ΠΗΓΗ: skai.gr
Κάτω από τις πλαγιές ενός καταπράσινου δάσους στην Αλμπέρτα του Καναδά, βρίσκεται ένας ομαδικός τάφος σε μνημειακή κλίμακα. Χιλιάδες δεινόσαυροι θάφτηκαν εδώ, αφού σκοτώθηκαν μαζικά κάποια προϊστορική ημέρα απόλυτης καταστροφής.
Τώρα, μια ομάδα παλαιοντολόγων έχει έρθει στο Pipestone Creek - με το παρατσούκλι «Ποτάμι του Θανάτου» - για να βοηθήσει στην επίλυση ενός αινίγματος 72 εκατομμυρίων ετών: πώς πέθαναν οι δεινόσαυροι.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Emily Bamforth, επικεφαλής της ανασκαφής, υπάρχουν έως και 300 οστά σε κάθε τετραγωνικό μέτρο. Μέχρι στιγμής, η ομάδα της έχει ανασκάψει μια περιοχή στο μέγεθος ενός γηπέδου τένις, αλλά το στρώμα των οστών εκτείνεται για ένα χιλιόμετρο στην πλαγιά του λόφου.
Όλα τα οστά ανήκουν σε έναν δεινόσαυρο που ονομάζεται Παχυρινόσαυρος (Pachyrhinosaurus). Οι Παχυρισνόαυροι έζησαν κατά την Ύστερη Κρητιδική περίοδο, ήταν συγγενείς των Τρικεράτοπων και ήταν φυτοφάγοι.
Με μήκος περίπου πέντε μέτρα και βάρος δύο τόνων, αυτοί οι τετράποδοι δεινόσαυροι είχαν μεγάλα κεφάλια με τρία κέρατα, οστέινη μύτη και καθοριστικό χαρακτηριστικό τους ένα μεγάλο «χτύπημα» στη μύτη.
Πώς πέθαναν μαζικά χιλιάδες Παχυρινόσαυροι;
Οι παλαιοντολόγοι πιστεύουν ότι οι δεινόσαυροι μετανάστευσαν μαζικά εκατοντάδες χιλιόμετρα από το νότο - όπου είχαν περάσει τον χειμώνα - στο βορρά για το καλοκαίρι. Η περιοχή του Pipestone Creek, που προϊστορικά είχε πολύ θερμότερο κλίμα από ό,τι σήμερα, θα ήταν καλυμμένη από πλούσια βλάστηση, παρέχοντας άφθονη τροφή για αυτή την τεράστια ομάδα φυτοφάγων ζώων.
«Πιστεύουμε ότι υπήρξε κάποιο καταστροφικό γεγονός που ουσιαστικά εξαφάνισε, αν όχι ολόκληρο το κοπάδι, τότε ένα καλό ποσοστό του», λέει η καθηγήτρια Bamforth στο BBC.
Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτό το καταστροφικό γεγονός ήταν μια ξαφνική πλημμύρα - ίσως μια καταιγίδα πάνω από τα βουνά που έστειλε έναν ασταμάτητο χείμαρρο νερού προς το κοπάδι, ξεριζώνοντας δέντρα και μετατοπίζοντας ογκόλιθους.
Ουσιαστικά, μία βιβλική πλημμύρα ή ένα τεράστιο «τσουνάμι» που κατέβηκε από τα βουνά έπνιξε και σκότωσε τους χιλιάδες Παχυρινόσαυρους που βρισκόταν στην περιοχή. Τα προϊστορικά ζώα σε αυτή την καταστροφή δεν είχαν καμία ελπίδα σωτηρίας.
«Αυτά τα ζώα δεν μπορούσαν να κινηθούν πολύ γρήγορα λόγω του μεγάλου αριθμού τους και ήταν πολύ βαριά - πραγματικά δεν ήταν καθόλου καλά στο κολύμπι» εξηγεί η καθηγήτρια Bamforth.
Οι βράχοι που βρέθηκαν στην τοποθεσία δείχνουν τους στροβίλους των ιζημάτων από το νερό που ρέει γρήγορα, να ανακατεύει τα πάντα. Λες και η καταστροφή έχει παγώσει στο χρόνο.
