Της Μαρίας Ηρακλέους
Ακούσαμε με ενδιαφέρον τις απαντήσεις της ΑΗΚ στην Επιτροπή Εμπορίου της Βουλής στις ερωτήσεις βουλευτών όπως για παράδειγμα ότι, το κόστος μαζούτ και των ρύπων ανέρχεται στο 70% των εξόδων του οργανισμού, ενώ το κόστος δικτύου είναι περίπου στο 10%. Ότι το 2023 τα κέρδη του οργανισμού ήταν 64 εκατ. ευρώ και διεκδικούν άλλα 100 εκατ. με αίτημα προς την ΡΑΕΚ, το οποίο δεν αποσύρθηκε, και αναμένεται να ξεκαθαρίσει αργότερα. Εντωμεταξύ δεν έχει ακόμα αποσυρθεί ούτε το αίτημα για ανάκτηση εξόδων του 2024 που αντιστοιχεί σε 6% στους τελικούς λογαριασμούς. Πάντως από τις πρώτες του τοποθετήσεις μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ο πρόεδρος του οργανισμού έδωσε αρκετά χρονοδιαγράμματα για την λήψη της τελικής απόφασης. Οι δύο μέρες έγιναν μία εβδομάδα και τελικά φαίνεται ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος για τις αποφάσεις και αυτές θα ληφθούν με βάση τα οικονομικά του οργανισμού τα οποία προφανώς ακόμα εξετάζονται. Αναμένουμε λοιπόν.
Αναμένουμε επίσης και την ανανέωση των επιδοτήσεων από την Κυβέρνηση η οποία θα ανακοινωθεί μετά το αυριανό υπουργικό. Περιμένοντας τα νέα μέτρα κατά της ακρίβειας από την Κυβέρνηση- τα οποία είναι καλοδεχούμενα- γυροφέρνει ξανά η σκέψη το ότι δυστυχώς, πρόκειται για μια λύση στην οποία προσφεύγουμε ελλείψει άλλων επιλογών, τα αποτελέσματα της οποίας είναι μόνο προσωρινά. Υπενθυμίζεται ότι η Κυβέρνηση αναμένεται να ανακοινώσει επιδοτήσεις, κλιμακωτά το πιθανότερο, σε ηλεκτρικό ρεύμα και σε καύσιμα κίνησης. Και στις δύο περιπτώσεις ισχύουν αυτή την στιγμή μέτρα στήριξης, τα οποία τερματίζονται μέχρι τις 3 Μαρτίου. Λογικά θα συνεχίσουν οι επιδοτήσεις στη βάση του νέου πλαισίου που έχει ετοιμάσει το Υπουργείο Οικονομικών, για μερικούς μήνες και μετά; Τί γίνεται μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα ώστε οι καταναλωτές να ευημερούν; Υπάρχει στόχος απεξάρτησης από το μαζούτ; Υπάρχει ένα συγυρισμένο και μελετημένο πλάνο που να οδηγεί σταθερά σε αυτή την κατεύθυνση; Αντί αυτού γινόμαστε μάρτυρες το τελευταίο διάστημα τεράστιων λαθών και καθυστερήσεων στην προσπάθεια για την ενεργειακή μας μετάβαση και αυτοεγκλωβισμού σε μια κατάσταση χωρίς δυνατές εναλλακτικές.
Πρόσφατα δε, άρχισε να συζητείται και στην Κύπρο ο όρος των ενεργειακά αυτόνομων κοινοτήτων, και η εφαρμογή αυτής της ιδέας σε ορεινές κοινότητες- με δεδομένες τις δυσκολίες κυρίως όσο αφορά το κόστος του ηλεκτρισμού κυρίως τους χειμερινούς μήνες- και τις απομακρυσμένες κοινότητες όπως η περιοχή της Τυλληρίας. Ειδικά η περιοχή Πύργου Τυλληρίας, έχει επιδείξει έντονο ενδιαφέρον για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών και για την μετατροπή της σε αυτόνομη ενεργειακή κοινότητα ώστε να πετύχει την μείωση του κόστους ενέργειας, ως ένα δέλεαρ για την προσέλκυση και κατοίκων αλλά και επενδύσεων στην περιοχή. Είτε γιατί πρόκειται για μια προσπάθεια αναζωογόνησης, είτε για να προσελκύσουν επενδυτές, είτε για καθαρά λόγους επιβίωσης των κοινοτήτων είτε γιατί ο όρος ενεργειακή κοινότητα πουλάει, το ενδιαφέρον υπάρχει. Αυτό που δεν υπάρχει, είναι οι κανόνες και το περιβάλλον ώστε αυτές οι κοινότητες να αναπτυχθούν. Πρώτα, θα πρέπει να εγκριθεί το κανονιστικό πλαίσιο από την ΡΑΕΚ, να προχωρήσουν οι έξυπνοι μετρητές και να ανοίξει και η αγορά ηλεκτρισμού. Μόνο τότε θα δούμε να υλοποιείται το όραμα και ο στόχος των ενεργειακά αυτόνομων κοινοτήτων στην Κύπρο. Έχουν δοθεί κάποιοι στόχοι και χρονοδιαγράμματα από το Υπουργείο Ενέργειας, που φέρνουν την υλοποίηση πιο κοντά χρονικά, και αναμένουμε να υλοποιηθούν.
