Αντώνης Παγκράτης
Η πίστα Losail International Circuit, που βρίσκεται στα περίχωρα της πρωτεύουσας Ντόχα, στο Κατάρ* κατασκευάστηκε στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη φιλοξενία του πρώτου αγώνα MotoGP στη χώρα (2004), με την πίστα να ολοκληρώνεται σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο.
Το 2021 είναι η πρώτη χρονιά που το Κατάρ φιλοξενεί το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Formula 1 της FIA -με τη χώρα να υπογράφει μια πρόσθετη 10ετή συμφωνία για τη φιλοξενία του αθλήματος έως το 2023.
Σχεδιασμένη κυρίως με γνώμονα τους αγώνες μοτοσυκλετών, η πίστα Losail International Circuit μήκους 5,4 χιλιομέτρων είναι μια γρήγορη πίστα, όπου κυριαρχούν οι στροφές μεσαίας και υψηλής ταχύτητας. Πάνω από ένα χιλιόμετρο του συνολικού μήκους της πίστας αποτελείται από την κύρια ευθεία, η οποία παρέχει πολλές ευκαιρίες προσπέρασης στη στροφή 1. Είναι σαφές ότι η πίστα δεν έχει μέχρι σήμερα καμία ιστορία, ούτε θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει τα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα. Είναι μία πίστα – βρέφος και θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για την ενηλικίωση της και την τελική απόφανση για την προσωπικότητα της.
Ο εικοστός αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός πεντηκοστός πέμπτος (1.055) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021 στην πίστα Losail International Circuit της πόλης Lusail (αραβικά: لوسيل) η οποία είναι μία εκ θεμελίων κατασκευασμένη πόλη. Βρίσκεται στην ακτή, περίπου 23 χιλιόμετρα βόρεια του κέντρου της Ντόχα, βόρεια της λιμνοθάλασσας West Bay, εκτείνεται σε πάνω από 38 τετραγωνικά χιλιόμετρα και θα έχει τελικά τις υποδομές για να φιλοξενήσει 450.000 ανθρώπους. Από αυτούς τους 450.000 ανθρώπους, εκτιμάται ότι 250.000 ή λιγότεροι θα είναι κάτοικοι, 190.000 θα είναι υπάλληλοι γραφείων και 60.000 θα είναι υπάλληλοι λιανικού εμπορίου. Το όνομα Lusail προέρχεται από το “al wassail”, το όνομα ενός φυτού που βρίσκεται σε αφθονία στην περιοχή.
Η τοποθεσία της πίστας. Εικόνα από Google Maps.
Το 1908, ο J. G. Lorimer κατέγραψε το Lusail στο έργο του Gazetteer of the Persian Gulf, σημειώνοντας ότι “Το Λουσίλ είναι ένα από τα μεγαλύτερα νησιά του κόσμου”. Τότε το χωριό ήταν η κύρια κατοικία του Σεΐχη Τζασίμ, επικεφαλής της οικογένειας Αλ Θάνι του Κατάρ. Το Κατάρ κυβερνάται από τον Οίκο των Θάνι από το 1868, τότε που ο Μοχάμεντ μπιν Θάνι υπέγραψε συνθήκη με τους Βρετανούς στην οποία αναγνωριζόταν το ξεχωριστό καθεστώς του. Μετά την οθωμανική κυριαρχία, το Κατάρ έγινε βρετανικό προτεκτοράτο, μέχρι να αποκτήσει την ανεξαρτησία του το 1971. Ο κληρονομικός εμίρης του Κατάρ κυβερνά ως αυτοκράτορας (επί του παρόντος, ο Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι) και κατέχει όλη την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, καθώς και τον έλεγχο του δικαστικού συστήματος. Διορίζει τον πρωθυπουργό και το υπουργικό συμβούλιο.
