Kathimerini.com.cy
Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου, κατά πλειοψηφία, στο θέμα αναγνώρισης του αυτοκέφαλου της Ουκρανικής Εκκλησίας και τυπικά επισφράγισε το χάσμα που έχει δημιουργηθεί στις σχέσεις Πατριαρχείου Μόσχας και πασών των Ρωσιών με την Εκκλησία της Κύπρου. Σχέσεις που δεν επιδεινώθηκαν ραγδαία, με τη μνημόνευση του μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιου από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, αλλά διολίσθαιναν τα τελευταία 6 με 7 χρόνια. Η στροφή που πραγματοποίησε ο προκαθήμενος της Εκκλησίας απέναντι στο Πατριαρχείο Μόσχας, με ξεκάθαρη τοποθέτηση υπέρ του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν εδράζεται μόνο σε θεολογικά ζητήματα, παρά τα όσα λέγονται τελευταία από αρχιερείς. Η αλλαγή πλεύσης είναι βέβαιο ότι έχει να κάνει με ζητήματα κοσμικής φύσεως, αλλά κυρίως προληπτικών κινήσεων απέναντι στην «επιθετική» τακτική της Ρωσικής, σε άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες. Ένα ζήτημα άκρως σοβαρό το οποίο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης επανακάμπτει με τη Μόσχα να διεκδικεί δυναμικά ρόλο και λόγο στα των άλλων Εκκλησιών, αυξάνοντας την επιρροή της με κάθε τρόπο. Στο τελευταίο οι ανησυχίες για την όχι και τόσο παθητική ρωσική παρουσία στην Κύπρο, ίσως να είναι ο σοβαρότερος λόγος που ώθησε τον Μακαριότατο να εγκαταλείψει την ουδετερότητα, που ο ίδιος είχε εισηγηθεί στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, στη διαμάχη Φαναρίου-Μόσχας και να ταχθεί στο πλευρό του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Διαβάστε το ρεπορτάζ του Απόστολου Τομαρά στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
