ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού και η πνευματική κρίση του κόσμου

Του μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου

Kathimerini.com.cy

info@kathimerini.com.cy

Έχει προκαλέσει αίσθηση η απόφαση ενίων Εκκλησιών ή ιεραρχών να ζητήσουν από τους πιστούς να μη προσέρχονται στην τέλεση των ιερών Ακολουθιών, ακόμα και αυτής της θείας Λειτουργίας, το οποίο σημαίνει και μη συμμετοχή τους στη Θεία Ευχαριστία. Βεβαίως, το μέτρο αυτό δεν ενοχοποιεί την ίδια τη Θεία Ευχαριστία, γιατί είναι πηγή ζωής και σωτηρίας. Ο στόχος είναι η αποφυγή συνάξεων με κίνδυνο τη διάδοση του ιού. Θα ήταν φρόνιμο, όμως, μέσα από αυτή τη δοκιμασία, να διερωτηθούμε, ή περαιτέρω, να προβληματιστούμε για την πνευματική κρίση που υφέρπει αυτή τη στιγμή και ποια απάντηση μπορούμε να δώσουμε στο σοβαρό αυτό εκκλησιολογικό και ευχαριστιακό ζήτημα. Στην ιερά ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που ο άνθρωπος επιχείρησε να αντικαταστήσει τον Θεό και να λάβει τη θέση του. Ο Θεός, μετά από την κατάσταση που δημιούργησε ο σαρκικός και μόνο τρόπος ζωής των ανθρώπων, απεφάσισε να αποσύρει, άχρι καιρού, το Άγιον Πνεύμα από τους ανθρώπους, λέγοντας: «οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας» (Γεν. 6:3). Το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή του Κατακλυσμού. Εκείνο που έχει σημασία από το μάθημα αυτό της ιστορίας του ανθρώπινου γένους, είναι ότι οι κατά καιρούς παρουσιαζόμενες κρίσεις ασθενειών, οικονομικών, πολιτικών, πολέμων και καταστροφών, ή και όποιων άλλων κρίσεων στη ζωή της ανθρωπότητας, όλες υποδηλώνουν υφέρπουσα πνευματική κρίση. Ποια είναι η διάγνωση της πνευματικής κρίσης σήμερα και ποια απάντηση μπορούμε να δώσουμε στο συγκεκριμένο πνευματικό πρόβλημα; Η απάντηση του Ιησού Χριστού στο ερώτημα των μαθητών του Ιωάννη του Βαπτιστή για τη νηστεία είναι κλειδί και στο δικό μας ερώτημα:

Ευχαριστιακή Νηστεία

«καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ᾿ αὐτῶν ἐστι, νηστεύειν; ὅσον χρόνον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔχουσι τὸν νυμφίον, οὐ δύνανται νηστεύειν. ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις» (Μκ. 2:19-20). Όταν ο Ιησούς Χριστός αναφερόταν στον χρόνο της απουσίας του, όταν οι μαθητές θα παραμείνουν μόνοι, είναι προφανές ότι αναφερόταν στον χρόνο της σταυρικής του θυσίας και του θανάτου του, που στην εξέλιξη των γεγονότων των Παθών, του Σταυρού, του Θανάτου και του ενταφιασμού του Χριστού, θα έπρεπε να νηστεύσουν. Από την πλευρά όμως του Νυμφίου Χριστού, υπάρχουν δύο προοπτικές: α) ο Σταυρός και ο θάνατος του Κυρίου και κατ’ επέκταση και αυτή αύτη η ανάσταση του, αποτελούν τις πράξεις εξουδετερώσεως του κακού, όποιο και αν είναι αυτό το κακό, και η ύψιστη έκφραση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο και, β) οι ανωτέρω λόγοι του Ιησού Χριστού έχουν εσχατολογική και προφητική διάσταση αναφορικά με τη χριστιανική νηστεία. Λέγοντας, «τότε νηστεύσουσιν, ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις», δεν αναφέρεται σε αποχή φαγητών, αλλά πρόκειται για την Ευχαριστιακή Νηστεία. Στο Μυστικό Δείπνο ο Χριστός ήταν παρών και παρέδωσε το Σώμα και το Αίμα του με τον άρτο και τον οίνο (Α΄ Κορ. 11:23-26). Σε λίγο θα οδηγείτο στο σταυρικό θάνατο. Εδώ έγκειται η ουσιαστική απουσία του, κατά την οποία οι Μαθητές πρέπει να νηστέψουν. Ο Χριστός, στην παρούσα κρίση, θα τολμούσα να πω ότι δεν είναι παρών, δεν είναι ανάμεσά μας, «διὰ τὸ εἶναι καὶ ἡμᾶς σάρκας» (βλ. Ρωμ. 8:1-11). Εκδιώξαμε το Πνεύμα το Άγιο και ασχοληθήκαμε με μόνη τη σάρκα. Ο απόστολος Παύλος αποδίδει την ασθένεια και το θάνατο πολλών ένεκα της αναξιότητας προσελεύσεως στο Μυστήριο της Ευχαριστίας: «ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. (Α΄ Κορ. 11:29-30). Ο απόστολος Παύλος, αφενός μεν συνδέει απόλυτα την πνευματική κρίση με την κρίση των σωματικών ασθενειών και των θανάτων, αφετέρου δε τα φαινόμενα αυτά είναι για τον απόστολο «γεγονός κρίσεως», όπως η τελική κρίση του κόσμου, ένεκα της ηθικής και πνευματικής εξαθλίωσης. Στην Αγία Γραφή υπάρχουν άλλα δύο συγκρίσιμα γεγονότα που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τη βαθύτατη πνευματική κρίση των ημερών μας: Όπως ο Ισραηλιτικός λαός καταπάτησε τη Διαθήκη του με τον Θεό τη στιγμή που ο Θεός παρέδιδε το Νόμο στον Μωυσή, αντιστοίχως και εμείς, κατά τον απ. Παύλο, έχουμε καταπατήσει τη Νέα Διαθήκη που υπεγράφη με το Αίμα της θυσίας του Ιησού Χριστού, γιατί ο Χριστός, προσφέροντας τον Άρτο και τον Οίνο κατά τον Μυστικό Δείπνο, είπε: «τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι» (Α΄ Κορ. 11:25).

