Του Γιώργου Λογίδη
Σύμφωνοι, ο αποκλεισμός της εθνικής Ελλάδας από τα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου, ειδικότερα η αδυναμία να διεκδικήσει την πρόκριση μέχρι το τέλος της σειράς των αγώνων στον όμιλό της, αποτελεί αποτυχία και όπως πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, η ευθύνη βαραίνει περισσότερο τον προπονητή. Έχει λοιπόν το δικό του σημαντικό μερίδιο ευθύνης ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, το οποίο, ωστόσο, δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα όσα ειπώθηκαν ή γράφτηκαν, αμέσως μετά το τέλος του πρόσφατου αγώνα της εθνικής Ελλάδας στη Δανία.
Εκπλήσσει κάποιον ή ξενίζει η μηδενιστική κριτική; Το λες πρωτόγνωρο ή μία από τα ίδια, προπονητή τον οποίο πριν από μερικές εβδομάδες όλη η Ελλάδα θεωρούσε αναμορφωτή της εθνικής, ιδανικό για να φτιάξει ομάδα ικανή να διεκδικεί στόχους για πολλά χρόνια και μέσα σ’ ένα μήνα, τρία καταστροφικά αποτελέσματα τον έχουν μετατρέψει σε προπονητή ο οποίος δεν μπορεί να διαχειρισθεί το ταλέντο και την ποιότητα των Ελλήνων διεθνών; Απ’ εδώ πέρασαν και άλλοι και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Αν η συνέχεια θα είναι διαφορετική, θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη, θα ξαναγίνει καλός προπονητής, θα ξαναπετύχει στη συγκρότηση της εντεκάδας, στο σύστημα που θα εφαρμόζει, θα είναι σωστές οι αλλαγές παικτών που θα κάνει κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.
Στην επιτυχία είναι όλα εύκολα. Στην αποτυχία αλλάζουν τα δεδομένα και δεν έχει αυτό να κάνει μόνο με την αξιολόγηση ενός προπονητή, ως προς την υλοποίηση ενός στόχου και αναλόγως ομάδας, συνθηκών και ανταγωνισμού. Πιο απλά και αυτό που θα πρέπει να διαχωρίσει κάποιος, είναι πως η ποιότητα και αξία ενός προπονητή δεν εξαρτώνται πάντα από το τελικό αποτέλεσμα. Στο σενάριο που και τα επόμενα αποτελέσματα της εθνικής Ελλάδας δεν θα είναι ικανοποιητικά, το πιο πιθανό είναι οι δρόμοι του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και της ΕΠΟ να χωρίσουν. Θα διαμορφώσει αυτό διαφορετική άποψη ως προς το αν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να θεωρείται καλός πρoπονητής; Ο Άρνε Σλοτ εντυπωσίασε στην πρώτη του χρονιά στην Αγγλία και στη Λίβερπουλ, κατακτώντας πέρσι τον τίτλο. Νωθρό το φετινό ξεκίνημα της Λίβερπουλ, αν χάσει τον τίτλο αλλάζει και η άποψη για την προπονητική αξία του Ολλανδού τεχνικού;
Άλλο κριτική, άλλο συνέπειες και επιπτώσεις για έναν προπονητή μετά την αποτυχία υλοποίησης ενός στόχου και άλλο ο μηδενισμός και φυσικά ο άκρατος λαϊκισμός, γιατί απλά κάποιος πρέπει να φταίει για όλα, κάποιος πρέπει να αποτελέσει το εξιλαστήριο θύμα, κάποιος πρέπει να... πληρώσει απωθημένα. Γιατί απλώς, ο ρόλος του προπονητή προσφέρεται για όλα αυτά, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα αλλά και η δική μας, στις οποίες αφθονούν οι προπονητές κερκίδας ή καναπέ και γενικότερα οι ξερόλες!
