ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μέσω της μουσικής ξορκίζουμε κάποια απ’ τα προβλήματά μας

Με αφορμή τη μουσική συνάντηση μιλήσαμε με τον συνθέτη και τραγουδιστή Δώρο Δημοσθένους

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Αυτή η εποχή είναι συνυφασμένη με τραγούδια και ήχους ευχάριστους που ταιριάζουν στην αποκριάτικη ατμόσφαιρα. Έτσι και στο Παττίχειο Θέατρο στη Λεμεσό θα το γιορτάσουν με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι το τελευταίο Σάββατο της Αποκριάς ο Δώρος Δημοσθένους και η μπάντα του θα παίξουν μουσικές από την εποχή και την ατμόσφαιρα των κλαμπ της Νέας Υόρκης περασμένων δεκαετιών στους ρυθμούς σουίνγκ, τσάρλεστον, τζαζ και όχι μόνο. Όπως μας λέει και ο Δώρος Δημοσθένους στη συνέντευξή του αυτή η μουσική έχει χάρη και ευγένεια, ενώ μοιάζει και σαν ένα φλερτ, μιας και χορεύονται και ο χορός ζητάει δύο.

Επίσης, ο Δώρος Δημοσθένους ξεχωρίζει τη συνεργασία του με τον φίλο και κουμπάρο του Λουκιανό Κηλαηδόνη, αλλά και τη συμμετοχή του στον δίσκο «Αμοργός» σε ποίηση του Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι με τη Μαρία Φαραντούρη. «Προσπαθούμε μέσω της μουσικής να ξορκίσουμε κάποια απ’ τα προβλήματά μας, αναζητώντας διέξοδο σε κάτι ευχάριστο, σε μια ανάταση ψυχής», λέει ο Δώρος Δημοσθένους, και μοιάζει να έχει δίκιο.

–Κύριε Δημοσθένους, τα τελευταία χρόνια έχετε δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα σε διασκευές παλιών ρετρό ελληνικών τραγουδιών με σουίνγκ –τζαζ ενορχηστρώσεις, τι σας θέλγει σε αυτό το είδος μουσικής;
–Το ότι είναι μία ευχάριστη μουσική που μου θυμίζει εποχές που δεν έζησα και έχει μια χάρη και μια ευγένεια. Είναι σαν ένα φλερτ, γιατί χορεύεται κιόλας και σίγουρα χρειάζεται να έχει κάποιος ταίρι για να χορέψει.

–Έχουν κοινό σήμερα αυτοί οι ρυθμοί;
–Σίγουρα, γιατί πρόκειται για σπουδαία διαχρονικά τραγούδια που μιλάνε στις καρδιές των ανθρώπων και με ένα σύγχρονο τρόπο προσέγγισης όπως αυτός που τα φτιάξαμε στον δίσκο «Compere» κι έτσι έρχονται πιο κοντά σ’ ένα νεότερο ακροατήριο και αυτό με χαροποιεί.

–Πώς πειραματίζεστε με το σήμερα, έχοντας ως βάση τραγούδια άλλης αισθητικής;
–Μπορεί να υπάρχουν διαφορετικά είδη μουσικής και να είναι από άλλες εποχές αλλά η αισθητική μου είναι μία και τα προσεγγίζω με τον δικό μου τρόπο που ταιριάζει στη φωνή μου. Ακόμα κι ένα τραγούδι λαϊκό θα το έφτιαχνα με βάση τη δική μου αισθητική.

–Ξεχωρίζετε κάποια συνεργασία από την πλούσια καριέρα σας;
–Ξεχωρίζω τη συνεργασία μου με τη Νανά Μούσχουρη και τον αξέχαστο και αγαπημένο μου Λουκιανό Κηλαηδόνη, ήταν θα έλεγα μεγάλες στιγμές στην καριέρα μου αυτές οι συνεργασίες, φυσικά δεν θα έβγαζα απέξω τη συνεργασία μου με την Ορχήστρα Μάνος Χατζιδάκις αλλά και τη Λαϊκή ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, καθώς και τη συμμετοχή μου στον δίσκο «Αμοργός» σε ποίηση του Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι με τη Μαρία Φαραντούρη. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης όμως ήταν για μένα κάτι παραπάνω εκτός του ότι είναι ο κουμπάρος μου είναι η τελευταία persona σύνθετη που έχω γνωρίσει και ένας απολαυστικός συνομιλητής και φίλος που θα θυμάμαι για πάντα.


–Στην εκδήλωση στο Παττίχειο θα κάνετε αναφορά και στο ελληνικό σουίνγκ. Αλήθεια υπήρξε τέτοια μουσική στην Ελλάδα;
–Φυσικά και θα κάνω αναφορά στο σουίνγκ πέραν του ότι υπήρξε αυτή η μουσική στην Ελλάδα με πολλούς συνθέτες που έχουν γράψει σουίνγκ όπως ο Γιάννης Σπάρτακος, η Λυδία Νικόλ, ο Γιώργος Μπαρμπαλιάς και φυσικά ο βασιλιάς του σουίνγκ ο Γιώργος Μουζάκης και πολλοί τραγουδιστές έχουν τραγουδήσει όπως ο Τώνης Μαρούδας, ο Τζίμης Μαρκούλης, ο Τέρης Χρυσός, η Ζωή Κουρούκλη και πολλοί άλλοι. Στην παράσταση στο Παττίχειο Θέατρο το Σάββατο 25/2 θα παίξω και τραγούδια που έχω διασκευάσει σε σουίνγκ όπως το παραδοσιακό «Δε σε θέλω πια» (την επιτυχία του δίσκου μου «Compere») ,το «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» και πολλά ακόμα.