Θα τολμούσαμε να ερμηνεύσουμε τη σημερινή κατάσταση ως επιβολή της Ευχαριστιακής Νηστείας από τον ίδιο τον Πατέρα Θεό, ένεκα του γεγονότος της απουσίας του Νυμφίου Χριστού. Ο Χριστός είναι απών από ανάμεσά μας, γιατί, τη στιγμή αυτή που πάσχει η ανθρωπότητα, ο ίδιος με την ανθρώπινη του φύση, πάσχει, αποθνήσκει και θα αναστηθεί, για να οδηγήσει και πάλι στη χαρά της παρουσίας Του, μέσω της θείας Ευχαριστίας. Είναι καιρός Νηστείας της Μ. Τεσσαρακοστής, αλλά και καιρός Ευχαριστιακής νηστείας, για να ευδοκήσει ο Πατέρας Θεός να μας αποστείλει και πάλιν το Άγιον Πνεύμα, για να θεραπευθούμε σωματικά και να καταστούμε μέτοχοι του Σώματος και Αίματος του Κυρίου Ιησού Χριστού. Υπενθυμίζω ότι η Οσία Μαρία η Αιγυπτία υπέβαλε στον εαυτό της την ευχαριστιακή νηστεία για σαράντα χρόνια. Πρέπει να υπάρχει πνευματική εγρήγορση του καθενός και όλων μας, για να συντομεύσει ο φιλεύσπλαχνος Θεός τον χρόνο της «απουσίας» του Νυμφίου και να χαρούμε την μετ’ αυτού κοινωνία. Αυτή τη στιγμή βιώνουμε μία συνεχή άνευ Ευχαριστίας «Μεγάλη Παρασκευή» όπου και εμείς αλληλεγγύως συμπάσχουμε με το εσφαγμένον αρνίον του ουράνιου θυσιαστηρίου. Αυτή η στέρηση της θείας Ευχαριστίας μας προκαλεί απεριόριστη οδύνη και πρέπει να κραυγάσουμε, όπως ο Χριστός επί του Σταυρού: «Ὁ Θεός μου ὁ Θεός μου, εἰς τί μὲ ἐγκατέλιπες;» (Μκ. 15:34). Άλλωστε, η βεβαίωση της υπάρξεως της Εκκλησίας είναι η τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Εφ’ όσον η πανδημία μάς επέβαλε περιορισμό κατ’ οίκον και βιώνουμε τη στέρηση του Σώματος και Αίματος του Κυρίου, δεν μπορεί παρά με αλληλεγγύη μεταξύ μας, να αυξήσουμε την προσευχή και τις δεήσεις μας προς τον Φιλάνθρωπο Κύριο, τον Θεό του ουρανού και της γης, να φανεί ίλεως και να μας ελευθερώσει από την ασθένεια της ψυχής και του σώματος, και να ενισχύσει όλους εκείνους που νόσησαν και θα νοσήσουν από τον ιό της επιδημίας.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.com.cy

Κύπρος: Τελευταία Ενημέρωση

X