Του Χρίστου Ζαβού
Για χρόνια αποτελούσαν το κλοτσοσκούφι του κάθε πικραμένου. Δεκάδες και δεκάδες περιπτώσεις θάφτηκαν στο «νεκροταφείο ταλαντούχων γηγενών παικτών» που κάποιοι φρόντισαν να υπερ-γεμίσει την τελευταία εικοσαετία.
Από την Ομοσπονδία που καθόλου δεν νοιάστηκε να υπερασπιστεί τον κύπριο ποδοσφαιριστή, μ’ αποτέλεσμα το πρωτάθλημα μας μόλις πριν από λίγα χρόνια να βρίσκεται δεύτερο πανευρωπαϊκά στη λίστα εργοδότησης ξένων παικτών, μέχρι τον κάθε άσχετο από ποδόσφαιρο παράγοντα που επέλεγε ν’ ανταλλάξει τραπεζικές επιταγές με τους μανατζαρέους για να έρθει ένα παιδί από γειτονιά της Λισαβόνας παρά να δώσει την ευκαιρία σε κάποιο συντοπίτη του. Μαζί και ο οπαδός. Βλέποντας στο πρόσωπο του κύπριου παίκτη, την δική του αποτυχία ή ακόμη και του παιδιού του να παίξει ποδόσφαιρο, τον καθιστούσε εύκολο στόχο για να βγάλει τα απωθημένα του. Και ενώ δικαιολογούσε τον ξένο, τάχατες παικταρά, δεν είχε καμία διάθεση να στηρίξει τον γηγενή παίκτη της ομάδας του. Γενικώς, ο κύπριος αποτέλεσε για χρόνια το απόλυτο θύμα μιας κατάστασης που βόλευε άπαντες: την Ομοσπονδία, τους μάνατζερ, τους παράγοντες ακόμη και τους ίδιους τους οπαδούς. Τότε υπήρχαν και λεφτά. Μια ολόκληρη βιομηχανία στήθηκε στο πήγαινε- έλα εκατοντάδων ξένων παικτών, αφού κανείς ποτέ, μα ποτέ δεν γύρισε να δει το υλικό που έχει στις ακαδημίες του.
Μέχρι που ήρθε η οικονομική κρίση στο νησί και άρχισε σιγά, σιγά να προσγειώνει άπαντες. Που πλέον μη έχοντας επιλογή, ιδιαίτερα οι μικρές ομάδες ξεκίνησαν δειλά, δειλά να ασχολούνται με ό,τι έχουν και δεν έχουν στο δικό τους φυτώριο. Αρχίζοντας έτσι να φυτρώνει το ντόπιο υλικό, να φουντώνει και ν’ ανθίζει στα γήπεδα. Σε μικρές και μεγάλες ομάδες… Μέχρι και που ένας Νορβηγός απέδειξε σε όλους ότι ένα κυπριόπουλο 17 και κάτι, μπορεί να παίξει όχι μόνο στα μεγάλα γήπεδα του νησιού, αλλά και της Ευρώπης. Όχι μονάχα για το πρωτάθλημα, αλλά και για το Τσάμπιονς Λίγκ ή το Γιουρόπα. Τελικώς μετά από πολλά χρόνια βασανιστικά, κακουχίες, προσβολές και απαξίωση οι Κύπριοι επέστρεψαν. Και έφτιαξαν και Εθνική ομάδα για να κορδώνει από περηφάνια η Ομοσπονδία, πέφτουν στα πόδια τους οι μάνατζερ μήπως και αποκτήσουν τα δικαιώματα τους, οι παράγοντες δίνουν ακόμη περισσότερη προσοχή στις ακαδημίες ζητώντας από τους προπονητές να δώσουν ευκαιρίες στους νεαρούς των ακαδημιών ενώ οι οπαδοί αποθεώνουν και ταυτίζονται πλήρως με τους συντοπίτες τους. Η απόλυτη ανατροπή είναι πια γεγονός… ή μάλλον καλύτερα η εκδίκηση των Κυπρίων παικτών βρίσκεται σε εξέλιξη.
