Του Ονασαγόρα
Όπως φαίνεται όταν βάλαμε την υπογραφή μας για το καλώδιο ξεχάσαμε μια σημαντική λεπτομέρεια: να βάλουμε σαν όρο κάποτε αυτό το έργο να ξεκινήσει -έστω και με μια τυπική βυθομέτρηση- και κάποτε να λειτουργήσει. Όχι απλά να ποντιστεί το καλώδιο, να λειτουργήσει πρακτικά μεταφέροντας ενέργεια. Θα μου πείτε, μα αυτό δεν είναι αυτονόητο; Προφανώς όχι, με βάση γνωστό διεθνολόγο που έκανε χθες το συνήγορο του ΑΔΜΗΕ σε κυπριακό κανάλι. Ακούστε και φρίξτε. Listen and freak out.
Η Ελλάδα θα εγγυηθεί την πόντιση του καλωδίου, μας είπε, αλλά εμμέσως πλην σαφώς παραδέχθηκε πως αυτό διαχωρίζεται από τη λειτουργία του! Αρνήθηκε πεισματικά να συνδέσει τα δύο, όσο και αν τον πίεζε ο δημοσιογράφος της εκπομπής. Το καλώδιο θα ποντιστεί λοιπόν. Αν δεν το αφήσουν -τα γνωστά φαντασματάκια- να λειτουργήσει, τότε tough luck. Θα βυθιστούν μερικά δις, αλλά so what? Υγείαν σιόρ. Λεφτά υπάρχουν.
Οι μελέτες του Κεραυνού δείχνουν σημεία και τέρατα. Αλλάξτε τους όρους γιατί κινδυνεύετε. Αυτή είναι η λιτή και ανατριχιαστική προτροπή των Αμερικανών όσον αφορά το καλώδιο, που είναι αμφίβολο αν θα βυθιστεί ποτέ μα μοιάζει βέβαιο πώς θα μπορούσε να βυθίσει την οικονομία μας. Και αν ο κυβερνητικός συντονισμός συνεχίσει να θυμίζει αυτόν που είχαμε στις πρόσφατες πυρκαγιές τότε θα βυθίσει στα τάρταρα και τη δημοτικότητα του Προέδρου.
Βλέπετε, ο νεαρός μας Νίκος, ευγενικούλης όπως πάντα, λέει στον καθένα αυτό που θέλει να ακούσει και συμφωνεί με όλους. Δυστυχώς όμως σε αυτή την περίπτωση δεν χωράνε επικοινωνιακά κόλπα. Αγαπητέ Πρόεδρε, ούτε βήμα χωρίς να εισπράξεις όλες τις απαιτούμενες διαβεβαιώσεις για την βιωσιμότητα και ωφελιμότητα της όλης επένδυσης. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να παίξει το μέλλον των παιδιών μας στα ζάρια και όποιος το πράξει θα βρεθεί αντιμέτωπος με πρωτοφανή οργή των πολιτών. Όσο πρόβατο και αν θεωρείται -και είναι- ο μέσος κύπριος, κάποια στιγμή θα ξεσπάσει.
Αντί λοιπόν να ανταλλάσσετε υπονοούμενα με τον Έλληνα πρωθυπουργό, πάρε το αεροπλανάκι σου -αυτό που μας δώρισαν αλλά μας έκατσε ο κούκος αηδόνι σε επισκευές- και πήγαινε να βρεις τον Κούλη να συνεννοηθείτε. Εξήγησέ του πόσο δυσβάσταχτο είναι για μια χώρα του δικού μας μεγέθους ένα πιθανό κόστος 3 και πλέον δισεκατομμυρίων (με βάση μία από τις μελέτες που έχει ο Υπουργός Οικονομικών) για ένα έργο που κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα τελειώσει. Διότι εδώ που φτάσαμε ταιριάζει γάντι η αθάνατη ατάκα του τρισμέγιστου Σπύρου Κυπριανού: «αυτή τη στιγμή που μιλούμε δεν γνωρίζουμε που πηγαίνουμε, δεν ξέρουμε που θέλουμε να πάμε, δεν ξέρουμε που σταματούμε, δεν έχουμε ιδέα». Τί όμορφες εκλάμψεις ειλικρίνειας είχε ο μακαρίτης ο Σπύρος. Αθάνατος. Και θα είμαι ειλικρινής, με όλα τα ευτράπελα που συμβαίνουν τελευταίως σε αυτό τον τόπο, τον πεθύμησα.
