Του Ονασαγόρα
Ζούμε ένα φοβερό θέατρο του παραλόγου, ενίοτε ψυχαγωγικό, μα το εισιτήριο μπορεί να μας κοστίσει λίγο ακριβά, κάποιοι λένε μερικά δισεκατομμύρια και χωρίς ταβάνι. Οι δηλώσεις των αρμοδίων είναι τόσο αντιφατικές μεταξύ τους που θυμίζουν το λαϊκό γνωμικό «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν». Άλλα μας λέει ο Υπ. Ενέργειας, άλλα ο Υπ. Οικονομικών και άλλα ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Οι τόσες αντιφάσεις βέβαια καθόλου δεν βοηθούν στο να καταλαγιάσουν οι ανησυχίες του κόσμου.
Σε αυτό το πρωτοφανές αλαλούμ, ο Πρόεδρος καταφέρνει το ακατόρθωτο: να συμφωνήσει με όλους, να στηρίξει και τους δύο υπουργούς του (με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια κι ας λένε τα ακριβώς αντίθετα) και να συμφωνήσει και με το Μητσοτάκη, έστω και ανταλλάζοντας μερικές μπηχτές! Δείξτε μας περισσότερη εμπιστοσύνη, λέει ο ένας, θα τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα, απαντά ο άλλος, ενώ είναι προφανές πως αλλιώς θεωρεί τα «συμφωνηθέντα» ο καθένας τους.
Έχουμε ανάγκη να μεταρρυθμίσουμε το κράτος του 60. Νίκος Χριστοδουλίδης
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί μια σοβαρή κατηγορία από το Σίγμα, που ισχυρίζεται πως διαπλεκόμενος στον ΑΔΜΗΕ, με μεγάλα προσωπικά συμφέροντα, είναι συγγενικό πρόσωπο του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών κύριου Γεραπετρίτη. Αν αυτό ευσταθεί η αμοιβαία καχυποψία θα εκτοξευθεί στα ύψη χαλώντας ακόμη περισσότερο το έτσι κι αλλιώς άσχημο κλίμα, θυμίζοντας την παροιμία «Ήτανε στραβό το κλήμα, το φαγε κι ο γάιδαρος».
Η πιο ανησυχητική παράμετρος βρίσκεται στο πιο πρόσφατο μνημόνιο συναντίληψης που είχε υπογραφεί μεταξύ των δύο πλευρών, στο οποίο δεν γίνεται αναφορά σε βυθομετρήσεις σαν προϋπόθεση καταβολής της δόσης των 25 εκατομμυρίων. Προφανώς δεν λάβαμε υπόψη την γνωστή προτροπή για το να προσέχουμε που βάζουμε το πουλί -που βρίσκεται στην σημαία μας- και την υπογραφή μας.
Η Άιντα Χάτζαλιτς ήταν υπουργός στη Σουηδία. Σε εξέταση αλκοτέστ βρέθηκε ακριβώς στο όριο της σουηδικής νομοθεσίας (20mg) και, παρόλο που δεν παρανόμησε, αποφάσισε να υποβάλει παραίτηση επειδή θεώρησε πως εκ της θέσης της, δεν έπρεπε να είναι στο όριο αλλά πιο κάτω, ώστε να δίνει το σωστό παράδειγμα. Το διάβασα και, φέρνοντάς στο νου μου συγκρίσεις με αντίστοιχες δικές μας περιπτώσεις, έπαθα κατάθλιψη.
Ο θάνατος της Ελλάδας. Με αυτό τον τίτλο ο Έλον Μασκ έκανε repost μιας ανάρτησης που έλεγε πως τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει 700 σχολεία στην Ελλάδα εξαιτίας της υπογεννητικότητας. Θυμήθηκα το αθάνατο άσμα της Αλεξίου που έλεγε «έλα μωρό μου να κάνουμε ένα Έλληνα ακόμα» και τον φοβερό Πανούση που τραγουδούσε «γ_μάτε γιατί χανόμαστε». Προφητικά τραγούδια.
