Του Λάρκου Λάρκου
Ο Γερμανός καγκελάριος Φ. Μερτς: «Το Ισραήλ κάνει τη βρόμικη δουλειά για όλους μας. Γι’ αυτό μπορώ μόνο να πω ότι τρέφω τον μεγαλύτερο σεβασμό για το γεγονός ότι ο ισραηλινός στρατός και η ισραηλινή κυβέρνηση είχαν το θάρρος να το κάνουν αυτό. Διαφορετικά, μπορεί να βλέπαμε τον τρόμο αυτού του καθεστώτος για μήνες και χρόνια, ενδεχομένως με ένα πυρηνικό όπλο στο χέρι» (ZDF, συνέντευξη 17/6). Υπό άλλες συνθήκες θα έλεγε κάποιος ότι είναι ένας νέος καγκελάριος, ίσως δεν γνωρίζει τους φακέλους.
Δεν πρόκειται περί αυτού. Η χώρα του για πρώτη φορά έλαβε μέρος στο διεθνές σχήμα 6+2, αυτό που οδήγησε στη συμφωνία για περιορισμό του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, έναντι άρσης των κυρώσεων, 2015. Σύντομες δηλώσεις για τη συμφωνία του 2015. Μ. Ομπάμα: «Η συμφωνία αποτελεί ευκαιρία για αλλαγή στην περιοχή, να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να την αδράξουμε». Χ. Ρουχάνι, πρόεδρος Ιράν: «Νέοι ορίζοντες δημιουργούνται με επίκεντρο τις κοινές προκλήσεις». Ο ΥΠΕΞ του Ιράν Τ. Ζαρίφ: «Είναι μια ιστορική στιγμή. Αρχίζουμε ένα νέο κεφάλαιο ελπίδας», (Reuters, 14/7/2015).
Μοναδική σκηνή στην ιστορία των ΗΠΑ. Το Κογκρέσο, κατά πλειοψηφία, αποδέχθηκε αίτημα Νετανιάχου να μιλήσει ενώπιόν του υπέρ της απόρριψης της συμφωνίας των 6+2. Στην ομιλία του στο Κογκρέσο δεν παρευρέθηκαν οι Ομπάμα-Μπάιντεν. Παρά ταύτα, έγινε το δικό του. Μόλις βγήκε ο Τραμπ (2016), έβαλε πλώρη για τη διάλυση της πραγματικά καλής συμφωνίας των 6+2, κάτι που επίσημα έγινε το 2018. Η συμφωνία ήταν, υπό τις περιστάσεις, σοφή, ωστόσο, άντεξε μόλις τρία χρόνια. Την αναποδογύρισε ο Τραμπ υπό την πίεση Νετανιάχου, 2018. Γι’ αυτά ο Μερτς δεν έχει να πει τίποτε, άλμα στο σήμερα και καμία αναφορά στην κύρια αιτία που έφερε τα πράγματα εδώ. Αν κάποιος δεν βλέπει για ποιον το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αν δεν βλέπει σε τι έχει μετατρέψει τη Γάζα, προφανώς δεν έχει νόημα κανένα ερώτημα.
Ο καγκελάριος μίλησε για «βρόμικη δουλειά για όλους» – άρα ανατροπή του καθεστώτος στην Τεχεράνη. Διεθνώς παίζουν και σχετικές δηλώσεις του υιού Σάχη. Η μεσανατολική εμπειρία, οι γνωστές περιπέτειες σε διάφορες χώρες (Λιβύη, Ιράν, Συρία), μιλούν από μόνες τους. Ιράν: με τη συμφωνία του 2015 πήραν τα ηνία οι μετριοπαθείς υπό τους Ροχάνι/Ζαρίφ, που ήθελαν τη χώρα τους ανοικτή στον σύγχρονο κόσμο με μεταρρυθμίσεις, ανάπτυξη, ελευθερίες. Η ήττα του 2018 έφερε πίσω τους σκληροπυρηνικούς – Μ. Αχμεντινετζάντ. Οι λύσεις αφορούν τους ίδιους τους λαούς, οι λύσεις συνδέονται με ώριμες συνθηκες που κτίζουν τις δημοκρατικές αλλαγές. Το παράδειγμα του 2024 είναι πολύ ενδιαφέρον. Στις πρόωρες προεδρικές εκλογές στο Ιράν, 5/7/2024, ο μεταρρυθμιστής καρδιοχειρούργος Μ. Πεζεσκιάν νίκησε τον Σ. Τζαλίλι, υποψήφιο των αγιατολάχ με το 55% των ψήφων. Σήμερα ο Μ. Πεζεσκιάν δεν έχει επιλογές. Ο μακιαβελικός Β. Νετανιάχου μεθοδεύει την περιθωριοποίηση των μετριοπαθών, παίζει με τους σκληροπυρηνικούς για να επιβάλει την ατζέντα του «μεγάλου Ισραήλ» – περί αυτού πρόκειται, αυτή είναι η κατ’ εξοχήν «βρόμικη δουλειά» στην υπόθεση.