Η CIA για το Κατάρ
Το εισαγωγικό σημείωμα από το Factbook του ιστοτόπου της CIA για το Κατάρ παρατίθεται μεταφρασμένο παρακάτω. Είναι ενδεικτικό της βαρύτητας των στοιχείων που επιλέγει η πληρέστερη, ίσως, κρατική υπηρεσία ασφαλείας του κόσμου για την εικόνα και τον χαρακτήρα που αποδίδει σε αυτήν την αραβική χώρα: “Κυβερνώμενο από την οικογένεια Αλ Θάνι από τα μέσα της δεκαετίας του 1800, το Κατάρ μέσα στα τελευταία 60 χρόνια μετατράπηκε από ένα φτωχό βρετανικό προτεκτοράτο που ήταν γνωστό κυρίως για την αλιεία μαργαριταριών σε ένα ανεξάρτητο κράτος με σημαντικά έσοδα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Ο πρώην εμίρης Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι, ο οποίος ανέτρεψε τον πατέρα του με αναίμακτο πραξικόπημα το 1995, εγκαινίασε εκτεταμένες πολιτικές μεταρρυθμίσεις και μεταρρυθμίσεις στα μέσα ενημέρωσης, προχώρησε σε πρωτοφανείς οικονομικές επενδύσεις και πέτυχε έναν αυξανόμενο περιφερειακό ηγετικό ρόλο του Κατάρ, εν μέρει μέσω της δημιουργίας του παναραβικού δορυφορικού ειδησεογραφικού δικτύου Αλ Τζαζίρα και της διαμεσολάβησης του Κατάρ σε ορισμένες περιφερειακές συγκρούσεις. Στη δεκαετία του 2000, το Κατάρ έλυσε τις μακροχρόνιες συνοριακές διαφορές του τόσο με το Μπαχρέιν όσο και με τη Σαουδική Αραβία και μέχρι το 2007 είχε επιτύχει το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο. Το Κατάρ δεν αντιμετώπισε εσωτερικές αναταραχές ή βία όπως αυτές που παρατηρήθηκαν σε άλλες χώρες της Εγγύς Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής το 2011, εν μέρει λόγω του τεράστιου πλούτου και του δικτύου πατρωνίας του. Στα μέσα του 2013, ο Χαμάντ παραιτήθηκε ειρηνικά, μεταβιβάζοντας την εξουσία στον γιο του, τον σημερινό Αμίρ Ταμίμ μπιν Χαμάντ. Ο Ταμίμ είναι δημοφιλής στο κοινό του Κατάρ, για το ρόλο του στην καθοδήγηση της χώρας μέσω του οικονομικού εμπάργκο ορισμένων άλλων περιφερειακών χωρών, για τις προσπάθειές του να βελτιώσει τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης της χώρας και για την επέκταση των υποδομών της χώρας ενόψει της φιλοξενίας του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2022 στη Ντόχα.
Πρόσφατα, οι σχέσεις του Κατάρ με τους γείτονές του ήταν τεταμένες, αν και από το φθινόπωρο του 2019 υπάρχουν ενδείξεις βελτίωσης των προοπτικών. Μετά το ξέσπασμα των περιφερειακών αναταραχών το 2011, η Ντόχα υπερηφανεύεται για την υποστήριξή της σε πολλές λαϊκές επαναστάσεις, ιδίως στη Λιβύη και τη Συρία. Η στάση αυτή ήταν εις βάρος των σχέσεων του Κατάρ με το Μπαχρέιν, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), τα οποία ανακάλεσαν προσωρινά τους αντίστοιχους πρεσβευτές τους από τη Ντόχα τον Μάρτιο του 2014. Ο Tαμίμ επέβλεψε αργότερα την αναθέρμανση των σχέσεων του Κατάρ με το Μπαχρέιν, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ τον Νοέμβριο του 2014, μετά τη διαμεσολάβηση του Κουβέιτ και την υπογραφή της συμφωνίας του Ριάντ. Αυτή η συμφιλίωση, ωστόσο, ήταν βραχύβια. Τον Ιούνιο του 2017, το Μπαχρέιν, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ (το “κουαρτέτο”) διέκοψαν τους διπλωματικούς και οικονομικούς δεσμούς με το Κατάρ ως απάντηση σε υποτιθέμενες παραβιάσεις της συμφωνίας, μεταξύ άλλων καταγγελιών”.
