Kathimerini.gr
Περισσότερα από 13 εκατ. παιδιά δεν μπορούν να πηγαίνουν στο σχολείο εξαιτίας των συρράξεων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική, διαπιστώνεται στην έκθεση, με τίτλο «Εκπαίδευση υπό Πυρά», που δημοσιοποίησε σήμερα η UNICEF. Όπως σημειώνεται στην έκθεση, μόνον στη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη και τη Λιβύη, περίπου 9.000 σχολεία έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας, είτε επειδή έχουν καταστραφεί, είτε επειδή χρησιμοποιούνται για τη στέγαση των εκτοπισμένων αμάχων, είτε επειδή έχουν καταληφθεί από τις αντιμαχόμενες πλευρές.
Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, χιλιάδες εκπαιδευτικοί έχουν εγκαταλείψει τις θέσεις τους και γονείς έχουν σταματήσει να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, φοβούμενοι τι θα μπορούσε να συμβεί είτε στο δρόμο, είτε μέσα στο ίδιο το σχολείο.
Συγχρόνως, στην Ιορδανία, τον Λίβανο και την Τουρκία, περισσότερα από 700.000 παιδιά πρόσφυγες από τη Συρία δεν μπορούν να φοιτήσουν στο σχολείο, επειδή οι εθνικές εκπαιδευτικές υποδομές δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν τον επιπλέον αριθμό μαθητών.
«Η καταστροφική επίδραση της σύγκρουσης γίνεται αισθητή από τα παιδιά σε ολόκληρη την περιοχή» δηλώνει ο Πίτερ Σαλάμα, περιφερειακός διευθυντής της UNICEF στη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική. Και συμπληρώνει: «Δεν είναι μόνο η φυσική ζημιά που γίνεται στα σχολεία, αλλά η απόγνωση που αισθάνεται μια ολόκληρη γενιά μαθητών που βλέπουν τις ελπίδες και το μέλλον τους να γκρεμίζονται».
«Η βία του πολέμου στη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική οδηγεί εκατομμύρια ξεριζωμένους να αναζητούν ένα καλύτερο και πιο ειρηνικό αύριο για τους ίδιους και τα παιδιά τους στην Ευρώπη. Η Ελλάδα ως ενδιάμεσος προορισμός δέχεται μεγάλες πιέσεις. Η Πολιτεία πρέπει να εξασφαλίσει ότι και αυτά τα παιδιά θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με τα υπόλοιπα παιδιά, για όσο διαρκεί η παραμονή τους στη χώρα μας», συμπληρώνει με αφορμή τη δημοσιοποίηση της έκθεσης ο γενικός διευθυντής της UNICEF Ελλάδος, Ηλίας Λυμπέρης.
Η έκθεση «Εκπαίδευση υπό Πυρά» επισημαίνει μια σειρά από πρωτοβουλίες -συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της αυτοδιδασκαλίας και της επέκτασης των χώρων εκμάθησης-, που βοηθούν τα παιδιά να μάθουν ακόμα και κάτω από τις πιο ακραίες συνθήκες. Αλλά παράλληλα υπογραμμίζει ότι η χρηματοδότηση που λαμβάνεται γι αυτές τις πρωτοβουλίες δεν είναι ανάλογη με τις υπάρχουσες ανάγκες, παρά το γεγονός ότι τα παιδιά και οι γονείς θέτουν, στη συντριπτική τους πλειονότητα, την εκπαίδευση ως την υπ' αριθμόν ένα προτεραιότητα τους.
Η έκθεση καλεί τη διεθνή κοινότητα, τις κυβερνήσεις των χωρών υποδοχής, τους φορείς χάραξης πολιτικής και άλλους εταίρους να μειώσουν τον αριθμό των παιδιών εκτός σχολείου μέσω της επέκτασης των άτυπων εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Ακόμη, καλούνται να παρέχουν μεγαλύτερη στήριξη στα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα στις πληγείσες -από τις συγκρούσεις- χώρες και στις κοινότητες υποδοχής, με την επέκταση των χώρων εκπαίδευσης, την πρόσληψη και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και με την παροχή εκπαιδευτικού υλικού.
