Του Χρίστου Ζαβού
Από πιστόλι στον κρόταφο, μέχρι το ράντισμα με το λάστιχο νερού ή ζημιές στο ιδιωτικό αυτοκίνητο με διάφορους εμπρησμούς… το κυπριακό ποδόσφαιρο έχει να παρουσιάσει πάμπολλες ιστορίες που σχετίζονται με τα βάσανα των παικτών από τις ομάδες τους.
Κυρίως ξένων αλλά και κυπρίων που μεταξύ άλλων είχαν την «τύχη» να δέχονται επισκέψεις στα σπίτια τους, βραδιάτικα, από «παρακρατικούς» της ομάδας για να τους ψιθυρίσουν δύο γλυκά λογάκια στ’ αφτιά μήπως και συμμορφωθούν με τα «θέλω» της διοίκησης. Ή κάτι τηλεφωνήματα από άγνωστους αριθμούς σε συγγενείς του παίκτη, μήπως και τον πείσουν να αλλάξει μυαλά, «διαφορετικά…».
Πόσοι και πόσοι επαγγελματίες υπέστησαν τα χείριστα αν θεωρούνταν αντιφρονούντες και δεν υπέκυπταν στις διαταγές της προεδράρας. Πόσοι και πόσοι επαγγελματίες περίμεναν μήνες επί μηνών προκειμένου να εξασφαλίσουν τα χρήματα που προνοούσε το συμβόλαιο με την ομάδα.
Τώρα πια τελείωσε. Η συμφωνία της FIFA με το παγκόσμιο συνδικαλιστικό όργανο των ποδοσφαιριστών, FIF Pro, που καταργεί την περίοδο χάριτος για πληρωμή των ποδοσφαιριστών, όπως επίσης και την απαγόρευση προς τις ομάδες να στέλνουν παίκτες για ατομική προπόνηση μήπως και συμμορφωθούν… έχω την εντύπωση ότι είναι το τέλος της «προεδράρας».
Της παλιάς δηλαδή κοπιάς κύπριου παράγοντα, που επινοούσε ένα σωρό μεθόδους προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντα του. Εκείνου που η δημιουργία και τήρηση του προϋπολογισμού, εξαντλείτο σ’ ένα μπακαλοδεύτερο με διάφορα ορνιθοσκαλίσματα.
Από τούδε και στο εξής, η συμφωνία επιβάλλει λίγο-πολύ σ’ όλες τις ομάδες να εκσυγχρονιστούν στο οικονομικό κομμάτι διαφορετικά δεν έχουν καμία τύχη στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Με την κατάργηση δε, της προθεσμίας τριών μηνών έως ότου πληρωθούν οι παίκτες, τα πόδια των κυπρίων παραγόντων μπαίνουν σ’ ένα παπούτσι. Γιατί το «βερεσέ» πάει πέθανε. Και την «πατάτα» που θα φέρει ο μάνατζερ θα πρέπει πια να την πληρώσει μέχρι και το τελευταίο σεντ και μάλιστα εγκαίρως.
Πάει πέθανε ο «προεδράρας». Έμπλεξε με τον επαγγελματισμό και το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Καλύτερα μεταξύ μας… μήπως και γλυτώσουμε.
