Του Δημήτρη Δημητρίου
Θα προσπαθήσω να αποφύγω τα χιλιοειπωμένα στην ανάλυσή μου για το 2017. Δεδομένο πως θα είναι κρίσιμη η χρονιά,
όπως κρίσιμη ήταν κάθε καινούργια χρόνια. Έχει όμως μια ιδιαιτερότητα: Στο πρώτο δεκαήμερο έχουμε μια διάσκεψη που θα καθορίσει το υπόλοιπο του έτους. Αν στη Γενεύη έχουμε κατάληξη, έχουμε τελικό σχέδιο λύσης, ό,τι ανάλυση κι αν κάνουμε για το πώς θα κυλήσει το έτος θα είναι στο περίπου. Θα ζήσουμε σε περιβάλλον που δεν θα μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη προεκλογική περίοδο. Ούτε με το 1997 ούτε με το 2007, και προφανώς ούτε με το 2012. Και είναι εδώ που χρειάζεται «πολιτική μαγκιά» από όλους μας. Να καταφέρουμε να βγάλουμε από την εξίσωση πως τον Φλεβάρη του 2018 θα έχουμε, αν δεν αλλάξει το πολιτειακό μας σύστημα, προεδρικές εκλογές. Μπορούμε;
Στη Γενεύη, λοιπόν, μέχρι τα μέσα του Γενάρη θα ξέρουμε αν θα είναι η χρονιά που θα παλέψουμε για ν’ αλλάξουμε μια για πάντα τη χώρα μας ή αν θα είναι μία ακόμη μακρά προεκλογική χρονιά, με τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες που όλοι ξέρουμε και έχουμε ζήσει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν. Μέχρι τότε τι μπορούμε να κάνουμε; Να προσπαθήσουμε όλοι να λειτουργήσουμε με όση υπευθυνότητα μπορούμε ή έχουμε.Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως στη Γενεύη υπάρχει η πιθανότητα ο Ταγίπ Ερντογάν να αιφνιδιάσει. Άλλωστε, το ενδεχόμενο αυτό θα έπρεπε να μας «βασανίζει» από τη μέρα που διαδόθηκε πως η Τουρκία θα εκπροσωπηθεί στη διάσκεψη από τον ισχυρό της άνδρα. Αν ήταν πασιφανές πως θα πάει να επαναλάβει τις σκληρές και αδιαπραγμάτευτες θέσεις του, ίσως να επέλεγε να στείλει κάποιον άλλον.
Στην πολιτική και στη διπλωματία το μόνο που μένει πάντα σταθερό είναιη γεωγραφία. Όλα τα άλλα είναι δυναμικοί παράγοντες στην εξίσωση. Η διαχρονική αδυναμία μας είναι η μονοδιάστατη αντίληψη των διεθνών ζητημάτων. Συνήθως δεν ανοίγουμε τον χάρτη πέραν από το Αιγαίο. Σήμερα όμως δεν έχουμε επιλογή. Χρειάζεται να ανοίξουμε το χάρτη μέχρι τη Συρία και το Ιράκ. Να συνυπολογίσουμε το προσφυγικό και το τι θέλει να πάρει η Τουρκία από την Ευρώπη.Τις θεωρήσεις βίζας και το ποια θα είναι η σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε όλη αυτή την εξίσωση δεν προσθέσαμε ακόμα τον παράγοντα της Ρωσίας, που συσχετίζεται με το Συριακό, άρα και με το Κουρδικό. Η πρωτοβουλία της Τουρκίας με τη Ρωσία για την κατάπαυση του πυρός στη Συρία δεν σχετίζεται σίγουρα άμεσα με το Κυπριακό, χρονικά όμως «κουμπώνει». Στην ίδια εξίσωση δεν προσθέσαμε ακόμη τον παράγοντα της ενέργειας, όπου η επίλυση του Κυπριακού θα ανοίξει τον διάδρομογια το φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας.
Μια εξέλιξη που ευνοεί σίγουρα το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, πέραν της Τουρκίας και της Ελλάδας. Δεν λέω πως η διάσκεψη της Γενεύης είναι εύκολη ή ρόδινη. Κάθε άλλο. Χρειάζεται να πάμε εκεί όσο καλύτερα προετοιμασμένοι μπορούμε και με όσο το δυνατόν με καθαρότερο μυαλό. Η συζήτηση εντός Κύπρου βάσει των δηλώσεων του Ακιντζί θολώνει δυστυχώς το μυαλό μας. Η παρουσία και η εμπλοκή τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι απαραίτητη για να προχωρήσουμε. Όχι μόνο για να εγγυηθούν τη φυσική ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκύπριων και τη διασφάλιση για την εφαρμογή της λύσης, αλλά και για να λύσουν την πολυδιάστατη εξίσωση των παραγόντων που ανέφερα παραπάνω. Αυτή είναι η δική μου ανάλυση και τολμώ να την καταθέσω. Τώρα σε ό,τι αφορά την παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτή για μένα είναι δεδομένη από τη στιγμή που η Τουρκία ανέφερε πως συζητά αλλαγή της συνθήκης εγγυήσεων. Αν θα συζητηθεί όντως η συνθήκη, που για να φτάσουμε σε συμφωνία πρέπει να συζητηθεί, θα συζητηθεί και με την Κυπριακή Δημοκρατία ως συμβαλλόμενο μέρος.
Από την κατάληξη της Γενεύης θα προκύψουν εκατοντάδες αναλύσεις. Ανεξαρτήτως αν θα είναι θετική ή αρνητική. Το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε, εμείς όλοι που λεγόμαστε ή που θέλουμε να λεγόμαστε πολιτικοί, να είμαστε παραγωγικοί. Παραγωγικοί και ωφέλιμοι. Ανεξαρτήτως της κατάληξης. Καλό νέο έτος να έχουμε. Παραγωγικό και ωφέλιμο.
