Του Πέτρου Ζαρούνα
Η κατάληξη της άτυπης πενταμερούς κρίθηκε κατά κύριο λόγο από την επιθυμία του ηγέτη του ΔΗΣΥ να αποφύγει ένα ναυάγιο. Κάτι εκτιμάτο πως θα οδηγούσε στην απώλεια των ψήφων των υποστηρικτών της ΔΔΟ και ειδικότερα των Αμμοχωστιανών. Τι εννοώ; Όπως και κατ’ ιδίαν στο πλαίσιο του Εθνικού Συμβουλίου αλλά και δημόσια με tweet δήλωσε ο Αβέρωφ Νεοφύτου, αλλά και ο Ν. Τορναρίτης, έπρεπε να κρατηθεί πάση θυσία η διαδικασία ζωντανή. Έτσι όταν τέθηκαν οι τρεις επιλογές είτε ειδικός αντιπρόσωπος είτε αδιέξοδο και αναζήτηση νέων όρων εντολής από τον γ.γ. είτε νέα άτυπη πενταμερής ο Αναστασιάδης επέλεξε την τρίτη επιλογή.
Συμφώνησε (we have been able to agree that I will convene in the near future another meeting of the 5+1) χωρίς την όποια προϋπόθεση και αναφορά στα ψηφίσματα του ΟΗΕ όπως ήταν η αρχική τοποθέτηση του ΠτΔ ενώπιον του γ.γ. του ΟΗΕ. Η υποχώρηση αυτή αναμένεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις επί του Κυπριακού. Με τον τρόπο αυτό η τ/κ πλευρά δεν επικρίθηκε ούτε καν έμμεσα για την κατάθεση των νέων ιδεών της για δύο κράτη. Ο δε γ.γ. παραδέχθηκε ότι η Τουρκία και οι Τ/κ θα είναι ελεύθεροι να το πράξουν ξανά στην επόμενη πενταμερή από τη στιγμή που είναι άτυπη. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης άλλαξε γνώμη και στο θέμα του χρόνου σύγκλησης της νέας άτυπης. Δέχτηκε αυτή να λάβει χώρα μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου, κάτι που ήθελε η Τουρκία. Στο Συμβούλιο αυτό αναμένεται να συζητηθεί η θετική ατζέντα για την Τουρκία. Αν δεν προηγηθεί η νέα άτυπη τότε χάνεται η όποια διασύνδεση. Έτσι στη νέα άτυπη η Τουρκία δεν θα νιώθει την όποια πίεση να δώσει κάτι έναντι των ευρωπαϊκών δώρων.
Επαναλαμβάνω πως όλες αυτές οι υποχωρήσεις ήταν αποτέλεσμα της επιθυμίας του ΔΗΣΥ να μην υπάρξει αδιέξοδο. Αυτό παρά το γεγονός ότι σε περίπτωση αδιεξόδου ο γ.γ. θα πήγαινε στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Εκεί θα εξηγούσε το ποιος το προκάλεσε. Αυτός ήταν εμφανώς η Τουρκία και οι Τ/κ. Η τυχόν αναθεώρηση των όρων εντολής από το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν ήταν ρεαλιστικός φόβος.
Μόλις προσφάτως τα ψηφίσματα είχαν επαναβεβαιωθεί από όλα τα κράτη μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας στο πλαίσιο του ψηφίσματος 1251 για την UNFICYP. Εξάλλου τα μόνιμα μέλη, στα οποία ο ΥΠΕΞ κ. Χριστοδουλίδης απευθύνθηκε από τη Γενεύη, δήλωναν υποστηρικτικά στη ΔΔΟ. Άρα η απειλή του αδιεξόδου δεν ήταν απειλή για την πλευρά μας αλλά ευκαιρία καταδίκης της Τουρκίας. Όμως όπως ανέφερα ήταν απειλή για τις μικροπολιτικές και προεκλογικές σκοπιμότητες του κυβερνώντος κόμματος. Οι του ΔΗΣΥ μάλλον αντιλαμβάνονται, όπως και όλοι εμείς, ότι και αυτή η παράταση που πήρε η διαδικασία δεν πρόκειται να οδηγήσει στο όποιο θετικό αποτέλεσμα. Το χάσμα μεταξύ των θέσεων των δύο πλευρών έχει διευρυνθεί και δεν γεφυρώνεται. Αλλά το ζητούμενο για τον ΔΗΣΥ ήταν να ξεπεραστεί το ορόσημο των εκλογών της 30ής Μαΐου.
Η άτυπη της Γενεύης ήταν μία παταγώδης αποτυχία των Ηνωμένων Εθνών που τη διοργάνωσαν χωρίς να πετύχουν την προηγούμενη σύγκλιση των απόψεων των πλευρών ως είθισται στη διεθνή διπλωματία. Αν αυτό δεν εξασφαλιστεί στους επόμενους 2-3 μήνες θα έχουμε και νέο αδιέξοδο. Τίποτε δεν δείχνει ότι η Τουρκία θα διαφοροποιήσει τη νέα της θέση για λύση δύο κρατών.
Η Γενεύη είναι η απαρχή ενός επικίνδυνου δρόμου όπως οι όποιες διαπραγματεύσεις θα διεξάγονται πλέον χωρίς πλαίσια όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Δυστυχώς οι δήθεν υποστηρικτές της ΔΔΟ τη θυσίασαν στον βωμό των προσωπικών και των κομματικών τους συμφερόντων. Τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι δήθεν πέτυχαν στη Γενεύη. Για να αποφύγουν την κριτική κάνουν επικλήσεις για ανάγκη ενότητας.
