Του Χρίστου Ζαβού
Από τη μέρα που μας δόθηκε η ευκαιρία να αρθρογραφούμε δημόσια, πριν από πολλά δηλαδή χρόνια, η στήλη δεν σταμάτησε ποτέ να βρίσκεται απέναντι από τους χειρισμούς της ΚΟΠ, ασκώντας σκληρή κριτική κατά καιρούς.
Η στάση μας ποτέ όμως δεν είχε στόχο το προσωπικό επίπεδο αλλά τους θεσμούς και τις ιδιότητες του καθενός που παίρνει αποφάσεις για το άθλημα.
Επί τούτου, θέλουμε να εκφράσουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας για τον θάνατο του Κώστα Κουτσοκούμνη, για λόγους ευνόητους που δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις.
Για λόγους επίσης ευνόητους εννοείται ότι η φυσική απώλεια ίσως του πιο ισχυρού παράγοντα της ΚΟΠ, δεν μπορεί να αποτελέσει λόγο για να σταματήσουν οι διεργασίες στον χώρο του ποδοσφαίρου.
Συνεπώς το ενδιαφέρον πια επικεντρώνεται στη διάδοχη κατάσταση. Ποιοι δηλαδή θα βγουν στο προσκήνιο για ν’ αναλάβουν τα ηνία του αθλήματος.
Οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» έχουν να λένε ότι δύσκολα θα αλλάξει η κατάσταση, στα υψηλά κλιμάκια της Ομοσπονδίας. Λίγο πολύ κάποιοι εκ των «δελφίνων» θα ενδιαφερθούν ούτως ώστε να συνεχίσουν το έργο του εκλιπόντος, χωρίς ιδιαίτερα να εκτροχιαστούν από τη γραμμή που επέβαλε τα τελευταία δεκαεφτά χρόνια.
Έχουν μάλιστα ακουστεί και διάφορα ονόματα, όπως του Γιώργου Κούμα, του Χάρη Λοϊζίδη ακόμη και του Φοίβου Βάκη. Το να προκύψει κάποια άλλη υποψηφιότητα μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο.
Ακόμη πιο δύσκολο είναι να προκύψουν άτομα, που χρόνια βρίσκονται μακριά από την Ομοσπονδία. Άτομα δηλαδή του αθλήματος που έχουν την όρεξη, την τεχνογνωσία ή ακόμη και άλλη προσέγγιση για το πώς πρέπει να γίνει διαχείριση της όλης κατάστασης.
Με λίγα λόγια, όσοι πιστεύουν ότι ο χαμός του Κουτσοκούμνη μπορεί ν’ αλλάξει τα δεδομένα, νομίζω ότι απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.
Η ηγεσία της ΚΟΠ και οι παράγοντες που για χρόνια βρίσκονται εκεί, είναι βαθιά ριζωμένοι στα πόστα τους και δύσκολα θ’ ανοίξουν τις πόρτες προς τον όποιο ενδιαφερόμενο. Άσε κιόλας που έχουν τη στήριξη τόσο της ΟΥΕΦΑ, όσο και ισχυρών πολιτικών ανδρών του τόπου.