Όπερ μεθερμηνευόμενον, το Κατάρ αποκτά μία μεγάλη και σταθερή οικονομική δύναμη μετά την εκμετάλλευση μαζί με το Ιράν -χωρίς ρητή οριοθέτηση δικαιοδοσιών-, των κοιτασμάτων αερίου της περιοχής. Προσπαθεί να ελέγξει με την συμμαχία της Τουρκίας την περιβόητη “αραβική άνοιξη” και στη συνέχεια εμπλέκεται πλαγίως στις εσωτερικές υποθέσεις των γειτόνων του, διατηρώντας πάντως άριστες σχέσεις με το δυτικό κόσμο. Ο διαμεσολαβητικός ρόλος του μετριοπαθούς θρησκευτικώς Κουβέιτ -ακολουθεί το κίνημα Ιμπαντί που βρίσκεται ανάμεσα στο σουνιτικό (Τουρκία) και σιιτικό (Ιράν, Μπαχρέιν) Ισλάμ- δεν έχει σταθεί ακόμα ικανός να γεφυρώσει τις διαφορές των γειτόνων της αραβικής χερσονήσου, που απ’ότι φαίνεται διατηρούνται λόγω της δοξομανίας της οικογενείας Θάνι. Από την παραπάνω πολιτική και ιστορική περιγραφή λείπει η κοινωνική και θρησκευτική παράμετρος.
Η νομοθεσία του Κατάρ δεν επιτρέπει την ίδρυση πολιτικών φορέων ή συνδικάτων. Η σωματική τιμωρία αποτελεί δικαστική ποινή στο Κατάρ. Το μαστίγωμα χρησιμοποιείται ως τιμωρία για κατανάλωση αλκοόλ ή παράνομες σεξουαλικές σχέσεις. Το άρθρο 88 του ποινικού κώδικα του Κατάρ δηλώνει ότι η ποινή για τη μοιχεία είναι 100 μαστιγώματα και το 2006 μια Φιλιππινέζα καταδικάστηκε σε αυτήν την ποινή. Το 2010, τουλάχιστον 18 άτομα (κυρίως ξένοι υπήκοοι) καταδικάστηκαν να λάβουν από 40 έως 100 μαστιγώματα για αδικήματα που αφορούσαν “παράνομες σεξουαλικές σχέσεις” ή κατανάλωση αλκοόλ.
Ο λιθοβολισμός αποτελεί επίσης νόμιμη ποινή στο Κατάρ, ενώ η αποστασία και η ομοφυλοφιλία είναι εγκλήματα που τιμωρούνται με τη θανατική ποινή. Ωστόσο, η ποινή δεν έχει εκτελεστεί για κανένα από τα δύο εγκλήματα. Η βλασφημία μπορεί να οδηγήσει σε φυλάκιση έως και επτά ετών, ενώ ο προσηλυτισμός μπορεί να επισύρει ποινή 10 ετών. Φυσικά για ατομικά δικαιώματα και ελευθερία εκφράσεως ούτε λόγος.
Ηθική δύο ταχυτήτων
Είναι απορίας άξιον με δεδομένη την ευαισθησία που προβάλλουν οι οδηγοί με αρχηγέτη τον Χάμιλτον, αλλά και εμμέσως η FIA (Fédération Internationale de l’Automobile), με την ειδική τηλεοπτική αναφορά και το τελετουργικό πριν την έναρξη της κυριακάτικης συναντήσεως ενάντια στον ρατσισμό και κατ’επέκταση σε κάθε διάκριση δικαιωμάτων, πώς όχι απλώς συνεργάζονται με ανθρώπους εντός του πλαισίου ενός τέτοιου κοσμοειδώλου αλλά επιδιώκουν τη συνεργασία μαζί τους εγκαινιάζοντας δύο νέες πίστες. Μία στο Κατάρ και μία στην Σαουδική Αραβία. Συνολικώς το αγωνιστικό ημερολόγιο της F1 περιλαμβάνει τέσσερεις αραβικές πίστες. Μάλλον θα πρέπει να μουρμουρίσουν, για να δικαιολογήσουν την αμφίβολη ηθικά συμπεριφορά τους, ως άλλος Σπύρος Καλογήρου στην πασίγνωστη σκηνή της μονομαχίας του με έναν άλλο άνθρωπο του υποκόσμου, στην προσπάθεια του πρώτου να δικαιολογήσει την άτοπη πρόκληση έναντι του δευτέρου: “Πολλά τα λεφτά, Άρη” (από την ελληνική ταινία του 1964 «Λόλα», του Ντίνου Δημόπουλου). Όταν τα λεφτά είναι πολλά ίσως και η ηθική να είναι δύο ταχυτήτων.
