«Αυτή μπορεί να είναι η Ελλάδα!»

Αυτή είναι η Ελλάδα. Η περίφημη αυτή φράση, πραγματικά, μου «τη δίνει». Ζητώ συγγνώμη που χρησιμοποιώ αυτήν την έκφραση αλλά δεν βρίσκω άλλη, δόκιμη. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να κυβερνηθεί αυτός ο τόπος. Δεν ζω κάπου αλλού. Οποιος τολμηρός αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας έρχεται πολύ γρήγορα αντιμέτωπος με μία τρέλα. Ο Σημίτης μπορεί να διηγηθεί τι τράβηξε για να μπει μπροστά το Μουσείο της Ακρόπολης. Ο Καραμανλής το ίδιο για το ΚΠΙΣΝ. Σήμερα καμαρώνουμε για τα δύο αυτά έργα. Πίσω από την ολοκλήρωσή τους, όμως, κρυβόταν πολύς κόπος, πολιτικό κεφάλαιο και συστηματικός επαγγελματισμός.

Το «αυτή είναι η Ελλάδα» έχει καταστεί η απόλυτη εκλογίκευση της αδράνειας.

Η ατολμία, η αδυναμία ρήξης με συνδικαλιστικά και κομματικά κατεστημένα, η αποφυγή συγκρούσεων με σημαίνοντες ολιγάρχες μπορούν πολύ εύκολα να δικαιολογηθούν έτσι. Και η αλήθεια είναι ότι όποιος έχει την ατυχία να καταλαβαίνει ή να υποψιάζεται τι γίνεται «πίσω από τον μπερντέ» μπορεί να γίνει οπαδός τού εν λόγω δόγματος. Αν όμως το ενστερνιστούμε, θα τελειώσουμε ως χώρα. Θα συνεχίσουμε να κατρακυλάμε στις διάφορες παγκόσμιες λίστες και θα μας προσπερνούν οι γείτονές μας που ήταν πολύ πίσω από εμάς πριν από μερικά χρόνια. Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας και να ανακτήσουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση. Εμείς εδώ στην «Κ» έχουμε αποκτήσει μία... εμμονή με τα θετικά παραδείγματα. Μη κυβερνητικές οργανώσεις που κάνουν τη διαφορά, δημόσια σχολεία που προωθούν την αριστεία, επιχειρηματίες που τολμούν και τα καταφέρνουν στην Ελλάδα, επιστήμονες που προχωρούν την έρευνά τους, εταιρείες που ξεχωρίζουν, δήμαρχοι που τολμούν. Αρχικά ακούγαμε πολλή γκρίνια γιατί υποτίθεται ότι τα καλά νέα δεν πουλάνε. Και βέβαια επειδή «έτσι συμβαίνει στην Ελλάδα», βρίσκονταν πάντοτε 2-3 αργόσχολοι που δεν ρίσκαραν ποτέ τίποτα – εκτός από την κριτική– για να ισχυρισθούν ότι πίσω από αυτό που για εμάς είναι θετικό πρότυπο κρύβεται κάποια σκοτεινή ιστορία. Η εσωστρεφής μιζέρια και το σύνδρομο της κατσίκας του γείτονα παραμονεύουν πάντοτε! Τους παραδίνουμε σημασία και συχνά παραδιδόμαστε σε αυτά τα σύνδρομα αμαχητί. Υπάρχουν γύρω μας δεκάδες, εκατοντάδες παραδείγματα που μας δείχνουν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε όταν θέλουμε. Ο Ελληνας είναι δημιουργικός, δουλευταράς και παίρνει ρίσκα. Θα συνεχίσουμε λοιπόν να προβάλλουμε με πάθος και με πείσμα θετικά πρότυπα. Ακόμη και εκείνα που προσπαθούν και αποτυγχάνουν, γιατί και κανείς δεν πετυχαίνει χωρίς να περάσει από κάποιες αποτυχίες. Εχει σημασία να πιστέψουμε –όσο γίνεται περισσότεροι– πως «αυτή μπορεί να είναι η Ελλάδα!» και να θάψουμε για τα καλά το «αυτή είναι η Ελλάδα» μαζί με τους πολιτικούς και όσους άλλους το ευαγγελίζονται.