Του Πέτρου Ζαρούνα
Με βάση τα σημερινά δεδομένα, στη Γενεύη τα πράγματα μπορούν να κινηθούν κατά κύριο λόγο προς τέσσερα εναλλακτικά σενάρια. Το πρώτο σενάριο είναι το αισιόδοξο και υιοθετείται κατά το πλείστον από τους υποστηρικτές λύσεων τύπου σχεδίου Ανάν. Εκείνοι που το υποστηρίζουν αναμένουν πως η Τουρκία θα μας εκπλήξει ευχάριστα όπως και τον Φεβρουάριο του 2004 που αποδέχθηκε χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησία. Αυτή τη φορά θα δεχθεί να επανέλθει εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντάνα. Αυτό θα το κάνει αφού διασφαλίσει πρώτα την πολιτική ισότητα και την αποτελεσματική συμμετοχή των Τ/κ επί όλων των θεμάτων. Οι υποστηρικτές αυτού του σεναρίου το συνοδεύουν και με τη θέση ότι βολεύει πολύ τον Ερντογάν, αφού θα του επιτρέψει στη συνέχεια να πάρει τη θετική ατζέντα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου την οποία έχει μεγάλη ανάγκη.
Το δεύτερο και σχετικά διαχειρίσιμο σενάριο είναι εκείνο του καθορισμού από τον γ.γ. μιας δεύτερης άτυπης πενταμερούς όπου θα συνεχιστεί η ανταλλαγή απόψεων. Αυτό βολεύει σχεδόν όλους και ιδιαίτερα την Τουρκία. Η τελευταία θεωρεί πως έτσι θα μπορέσει να πάει τον Ιούνιο και να διεκδικήσει τα καρότα τής Ε.Ε. χωρίς να δώσει τα όποια ανταλλάγματα στο Κυπριακό. Σε μία τέτοια περίπτωση η ε/κ πλευρά θα ζητούσε η δεύτερη άτυπη να γίνει εντός του Μάιου και πριν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου. Εναλλακτικά, αν αυτό δεν ήταν εφικτό, θα ζητούσε τη μετάθεση της θετικής ατζέντας για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου.
Το τρίτο και προβληματικό σενάριο είναι εκείνο του ναυαγίου λόγω του χάσματος στο όραμα της λύσης που οι δύο πλευρές επιδιώκουν. Αυτό θα αποτελούσε πλήγμα για τις προοπτικές μιας ομοσπονδιακής διευθέτησης και θα έπληττε το κύρος του γ.γ. του ΟΗΕ. Σε μία τέτοια περίπτωση δεν αποκλείω ο γ.γ. να ζητήσει από τις δύο πλευρές τη στήριξή τους για να απευθυνθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας και να ζητήσει νέα εντολή. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα οδηγηθούμε σε αχαρτογράφητα νερά.
Το τέταρτο και επικίνδυνο σενάριο είναι ο γ.γ. αφού ακούσει τις δύο πλευρές, την μεν ε/κ να μιλάει για ΔΔΟ με αποκεντρωμένες εξουσίες και αρμοδιότητες και την τ/κ για λύση δύο χωριστών κρατών με κυριαρχική ισότητα, να προχωρήσει σε παρουσίαση μιας γεφυρωτικής πρότασης με τη μορφή ενός πλαισίου Γκουτιέρες 2 όπως έπραξε και στο Κραν Μοντάνα. Εκείνο που κάνει τα πράγματα επικίνδυνα είναι ότι ένα τέτοιο πλαίσιο αναμένεται να κινηθεί στη λογική των προσφάτως παρουσιασθεισών βρετανικών ιδεών που κατ’ όνομα αναφέρονται σε ομοσπονδία αλλά επί της ουσίας εμπεριέχουν ισχυρά συνομοσπονδιακά στοιχεία. Η απουσία των ΗΠΑ και της Ε.Ε., καθώς και ο διαχρονικός ρόλος των Βρετανών και η πρακτική του Κραν Μοντάνα δίνουν αυξημένες πιθανότητες σε ένα τέτοιο σενάριο.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, πάμε στην άτυπη πενταμερή για να αντιμετωπίσουμε μία πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποία μας οδήγησαν οι αποτυχημένοι χειρισμοί του προέδρου Αναστασιάδη τα τελευταία οκτώ χρόνια. Σε αυτούς πέραν των βολιδοσκοπήσεων για λύση δύο κρατών συγκαταλέγουμε και την αποδοχή απαράδεκτων και προβληματικών ρυθμίσεων όπως η απόδοση υπηκοότητας σε 120.000 εποίκους, τον πρώτο λόγο για τις περιουσίες μας στη βόρεια πολιτεία να έχουν οι έποικοι κ.λπ. Ως ΔΗΚΟ θα σταθούμε με υπευθυνότητα δίπλα στον πρόεδρο της Δημοκρατίας χάριν της προάσπισης της Κ.Δ. και των εθνικών μας συμφερόντων. Θα επιμείνουμε σε μία λύση που να προβλέπει τη μετεξέλιξη της Κ.Δ. σε μία λειτουργική ομοσπονδία χωρίς βέτο και με πολιτική ισότητα όπως αυτή προβλέπεται στο ψήφισμα 716 (1991) του Συμβουλίου Ασφαλείας, την πλήρη και χωρίς μόνιμες εξαιρέσεις εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρη την Κύπρο και την κατάργηση των εγγυήσεων και την πλήρη και ταχεία αποχώρηση όλων των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων.