H πίστα έχει μήκος 5,38 χιλιόμετρα, περιλαμβάνει 16 στροφές (turns) και ο αγώνας ολοκληρώνεται μετά από 57 γύρους (laps) αφού έχουν διανύσει οι πιλότοι και τα αυτοκίνητα τους, κυκλικώς, συνολικά 306,66 χιλιόμετρα. Το ρεκόρ πίστας για ένα γύρο αυτής είναι άγνωστο ακόμα αφού την Κυριακή θα γίνει ο παρθενικός αγώνας της.
Η συνάντηση του Σαββάτου με τις κατατακτήριες δοκιμές έληξε με την άνετη επικράτηση, τηρουμένων των αναλογιών ενός τόσο απαιτητικού αγωνιστικού ρυθμού, του Χάμιλτον επί τού δεύτερου Φερστάπεν που είναι ο έτερος διεκδικητής του τίτλου και επικεφαλής της λίστας κατάταξης των οδηγών. Τρίτος ήρθε ο Μπότας. Έκπληξη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η αποτυχία των Πέρεζ, Λεκλέρ και Ρικιάρντο να προκριθούν στο Q3 (στην τελική κατάταξη των δέκα πρώτων για την θέση εκκίνησης). Είναι σημαντικό να επαναλαμβάνουμε συχνά την αναφορά στη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι οδηγοί σε κάθε προσπάθεια διελεύσεως εντός της πίστας. Οι σωματικές πιέσεις ως αποτέλεσμα των υψηλών ταχυτήτων του αυτοκινήτου είναι πέραν της περιγραφομένης ικανότητας εκάστου σχολιαστή, ο οποίος παραλείπει, φυσικά, την προσπάθεια της ανάλυσης μιας εμπειρίας αδιανόητης, ακόμα και στο πλαίσιο της λογίας μεταφοράς ή παρομοιώσεως. Όσοι δεν έχουν ζήσει μία τέτοια δυναμική κατάσταση αδυνατούν να την αισθανθούν -ούτε καν στο επίπεδο της προσομοιώσεως. Αυτό που απομένει στον θεατή είναι μία διανοητική προσέγγιση μέσω των καταγεγραμένων επιδόσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι από τις λίγες περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ρόλος των δεδομένων φανερώνεται αποδοτικότερος της συνήθους στείρας συνθήκης τους. Η διαφορά μεταξύ των 100/1000 του δευτερολέπτου και των 10/1000 του δευτερολέπτου κάνει χαρακτηριστική την διαφορά κλάσεως δύο οδηγών της ιδίας ποιότητας. Η διάκριση της ικανότητάς τους γίνεται φανερή λόγω της ανατριχιαστικής ακρίβειας του χρονομέτρου. Αυτοί οι είκοσι επιλεγμένοι πιλότοι είναι μοναδικά διαφορετικοί από οποιονδήποτε άλλο οδηγό στον πλανήτη και η αξιολόγησή τους διαφέρει από αγώνα σε αγώνα και από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο, διατηρώντας όμως σταθερή την ικανότητα τους να κινούνται με ταχύτητες αδιανόητες και ασύλληπτες στην εμπειρία τους από όλους εμάς. Η κατάταξή τους στο qualifying (κατατακτήριες δοκιμές για την θέση εκκίνησης του κυριακάτικου αγώνα) είναι καθοριστική. Ως επι το πλείστον για την έκβαση της κύριας συναντήσεως του αγωνιστικού τριημέρου, όπου και βαθμολογούνται αυτοί και οι ομάδες τους. Σε κοινωνίες με υποβαθμισμένο το ρόλο της αξιολογήσεως, τέτοιου είδους ανταγωνισμοί γίνονται αισθητοί παρεμπιπτόντως και μάλλον ενοχλούν και αγχώνουν παρά ικανοποιούν ένα αίσθημα περί δικαίου που αφορά την ικανότητα. Κατά συνέπεια προκρίνεται ένα δίκαιο εξισωτισμού όπου οι σχολιασμοί των θεατών, δημόσιοι ή ιδιωτικοί, επικεντρώνονται σε μεγαλειώδεις φράσεις παρελθόντων κατορθωμάτων, αόριστες αναφορές σε τεχνικές πρωτοτυπίες και σε ευχές για ένα θεαματικό αγώνα προσπεράσεων, ενώ η Φόρμουλα ‘Ένα είναι κατ’εξοχήν άθλημα σχεδιασμού λεπτομερειών. Το όμορφο θέαμα συνίσταται στη ρεαλιστική στρατηγική με την επιτυχή τακτική της πραγμάτωση.
