Αυτές τις μέρες ακούγονται πολλά και ανυπόστατα, όχι από τον κόσμο αλλά από πολιτικούς ηγέτες που εμφανώς προσπαθούν να δημιουργήσουν ξανά μια τοξική περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από το Κυπριακό. Αναφέρονται σε δυσθεώρητο κόστος της λύσης, σε περιουσίες που θα χαθούν οριστικά, σε κατάλυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κοντολογίς κανείς δεν λέει πώς να το λύσουμε αλλά τι καταστροφή θα επέλθει αν το λύσουμε. Από την άλλη υπάρχει μια υπερβολική δόση αισιοδοξίας γύρω από τις συνομιλίες για την οποία κυρίως ευθύνονται τα Η.Ε. και ο κ. Αϊντε, ο οποίος δεν κατανόησε ακόμα τις κυπριακές λόξες γύρω από το Κυπριακό. Προσωπικά έχω λύσει το Κυπριακό καθότι έχω ήσυχη τη συνείδησή μου πως έκανα και κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για την πατρίδα μου.
Γι’ αυτό αρνούμαι πια να μπαίνω στο λογική του κάθε επιτήδειου ή και κοινωνικο-πολιτικά αναλφάβητου. Έτσι χωρίς φόβο και πάθος, επισκέπτομαι την άλλη μισή μου πατρίδα όσο έχω μέρες για να θαυμάζω τα κάλλη της ή και να απολαμβάνω τη συντροφιά φίλων μου Τουρκοκυπρίων. Τα κάνω όλα αυτά διότι δεν φοβάμαι τη λύση, αφού δεν έχω εγκληματήσει ώστε να προκαλέσω κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και εισβολή ξένου στρατού στην πατρίδα μου. Απεναντίας, αντιστάθηκα παρά το νεαρό της ηλικίας μου, στο πραξικόπημα το ’74. Δεν φοβάμαι τη λύση γιατί δεν έβαψα τα χέρια μου με αίμα αθώων γυναικόπαιδων, δεν δολοφόνησα συνανθρώπους μου επειδή με διέταξε η όποια ΕΟΚΑ Α’ ή Β’ ή ΤΜΤ ή ο όποιος πολιτικός ή κληρικός διατηρούσε παράνομες ένοπλες ομάδες και θεωρούσε ότι οι ζωές των ανθρώπων είναι αναλώσιμες. Δεν έβαλα βόμβες, ούτε σύλησα εκκλησίες και τζαμιά ούτε κήρυξα το μίσος από άμβωνες και μπαλκόνια. Δεν λεηλάτησα περιουσίες συμπατριωτών μου. Δεν έκανα κανένα αγνοούμενο, ορφανό ή πρόσφυγα.
Δεν έκανα καριέρα, κοροϊδεύοντας συγγενείς νεκρών και αγνοουμένων. Δεν κρύφτηκα πίσω από την ατιμωρησία, σκαρφαλώνοντας σε κομματικά αξιώματα. Δεν είμαι διαπλεκόμενος, φοροφυγάς, ούτε έκλεψα ποτέ το δημόσιο. Δεν φοβάμαι τη λύση γιατί θέλω να απαλλαγεί ο τόπος από το ρουσφέτι και την αναξιοκρατία. Γιατί επιδιώκω να υπάρχει λογοδοσία στις πράξεις των κρατικών, πολιτικών και κομματικών αξιωματούχων. Γιατί θέλω να με κυβερνούν οι άριστοι, οι νέοι άνθρωποι του τόπου μας που τώρα διαπρέπουν στο εξωτερικό, αρνούμενοι να επιστρέψουν σε μια πατρίδα που ο κάθε τζιτζιφιόγκος από τζάκι ή το κάθε κομματικό τσιμπούρι μπορούν να πνίξουν την Κύπρο στη χρεοκοπία ή και στο αίμα προκαλώντας ξανά νέες τραγωδίες. Δεν φοβάμαι τη λύση γιατί πιστεύω ότι ο μετασχηματισμός της Κύπρου από μια χώρα μίζερη και χρεοκοπημένη σε μια σύγχρονη κοινωνία απαλλαγμένη από κάθε είδους μισαλλοδοξία και ρατσισμό, σε μια χώρα όπου θα πρωταγωνιστούν η παιδεία, η τεχνολογία και ο πολιτισμός, αποτελεί τον μονόδρομο της σωτηρίας μας.
Λύση επιχείρησαν να επιτύχουν όλοι οι ηγέτες της ε/κ κοινότητας. Ο αδιαμφισβήτητος Μακάριος, ο ανυποχώρητος Κυπριανού, ο διαλλακτικός Βασιλείου, ο πολυμήχανος Κληρίδης, ο άτεγκτος Τάσσος, ο αριστερός «τσιμεντωτής» Χριστόφιας. Όλοι απέτυχαν. Τώρα είναι η σειρά του Νίκου Αναστασιάδη. Μπορεί να πετύχει τη λύση; Δεν ξέρω! Όμως τουλάχιστον ας του δοθεί η ευκαιρία. Ή μήπως οι νεοφανείς πολιτικοί αρχηγοί που τον πυροβολούν –εσχάτως ανελέητα– φοβούνται τη λύση;
