Του Ονασαγόρα
Τα social media έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο στην αναζωπύρωση του φανατισμού και στην άνοδο ακραίων αφηγημάτων, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Αν και προσφέρουν εργαλεία για δημοκρατική έκφραση και κοινωνική ενδυνάμωση, η δομή και η λειτουργία τους ευνοούν την πόλωση, την παραπληροφόρηση και την ριζοσπαστικοποίηση. Really?
Την πιο πάνω απάντηση έλαβα από την Τεχνητή Νοημοσύνη σε σχετική μου ερώτηση, με την επεξήγηση πως οι αλγόριθμοι προωθούν πιο ακραίες τοποθετήσεις, αφού αναρτήσεις που προκαλούν θυμό φόβο ή αγανάκτηση δημιουργούν και μεγαλύτερη διαδραστικότητα. Επίσης προωθούν στους χρήστες περιεχόμενο που συνάδει όλο και περισσότερο με τις υφιστάμενες απόψεις και προκαταλήψεις τους δημιουργώντας έτσι πρόσθετο φανατισμό.
Κατατάσσω την ANTIFA στις τρομοκρατικές οργανώσεις. Donald Trump
Η κατάσταση έγινε οριακή τα τελευταία χρόνια και βέβαια ο τραμπισμός μπορεί να είναι αίτιο αλλά συνάμα και συνέπεια άλλων καταστάσεων -κυρίως του Μεταναστευτικού- ενώ η εξαγωγή του στην Ευρώπη ήγειρε τεράστια ζητήματα και στην χώρα μας. Όχι μόνο αντιμετωπίζουμε και εδώ προσπάθειες περιορισμού της ελευθερίας έκφρασης (δεν σας εύχομαι να συναντήσετε ανώνυμο φιλοκυβερνητικό τρολ στο διαδίκτυο) αλλά αντιμετωπίζουμε πια και το φόβο η βία που γίνεται όλο και πιο ανεξέλεγκτη στην Αμερική να μεταφερθεί όχι μόνο στην κεντρική Ευρώπη αλλά και στις παρυφές, δηλαδή πιο κοντά μας.
Οι πρόσφατες «αποδεσμεύσεις» δύο δημοφιλών κωμικών παρουσιαστών στην Αμερική είναι ενδεικτικές της οξείας πόλωσης, με θύματά της άτομα τα οποία μέσω των εκπομπών τους προσπαθούσαν -έστω υποτίθεται- να σατιρίσουν καταστάσεις και να μας κάνουν να χαμογελάσουμε. Βέβαια όταν τα σχόλια είναι διχαστικά, ακόμη και σε εκπομπές κωμικού περιεχομένου, τότε πρέπει μάλλον να αναλογισθούμε πως έχουμε μπει σε πορεία πολύ επικίνδυνη και δίχως γυρισμό.
Οι Στίβεν Κόλμπερτ και Τζίμι Κίμελ ήταν γνωστοί για την κριτική τους στάση και τα πολλά αστεία εις βάρος του Ντόναλντ Τραμπ. Η απομάκρυνσή τους θεωρείται από πολλούς πως σχετίζεται με κύκλους υποστηρικτικούς προς τον Αμερικανό Πρόεδρο και μένει τώρα να δούμε ποια θα είναι η αντίδραση των υπολοίπων κωμικών -αλλά και δημοσιογράφων- της χώρας απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις. Προς το παρόν -και νοουμένου πως δεν κάνει κάποιο αστείο πού να θυμώσει την κυβέρνηση- φαίνεται πως ο Λούης Πατσαλίδης δεν κινδυνεύει με απόλυση.
Αξίζει βέβαια να τονισθεί πώς η απόλυση του Τζίμι Κίμελ δεν έγινε για κάποιο από τα αστεία του αλλά για μια δήλωση του σχετικά με τη δολοφονία του Κερκ, για την οποία ισχυρίστηκε πώς ήταν συνέπεια της ακροδεξιάς ρητορικής, δήλωση με την οποία προφανώς το τηλεοπτικό δίκτυο που τον εργοδοτούσε ήθελε να διαχωρίσει τη θέση του. Και μόνο το ότι εκπομπές σατιρικής κωμικής φύσεως αναλώνουν πια περισσότερο χρόνο σε πολιτικές τοποθετήσεις παρά σε αστεϊσμούς δείχνει πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Make Satire Great -and Funny- Again. Please.