Η ποδηγέτηση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το εβραϊκό λόμπι έχει πολλές παρενέργειες. Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν εξελιχθεί σε «υπηρέτη» των πιο αντιδραστικών δυνάμεων εντός του Ισραήλ. Ωστόσο, στον (ρεπουμπλικάνο) ΥΠΕΞ του Τ. Μπους, Τ. Μπέικερ, ανήκει η άποψη ότι οι ΗΠΑ στις σχέσεις τους με το Ισραήλ, οφείλουν να αναδείξουν τη ζημιά που οι ίδιες υφίστανται από τις επιλογές του. Η κύρια ευθύνη για τη σημερινή τραγωδία ανήκει στους Δημοκρατικούς, Μπάιντεν, Μπλίνκεν. Μετά τις 7 Οκτωβρίου, επισκέψεις Μπλίνκεν στην περιοχή, σχεδόν μία κάθε μήνα, χωρίς πλάνο και χωρίς ηγετικότητα. Παρατηρήσεις από Μπάιντεν σε Νετανιάχου («σταμάτα να μου λες μ…κίες», 5/8/24) αλλά αυτός έπαιζε με Τραμπ κατά Μπάιντεν, με AIPAC κατά οποιουδήποτε, ακόμα και του (εβραϊκής καταγωγής) δημοκρατικού γερουσιαστή Μ. Σάντερς!
Η διπλωματία ΗΠΑ-Ιράν χρειαζόταν περισσότερο χρόνο. Η μεταφορά της αντιπαράθεσης από το γήπεδο της διπλωματίας στην πολεμική αναμέτρηση είναι η επιλογή του Νετανιάχου – ζει, τρέφει και τρέφεται από την ιδέα της επέκτασης του χώρου κυριαρχίας του Ισραήλ σε όλα τα μέτωπα. Με παραπομπές στις γραφές που παράγουν οι υπερορθόδοξες/εθνικιστικές σέκτες στην κοινωνία του Ισραήλ. Όλα τα αποκαλύπτει η πρωτοβουλία Νετανιάχου να πάει στο τείχος των δακρύων λίγο πριν την επίθεση σε Ιράν και να γράφει: «Ο λαός θα εγερθεί σαν λιοντάρι», εδάφιο 23:24 του 4ου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης (Protagon.gr, 13/6). Το τρίο Νετανιάχου, Σμότριτς, Γκβιρ διαμορφώνει τις βάσεις για μη επιστροφή στις παλαιότερες συνθήκες. Κυρίως, όχι παλαιστινιακό κράτος, συνθήκες μη επιβίωσης των κατοίκων της Γάζας, άρα οι προϋποθέσεις για το μεγαλύτερο Ισραήλ, Ισραήλ συν Δ. Όχθη, συν Γάζα «σεληνιακό» τοπίο. O πρέσβης των ΗΠΑ στο Ισραήλ Μάικ Χάκαμπι, ομιλεί: «Κύριε Πρόεδρε (Τραμπ), ο Θεός σάς έσωσε στο Μπάτλερ της Πενσυλβάνιας για να γίνετε ο πιο σημαντικός Πρόεδρος του αιώνα, ίσως και όλων των εποχών. Πολλές φωνές σας μιλούν, κύριε, αλλά μόνο ΜΙΑ φωνή έχει σημασία. Η φωνή ΤΟΥ. Πιστεύω ότι θα ακούσετε από τον ουρανό, και ότι αυτή η φωνή είναι πολύ πιο σημαντική από τη δική μου ή οποιουδήποτε άλλου...». Η χορωδία Τραμπ ξεπερνά κάθε παρανοϊκή διάσταση. Η χορωδία όμως παίρνει αποφάσεις, ένας Χάκαμπι δίνει τον τόνο. Πλέον, η παγκόσμια πραγματικότητα κολυμπά τραμπικά και όλα τα απίθανα παίζουν, πιθανά!