“Αχ, ας τελειώνουμε, επιτέλους”
Στην κυριακάτικη συνάντηση είχαμε έναν κατ’εξοχήν αγώνα τακτικής εντός της παρθενικής συνθήκης της πίστας. Η αγωνία, βασικό χαρακτηριστικό κάθε αγώνα που βασίζεται στην άγνωστη έκβαση, εδημιουργείτο στην πιθανή κακή εκτίμηση της ζωής των ελαστικών και όχι στις μονομαχίες των πιλότων, ειδικώς των δύο πρώτων. Η ανωτερότητα της Mercedes του Χάμιλτον δεν αμφισβητήθηκε σε κανένα σημείο της συναντήσεως. Όμως, η μάλλον κακή εκτίμηση για τη φθορά των ελαστικών του ομόσταυλού του, Μπότας, στοίχισαν στην ομάδα του αρκετούς πολύτιμους βαθμούς, αφού ο Φινλανδός υπέστη διάτρηση του εμπρός αριστερά ελαστικού στον 34/57 γύρο και ενώ δεν είχε κάνει αλλαγή στα “κίτρινα” (μεσαίας σκληρότητας) ελαστικά του από την εκκίνηση. Βέβαια για άλλη μία φόρα ο “αιώνιος τρίτος” δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε, να κρατήσει πίσω του τον Ολλανδό διεκδικητή, ενώ εκκινούσε από την έκτη θέση και εκείνος από την έβδομη. Αμφότεροι λόγω τιμωρίας για την αγνόηση κίτρινης σημαίας, προειδοποιητικής συμβαίνοντος ατυχήματος, στη συνάντηση qualifying. Εάν ο Μπότας είχε μία πετυχημένη εκκίνηση, δηλαδή διατηρούσε τη θέση του, ο αγώνας του θα είχε πάρει εντελώς διαφορετική τροπή. Δεν θα ήταν αναγκασμένος ο επικεφαλής της ομάδας να τον κρατήσει στην πίστα για 34 συνεχόμενους γύρους στην προσπάθεια εφαρμογής μιας τακτικής παραπληρωματικής του πρωτοπόρου. H βασική στρατηγική επιδίωξη ήταν να βρει ένα χρονικό «παράθυρο» για να υπερκεράσουν (undercut), μεσω της αλλαγής ελαστικών, τον Αλόνσο και έτσι να διεκδικήσουν την τρίτη θέση. Συνέπεια της βίαιης αλλοιώσεως του ελαστικού ήταν ο τραυματισμός του ρύγχους του μονοθεσίου και τελικώς η οριστική αποχώρηση από την πίστα, λίγους γύρους πριν τον τερματισμό αλλά και η μη διεκδίκηση του ταχύτερου γύρου που στοίχισε ένα βαθμό στην ομάδα του και αύξησε κατά έναν βαθμό τη διαφορά του Φερστάπεν από τον Χάμιλτον. Ετσι η σημερινή διαφορά τους, δύο αγώνες πριν το τέλος της σεζόν, είναι οκτώ βαθμοί.
