Του Χρίστου Ζαβού
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι πρώτη φορά στο χώρο του ποδοσφαίρου, που προπονητής και παίκτης έχουν μια τέτοια «ειδυλλιακή» σχέση, όπως αυτήν που διατηρούν μήνες τώρα Τραμεντσάνι και Εφραίμ. Τέτοια… έχουμε δει και στις καλύτερες των οικογενειών- ομάδων.
Όπως και να έχει, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι δύο άντρες δεν μπορούν να συνυπάρξουν και ας προσπαθεί η διοίκηση του ΑΠΟΕΛ να αλλοιώνει την πραγματικότητα.
Σ’ ένα βαθμό το είχαν καταφέρει και μάλιστα με επιτυχία, -πάντοτε με τη βοήθεια των δημοσιογράφων- ο αποκλεισμός όμως του παίκτη από την αποστολή για τα ευρωπαϊκά ματς δεν τους δίνει πια καμία επιλογή. Το έμαθε όλο το χωριό. Ιταλός και Κύπριος είναι από δύο χωριά… χωριάτες.
Τούτη την τοξική σχέση χρειάζεται να την αντιμετωπίσουν σωστά και φρόνιμα. Και νομίζω ότι για χρόνια τώρα, το φρόνιμο και το σωστό στον ΑΠΟΕΛ είναι η επίτευξη του άμεσου στόχου. Στην παρούσα δηλαδή φάση, η πρόκριση σε όμιλο.
Εάν ο Ιταλός τα καταφέρει, τότε ο Εφραίμ θα βρεθεί σε μειονεκτική θέση. Εάν όχι, απλώς θα αποχωρήσει όπως και τόσοι άλλοι προκάτοχοί του και ο Εφραίμ θα πάρει τη θέση που του αναλογεί στο ρόστερ.
Στον ΑΠΟΕΛ, οι όμιλοι ή το πρωτάθλημα λειτουργούν ως παραισθησιογόνο. Αυτά που σε βοηθούν να ωραιοποιείς την πραγματικότητα. Έφτασες στον στόχο όλα καλά. Σε αντίθετη περίπτωση, «κούνια που σε κούναγε». Πάνω σε αυτό το μοντέλο όλοι κρίνονται όχι από την προσφορά τους, αλλά πόσο ταιριάζουν στην προσπάθεια επίτευξης του στόχου.
Κάτι τέτοιο φάνηκε και στην περίπτωση του Μοράις. Οι διοικούντες δεν είχαν κανένα ενδοιασμό ν’ αφήσουν στην απ’ έξω τον σημαντικότερο παίκτη στην ιστορία. Και τον άφησαν στην απ’ έξω όχι φυσικά γιατί δεν προσέφερε αλλά γιατί κρίθηκε ότι δεν μπορεί να βοηθήσει.
Εάν η διοίκηση καταφέρει το στόχο των ομίλων θα έχει το πάνω χέρι να κάνει ό,τι θέλει η ψυχούλα της και να λύσει το γόρδιο δεσμό. Ακόμη και να έχει τον Εφραίμ να κάνει προπονήσεις μονάχος του. Εάν όμως οι όμιλοι δεν έρθουν, τότε κάποιος θα θυσιαστεί. Και τα λεφτά μου δεν θα τα έβαζα πάνω στον Εφραίμ.
