Του Παναγιώτη Καπαρή
«Κουμπάρε, ευτυχώς που ήρθαν οι εκλογές, γιατί θα μας είχαν ακόμη μαντρωμένους στα σπίτια, τούτοι οι αμπάλατοι…», ανέφερε ο μυστακοφόρος λεβεντόγερος στον καφενέ και όλα τα γεροντοπαλίκαρα συμφώνησαν μαζί του, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ήταν ίσως το μόνο ζήτημα, στο οποίο συμφωνούσαν οι άσπονδοι και αχώριστοι για δεκαετίες φίλοι του καφενέ. Κατά τα άλλα, δεν είχαν τελειωμό οι καβγάδες για τα πολιτικά, οι καβγάδες για την καθαριότητα, οι καβγάδες για το τάβλι, αλλά και οι καβγάδες για το ποιος θα κεράσει πρώτος τους καφέδες. Αλλά ζωή χωρίς καβγάδες και πειράγματα, χωρίς αστεία και κουτοπονηριές, δεν μπορεί να θεωρείται ζωή. Είναι το «αλατοπίπερο» της χαρούμενης αγροτικής ζωής.
Στην ακριβή καφετέρια της πόλης, όλα τα «κοπέλια» συμφωνούσαν ότι η έλευση των εκλογών «μαλάκωσε» το σκληρό πρόσωπο των κυβερνώντων και έγιναν για πρώτη φορά ανακοινώσεις για χαλάρωση μέτρων με στόχο την τόνωση της ψυχολογίας των πολιτών. «Αβρατινί» τόσους μήνες ήταν με το μαστίγιο και τα τρακοσάρια των προστίμων. Τώρα ήρθαν «πόσσω τους» και δικαιολόγησαν τις ψυχολογικές ανάγκες των «κινέζων» των οπαδών της Ομόνοιας. Ακόμη εντόπισαν τα ψυχολογικά προβλήματα των νέων, την αγανάκτηση των παιδιών, τον θυμό των μεροκαματιάρηδων, ακόμη και την οργή για τα ατέλειωτα και βασανιστικά rapid test. Κατά τα άλλα, στην καφετέρια τα «κοπέλια» σκοτώνονταν για το ποδόσφαιρο, διαφωνούσαν για τα γκουρμέ φαγητά, για τις ποιότητες της ζιβανίας, αλλά και ανταγωνίζονταν στα έξυπνα πειράγματα.
«Τυχεροί» από την έλευση των εκλογών αισθάνονται και χιλιάδες νέοι, οι οποίοι είδαν ξαφνικά το «θαύμα» δηλαδή το άνοιγμα εκατοντάδων νέων θέσεων εργασίας στο Δημόσιο. Ακόμη χιλιάδες νέοι μεροκαματιάρηδες, έμαθαν για τα νέα στεγαστικά προγράμματα και τώρα μπορούν να ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να στεγάσουν τον έρωτά τους. Οι ψηφοφόροι αισθάνονται τώρα παντοδύναμοι, αφού μπορούν και μιλούν με υπουργούς και βουλευτές και εξασφαλίζουν υποσχέσεις, οι οποίοι –ποιος ξέρει– μπορεί να πραγματοποιηθούν. Τελικά όσο και να γκρινιάζουν οι πολίτες, μόλις κοντέψουν οι εκλογές, μόλις δουν δίπλα τους τους ταγούς του τόπου, μόλις ανταλλάξουν δύο λόγια, ακόμη και από το τηλέφωνο, αλλάζει η διάθεσή τους, ανεβαίνει η αυτοπεποίθησή τους και αντί να «κόψουν τα χέρια τους», τρέχουν για να ρίξουν τη χρωματιστή ψήφο τους στην κάλπη. Το μυστικό της σύγχρονης Δημοκρατίας, όσο ουτοπική και όσο απατηλή και αν είναι, όσα σκάνδαλα και απάτες και αν κουβαλά, βρίσκεται σε αυτό, τον τέλειο θεσμό των εκλογών και στην εναλλαγή της εξουσίας. Κορυφαίο μυστικό αποτελεί και ο περιορισμός των θητειών, ο οποίος μειώνει τα φαινόμενα διαφθοράς και δημιουργεί χώρο για να αναδειχθούν στα δώματα της εξουσίας, νεότεροι και ικανότεροι άνθρωποι. Το πάθος της εξουσίας είναι ισχυρότερο ακόμη και από τον σεξουαλικό οίστρο, λένε αυτοί οι οποίοι ξέρουν. Ωστόσο, για χάρη της «βασιλιτζιάς» ποτίζεται και η «γλάστρα», δηλαδή κερδίζουν και οι καταφρονεμένοι ψηφοφόροι.
Στα βασιλικά και μοναρχικά καθεστώτα όλα εξαρτούνται από το πόσο πεφωτισμένος είναι ο ηγέτης και πόση δύναμη έχει να διακρίνει την αλήθεια πίσω από τα πλήθη των «σφουγγοκωλάριων». Πολύ επικίνδυνα, είναι και τα καθεστώτα, στα οποία ο ηγέτης κατέχει θρησκευτικά αξιώματα, αφού κατά κανόνα τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Καμία κουβέντα δεν μπορεί να γίνει για τα δικτατορικά καθεστώτα, όπου εκ προοιμίου το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Η Κύπρος βίωσε όλες τις μορφές εξουσίας και μέχρι στιγμής, ευτυχώς ή δυστυχώς, κλαίμε μόνο για το μισό νησί μας.
Η απόλυτη εξουσία οδηγεί σε απόλυτη διαφθορά, λέει ο πολιτειακός κανόνας, γι’ αυτό και σε όλα τα δημοκρατικά καθεστώτα, ο έλεγχος των εξουσιών αποτελεί την βάση της σύγχρονης Δημοκρατίας. Εξουσία δεν είναι μόνο αυτό το οποίο καλείται πολιτική εξουσία. Εξίσου ισχυρές, ίσως και ισχυρότερες, αλλά λιγότερο προβεβλημένες, είναι η οικονομική, η ιατρική, η ψυχολογική, ακόμη και η θρησκευτική εξουσία. Τα παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι θυσίασαν, τη ζωή, το σώμα, την περιουσία τους, ακόμη και την ψυχή τους για την εξουσία, δεν είναι σπάνια.
Πέρα από όλα αυτά, υπάρχουν και οι ρομαντικοί οι οποίοι εξακολουθούν να τραγουδάνε μαζί με τον διαχρονικό Βασίλη Παπακωνσταντίνου. «Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία, εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι… εγώ δεν θέλω να με κάνετε σατράπη, ούτε συνένοχο σε κόλπα ομαδικά». Η ομορφιά της ησυχίας και η απόλαυση της ηρεμίας δεν ανταλλάζονται με τον πλούτο του κόσμου όλου. Η χαρά βρίσκεται στις όμορφες στιγμούλες και όχι στις πολύβουες αλάνες της εξουσίας. Ωστόσο, όταν η εξουσία καθίσταται προσφορά και όχι τυραννία, όταν αποκτά χρώμα αυτοθυσίας, τότε προσφέρει και μεγάλη χαρά και καταξιώνει τον άνθρωπο, ως άνθρωπο.