Σε τέτοιες λεπτομέρειες κρίνεται το πρωτάθλημα των πρωταθλητών. Η ικανοποίηση των θεατών δεν περιορίζεται στις εντυπωσιακές προσπεράσεις ή στις υπεράνθρωπες δυνάμεις των οδηγών. Οι παρακολουθούντες την Φόρμουλα Ένα υποχρεούνται εκ των πραγμάτων να συνδυάζουν τη στοιχειώδη πρόσβαση σε τεχνικές πληροφορίες, την επάρκεια γνώσεως των κανονισμών και τη χαλιναγώγηση του άγχους τους. Δηλαδή, την ειδική αυτή ψυχική συνθήκη που ωθεί κάθε άνθρωπο στο βίωμα των εσχάτων μέσω ενός χρονικού άλματος: “Αχ, ας τελειώνουμε, επιτέλους”. Συμπτύσσοντας το χρόνο μειώνουμε το άγχος. Επιθυμώντας έναν αγώνα χωρίς αγωνία επιζητούμε μία ζωή χωρίς εκπλήξεις.
Οι αγωνιστικοί “ψίθυροι” του Χάμιλτον
Η εμφάνιση του Χάμιλτον στον αγώνα με κράνος στα χρώματα των ΛΟΑΤΚΙ (αγγλικά: LGBT+) **, τα χρώματα του ουράνιου τόξου, ήταν μία έμμεση συνέχεια των δηλώσεών του : “Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν προβλήματα σε αυτά τα μέρη που πηγαίνουμε. Αλλά φυσικά [το Κατάρ] φαίνεται να θεωρείται ως ένα από τα χειρότερα σε αυτό το μέρος του κόσμου. Καθώς τα αθλήματα πηγαίνουν σε αυτά τα μέρη, έχουν καθήκον να ευαισθητοποιήσουν για αυτά τα ζητήματα. Αυτά τα μέρη χρειάζονται έλεγχο. Τα ίσα δικαιώματα είναι ένα σοβαρό ζήτημα”.
Οπωσδήποτε αυτές οι ενέργειες του, χωρίς να είναι άμεσα δραστικές απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, ενισχύουν την ηθική υποχρέωση όλων μας στην ισότητα και την ελευθερία και την προφανή συστράτευσή μας στον αγώνα αυτό, τόσο στην δημόσια, όσο, κυρίως στην ιδιωτική ζωή.
*Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Ρωμαίος συγγραφέας, κατέγραψε την πρώτη αναφορά που αφορά τους κατοίκους της χερσονήσου γύρω στα μέσα του πρώτου αιώνα μ.Χ., αναφερόμενος σε αυτούς ως Catharrei, μια ονομασία που μπορεί να προήλθε από το όνομα ενός τοπικού οικισμού. Έναν αιώνα αργότερα, ο Πτολεμαίος δημιούργησε τον πρώτο γνωστό χάρτη που απεικόνιζε τη χερσόνησο, αναφερόμενος σε αυτήν ως Catara. Ο χάρτης αναφερόταν επίσης σε μια πόλη με το όνομα “Κατάρα” στα ανατολικά της χερσονήσου. Ο όρος “Κατάρα” (κάτοικοι, Cataraei) χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά μέχρι τον 18ο αιώνα. Τελικά, μετά από διάφορες παραλλαγές – “Katr”, “Kattar” και “Guttur” – το σύγχρονο παράγωγο Κατάρ υιοθετήθηκε ως όνομα της χώρας. Η ανθρώπινη κατοίκηση του Κατάρ χρονολογείται πριν από 50.000 χρόνια.
**ΛΟΑΤ+ (αγγλικά: LGBT+) είναι ένα αρκτικόλεξο που προέρχεται από τις λέξεις Λεσβία, Ομοφυλόφιλος, Αμφιφυλόφιλος και Τρανς, το οποίο μερικές φορές συναντάται και ως ΛΟΑΔ+, ερμηνεύοντας τα τρανς άτομα ως διαφυλικά. Το διεθνές αρκτικόλεξο είναι LGBT+(Lesbian, Gay, Bisexual και Transgender) ή GLBT+ (Gay, Lesbian, Bisexual και Transgender)
