Του Ονασαγόρα
Πολύ μου άρεσε η δήλωση του Προέδρου πως θέλει να φύγουμε από το κράτους του 60. Αυτό βέβαια ήταν και μια επιδίωξη του Μακαρίου -αν θυμάστε τα 13 σημεία- και τα αποτελέσματα δεν ήταν και τα καλύτερα, άλλα αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Ας την αναλύσουμε μια άλλη φορά. Για τώρα ας μείνουμε στη ευγενή επιδίωξη του νεαρού μας Νίκου. Όλοι θέλουμε να φύγουμε από τις αρρωστημένες πρακτικές του κυπριακού κράτους της δεκαετίας του 60. Ξεπροβάλλει όμως μια εύλογη απορία: σε ποια δεκαετία θέλουμε άραγε να πάμε; Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα.
Διότι σε πάρα πολλά έχουμε ήδη πετύχει την μετάβασή μας στη δεκαετία του 70 και έχουμε θέσει ως πρότυπο τον αξέχαστο και τρισμέγιστο Σπύρο. Πιάσε από την αξιοκρατία μέχρι την ανοχή στην αντίθετη άποψη. Σε κάποια βέβαια εξελιχθήκαμε. Τότε οι ρουφιάνοι σε παρακολουθούσαν χωρίς να είναι καθόλου διακριτικοί, έψαχναν να δουν ακόμη και ποια εφημερίδα κρατούσες. Ω, τι νοσταλγικές εποχές, πολλοί έχουν κρατήσει τις ταυτότητες του ΔΗΚΟ για ενθύμιο, θεωρούνται πια συλλεκτικά κειμήλια.
Θέλω να φύγουμε από το κράτος της δεκαετίας του 60. Νίκος Χριστοδουλίδης
Η δε Αστυνομία έμπαινε σε σπίτια αντιφρονούντων και έδερνε μέχρι ο κατηγορούμενος να σπάσει και να ομολογήσει ότι διάβαζε εφημερίδα της αντιπολίτευσης. Διότι…ας είμαστε ειλικρινείς, για ποιο λόγο να υπάρχει αντιπολίτευση όταν η κυβέρνηση αγαπά με τόσο πάθος τον πολίτη και όποτε τον δέρνει είναι για το καλό του; Αθάνατη Κύπρος του 70…
Τώρα απλώς μας παρακολουθεί η ΚΥΠ, σεμνά και διακριτικά, με εξαίρεση ατυχή περιστατικά όπου κάποιος -συνήθως συγγενής του Προέδρου- δεν αντέχει άλλο, ξεσπά με δικαιολογημένη οργή -πού ξανακούστηκε να αμφισβητούν τον πολυχρονεμένο μας βεζίρη- και πιάνει τον άτακτο πολίτη από το αυτί θυμίζοντάς του πως «θα βγάλει τα άπλυτά του στη φόρα»! Άουτς. Κανείς δεν θα ήθελε να βγουν τα άπλυτα του στη φόρα, ειδικά εσώρουχα.
Μια άλλη μικρή διαφορά είναι πως τώρα ο εθνικός διχασμός έχει μεταφερθεί στα σόσιαλ, που τότε δεν υπήρχαν. Εδώ βλέπουμε πάλι να πρωτοστατούν συγγενείς του Προέδρου -συχνά την εθνική ξαδέλφη- βαφτίζοντας σαν προδότες, τούρκους και ότι άλλο φανταστείτε κάθε αντιφρονούντα. Και δικαίως, αν με ρωτάτε εμένα. Πως τολμούν να αμφισβητούν τον νεαρό μας Νίκο, την αψεγάδιαστη του ηθική και την ανοχή του στην κριτική και την αντίθετη άποψη; Πως τολμούν να εκφράζονται ενάντια στο νέο Μακάριο, τον κύπριο Λουδοβίκο, το δικό μας βασιλιά Ήλιο; Είπα ήλιο και θυμήθηκα τα φωτοβολταϊκά.
Αν θέλετε να αξιοποιήσετε κάποιο από τα υφιστάμενα σχέδια για φωτοβολταϊκά τότε πρέπει να βιαστείτε. Ο λόγος; Τα επόμενα σχέδια θα είναι πολύ λιγότερο ελκυστικά. Βασικά μας έδειξαν κούκλα -κλέβοντας και το σλόγκαν μας «φωτοβολταϊκά για όλους»- και θα καταλήξουμε με πανούκλα. Ο κακόμοιρος ο ήλιος προφανώς δεν θα λάμπει για όλους για πολύ ακόμη. Οι γνωστοί επιτήδειοι θα βρουν τρόπο να μετατρέψουν ακόμη και την αξιοποίηση του ήλιου σε κάτι για λίγους προνομιούχους. Αχ καημένε μου ποιητή, πόσο δίκαιο είχες όταν έγραφες «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…»