«Θέλησα να μη συμπεριλαμβάνομαι σε καμιά μόδα»

–Χωρίς ταμπέλες και στερεότυπα λέτε στο σημείωμα του δίσκου σας, γιατί το επισημαίνετε;
–Όταν ξεκίνησα να κάνω παραστάσεις παίζοντας αυτό το είδος τότε στην Ελλάδα μόνο ένα συγκρότημα έπαιζε αυτή τη μουσική οι «Take the money and run», κάποια στιγμή έγινε μόδα το είδος αυτό και έτσι θέλησα να μη συμπεριλαμβάνομαι σε καμιά μόδα, απλώς αποτύπωσα τραγούδια μιας εποχής που μου ασκούσαν έλξη. Στον δίσκο αυτό συμπεριλαμβάνονται και μπαλάντες δεν είναι μόνο σουίνγκ οι ρυθμοί, όπως το «Σήμερα σε γνώρισα» του Ηρακλή Θεοφανίδη, το «Θα ’θελα να ήμουνα εκείνος που αγαπάς» ,η «Αναπνοή μου» του Γιώργου Μουζάκη και η «Ταμπακέρα» του Ιωσήφ Ριτσιάρδη.

–Ποιο είναι το διάχυτο κλίμα της εποχής που θελήσατε να ξεγελάσετε με τον δίσκο σας «Compere»;

–Το διάχυτο αυτό στενάχωρο κλίμα της εποχής τα τελευταία 6-7 χρόνια που ξεκίνησε η κρίση στην Ελλάδα και μας βύθισε όλους σε μια ομαδική μελαγχολία και σε προσωπική ανασφάλεια, αισθάνθηκα λοιπόν και εγώ μαζί με τον κόσμο μια ανάγκη να επιστρέψω σε παλιούς ευχάριστους ρυθμούς, μια διάθεση εξωστρέφειας και επικοινωνίας με τους διπλανούς μας. Πάντα η μουσική αυτή ανθούσε σε εποχές κρίσης. Προσπαθούμε μέσω της μουσικής να ξορκίσουμε κάποια απ’ τα προβλήματά μας, αναζητώντας διέξοδο σε κάτι ευχάριστο, σε μια ανάταση ψυχής. Φυσικά, τα προβλήματα δεν λύνονται τόσο απλά και χρειάζονται να οπλιστούμε με δύναμη, πίστη και διάθεση να αλλάξουμε όλοι πρώτα τους εαυτούς μας προς το καλύτερο.

–Ποιο είναι το μουσικό σας όνειρο;
–Το μουσικό μου όνειρο είναι να πω καινούργια τραγούδια που να μ’ εκφράζουν, το έχω ανάγκη, και να κάνω μία παράσταση σε έναν χώρο ο οποίος να είναι όπως τα παλιά Music Hall, με ατμόσφαιρα όπως βλέπουμε στις ταινίες που δύσκολα βρίσκεις πλέον.
–Δώρος Δημοσθένους και Κύπρος, πέρα από τα προφανή, τι άλλο υπάρχει;
–Μα φυσικά αυτό που μου λείπει εδώ στην Αθήνα είναι ο αέρας της γειτονιάς μου, ο ήλιος της Κύπρου που είναι πιο κάθετος και διαγραφεί πιο κρυστάλλινο το τοπίο, η καθαρή ατμόσφαιρα ,οι φίλοι, οι πλάκες και αυτή η χαλαρότητα που έχει Κύπρος.

–Ποιο τραγούδι θα αφιερώνατε σε Κύπρο και Ελλάδα, δεδομένων των συνθηκών και γιατί;
–Το τραγούδι νομίζω που ταιριάζει πολύ σε αυτές τις συνθήκες που ζούμε είναι το «Όμορφη και παράξενη πατρίδα» σε μουσική του Δημήτρη Λάγιου και ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, πιστεύω ότι περιγράφει πάρα πολύ καλά την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, ο οποίος αν καταπιαστεί σοβαρά με κάτι μπορεί να κάνει θαύματα ,όπως λέει και ο Ελύτης: «Κάνει να πάρει πέτρα – τηνέ παρατά, κάνει να τη σκαλίσει – βγάνει θάματα, μπαίνει σ’ ένα βαρκάκι – πιάνει ωκεανούς, ξεσηκωμούς γυρεύει – θέλει τύραννους».

Πληροφορίες:
Doros Dimosthenous and Band, «Swing Carnival», με τη συμμετοχή της χορευτικής ομάδας Athens Lindy Hop. Σάββατο 25 Φεβρουαρίου, Παττίχειο Δημοτικό Θέατρο, 9:00 μ.μ.

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Πρόσωπα: Τελευταία Ενημέρωση