ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η «προίκα» των 25χρονων

Του Νίκου Κωνσταντάρα

Του Νίκου Κωνσταντάρα

konstandaras@kathimerini.gr

Καθώς η κοινωνία αρχίζει να αναζητεί νέα «κανονικότητα», οφείλουμε να αναρωτηθούμε τι κόσμο αντιμετωπίζουν αυτοί που θα σηκώσουν το μεγάλο βάρος της ανόρθωσης της χώρας τις επόμενες δεκαετίες – οι 25χρονοι και άλλοι της γενιάς τους. Με ποια εφόδια θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το μέλλον; Από την εφηβεία τους ζουν σε συνθήκες κρίσης και κοινωνικής ανασφάλειας. Και τώρα, την ώρα του ξεκινήματός τους, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι από την πανδημία, μετέωροι μεταξύ σπουδών και εργασίας. Οι νέοι διαθέτουν εφόδια – σπουδές, εξοικείωση με την τεχνολογία και ξένες γλώσσες, καθώς και τη σοφία και αγωνία για δουλειά που απέκτησαν μέσα στην κρίση. Ομως, ίσως η σημαντικότερη «προίκα» τους να είναι η συνειδητοποίηση της αποτυχίας των γονιών τους.

Η αποτυχία αυτή δεν μετριέται μόνο σε ελλείμματα και χρέη, σε όσα οδήγησαν στην κρίση και τη διαιωνίζουν, αλλά, κυρίως, στην πολιτική αδράνεια, στην αδια-φορία για το μέλλον. Μπορεί εμείς, οι γονείς, να μην ευθυνόμαστε για όλα τα δεινά της Ελλάδας (καθώς τα περισσότερα τα βρήκαμε), αλλά χρεωνόμαστε την ανοχή που δείξαμε στις πολιτικές που οδήγησαν στο αδιέξοδο. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δόθηκαν χρήματα σε κοινωνικές ομάδες που στερούνταν προνομίων στο παρελθόν, αλλά ότι τα πολλά πήγαιναν σε προνομιούχες ομάδες –όσο πιο ισχυρή, τόσο πιο ευνοημένη– εις βάρος του συνόλου, της παραγωγικότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή δεν τόλμησαν να θίξουν τα κακώς κείμενα. Ετσι, βρεθήκαμε στη σημερινή κατάσταση, με τους νέους να αντιμετωπίζουν τη μαζική ανεργία ή την επισφαλή εργασία, με μισθούς που αποκλείουν σχέδια για το μέλλον, με εκατοντάδες χιλιάδες να μεταναστεύουν σε κοινωνίες που παρέχουν περισσότερες ευκαιρίες.

Τα χρέη, η υπογεννητικότητα, η δύσκολη γειτονιά μας, θα αποτελούν μόνιμα προβλήματα για τους νέους στη διάρκεια της παραγωγικής ζωής τους. Γι’ αυτό, έστω και αργά, χρέος όλων –πολιτικών, συνδικαλιστών, ψηφοφόρων– είναι να εξομαλύνουμε την πορεία από εδώ και μπρος. Χωρίς ιδεοληψίες, χωρίς αγκυλώσεις και φόβο, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες να μας εμποδίζουν, να υιοθετήσουμε νόμους και προγράμματα που παρέχουν ευκαιρίες και ελπίδα σε αυτούς που ξεκινούν μέσα στην αγωνία και στην ανασφάλεια. Με αυτό το κριτήριο να αξιολογούμε τους πολιτικούς. Με αυτό θα μας κρίνουν τα παιδιά μας.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Νίκου Κωνσταντάρα

Νίκος Κωνσταντάρας: Τελευταία Ενημέρωση

X