσους έμοιαζαν με ξένους, επιθέσεις που παραπέμπουν περισσότερο σε παράνομες οργανώσεις πάρα σε οτιδήποτε άλλο. Οι κουκούλες, οι λοστοί και οι πέτρες προφανώς δεν έχουν καμία σχέση με τη δημοκρατία και τον πολιτισμό μας. Χωρίς αυτό που θα πω πιο κάτω να αποτελεί αιτιολογία, το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα όπως εξελίσσεται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια ενίσχυσε τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό, καθώς και όλη αυτή τη ρητορεία της ξενοφοβίας.
Η επιστροφή μας από την καλοκαιρινή ραστώνη ήταν λίγο ανώμαλη. Την επικαιρότητα κατέκλεισαν δύο μεγάλες επικεφαλίδες. Το μεταναστευτικό, με αφορμή τα όσα καταδικαστέα και ντροπιαστικά έγιναν στη Χλώρακα, και η υγεία, με αφορμή την πρόθεση της κυβέρνησης να εφαρμόσει τη νομοθεσία και να μεταφερθούν στον ΟΑΥ από το υπουργείο Υγείας οι αποστολές ασθενών στο εξωτερικό.
