Του Τάσου Τρύφωνος
Πριν από μία εβδομάδα περίπου ο Πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πυροδότησε ένα πανευρωπαϊκό δημόσιο διάλογο με τη «λευκή βίβλο» του και τα διάφορα εναλλακτικά σενάρια κατά προς τα πού οδεύει η Ευρώπη.
Τα αναλύσαμε την περασμένη Κυριακή αλλά ήδη είδαμε ότι η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων κερδίζει – καλώς ή κακώς – έδαφος , μετά την άτυπη Σύνοδο Κορυφής Μέρκελ -Ολάντ και των Ιταλών και Ισπανών ομολόγων τους στις Βερσαλλίες.
Ο Ολάντ είπε ότι «η ένωση δεν είναι ομοιομορφία» ενώ η Μέρκελ «μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων είναι απαραίτητη αλλιώς πιθανότατα θα «κολλήσουμε».
Βρισκόμουν στην Αθήνα λοιπόν και σε ένα φιλικό σπίτι για φαγητό. Στην παρέα και το τραπέζι ένας πρώην πρέσβης στην Αθήνα της Γερμανίας. Γλυκύτατος άνθρωπος και με μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα.
Διετέλεσε μάλιστα πρέσβης δύο φορές ζώντας δύο διαφορετικές ελληνικές κυβερνήσεις.
Γεννημένος λίγα χρόνια πριν ανέβει στην εξουσία ο Χίτλερ σε αριστοκρατική γερμανική οικογένεια, θυμόταν τον πατέρα του που πήγε φυλακή επειδή δεν συμπαθούσε τον Φύρερ και τους Σοβιετικούς που μπήκαν στο χωριό του μετά την κατάρρευση της Γερμανίας.
«Δεν πρέπει να χάσουμε την Ευρώπη» μου είπε με την ανησυχία ενός ανθρώπου που πλέον νιώθει ότι δεν έχει πολλά ακόμα να ζήσει, αφού έχει ξεπεράσει τα 80 χρόνια. «Θυμάμαι τη φρίκη που άφησε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος γιατί μας μιλούσαν γι’ αυτό οι δικοί μας.
Ο πατέρας μου είχε ένα τεράστιο τραύμα στο σώμα του. Έζησα όμως την κόλαση του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου στο πετσί μου. Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο. Έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα να μην επαναληφθεί η φρίκη εδώ και 70 χρόνια και δυστυχώς βλέπω ότι ο κόσμος ξεχνάει... οι νέες γενιές δεν ξέρουν, δεν έχουν μνήμες.
Νομίζουν ότι ο πόλεμος είναι video game.
Θυμάμαι όταν αρχές της δεκαετίας του ’50 πήγα να δω τον θείο μου που ήταν πρόξενος της Γερμανίας στο Μπορντό της Γαλλίας, έπαιρνα ώτοστοπ Γάλλους φαντάρους. Όταν μου μιλούσαν και έβλεπαν ότι είμαι Γερμανός μου έλεγαν όλοι «ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ ξανά πόλεμος». Ο θείος μου είχε ένα φίλο Γάλλο που είχε μια φάρμα. Είχε τέσσερις γιους οι οποίοι άφησαν τη φάρμα για να πάνε στα χαρακώματα. Τους έχασε και τους τέσσερις.
Σκοτώθηκαν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ξέρεις τι έκανε αυτός ο υπέροχος Γάλλος; «Υιοθέτησε» σχεδόν τέσσερις Γερμανούς, πρώην αιχμαλώτους πολέμους και του δούλευαν τη φάρμα για πολλά χρόνια. Απίστευτο δεν είναι;»
Βάζει μια γουλιά κρασί και συνεχίζει. «Γι’ αυτό σου λέω, έζησα και τη φρίκη αλλά και τη μεγαλοσύνη του ανθρώπου.
Έχω υπηρετήσει δίπλα σε όλους τους Γερμανούς καγκελάριους. Ξεκίνησα επί Βίλλυ Μπραντ. Μία και μόνο ήταν η κεντρική ιδέα. Ποτέ ξανά πόλεμος στην Ευρώπη. Είσαι δημοσιογράφος, πρέπει να φροντίζετε να το θυμίζετε στον κόσμο. Πρέπει να καταλάβουν γιατί δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι το «δάσος».
Ελπίζω τώρα με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας να επιβιώσει αυτή η ιδέα. Μην ξεχαστούμε πάλι, όπως ξεχάστηκε η γενιά των δικών μου.
Καταλαβαίνεις ότι οι γονείς μου έζησαν δύο μεγάλους πολέμους; Καταλαβαίνεις πόσο τυχερές είναι οι τελευταίες γενιές; Είναι μεγάλο πράγμα η ελευθερία και η δημοκρατία και ευτυχώς αυτά τα έχουμε αυτές τις δεκαετίες. Σίγουρα βλέπω πολλά που δεν μου αρέσουν. Την Ελλάδα τη λατρεύω. Έχω σπίτι εδώ και τον μισό χρόνο μένω στην Τήνο. Δεν είναι όλα ρόδινα. Όμως μεσα σε περίοδο ειρήνης και δημοκρατίας μπορούμε να τα λύσουμε όλα.
Δεν υπάρχει κάτι που δεν γίνεται».
Μου έκανε μια θερμή χειραψία φεύγοντας. «Ελπίζω να τα ξαναπούμε, χάρηκα τη συζήτηση μας» μου είπε. «Τώρα θα πάω στην Τήνο να απολαύσω το απέραντο γαλάζιο της Ελλάδας και ελπίζω όλα να εξελιχθούν θετικά. Για σας, για τις επόμενες γενιές βασικά. Εγώ έζησα αυτά που έζησα. Το θέμα είπαμε είναι να μην ξεχαστούν. Μην τα αφήσετε να ξεχαστούν γιατί τότε είναι μοιραίο να επαναληφθούν».
